Για όλα αυτά τα τραγικά συμβάντα κι άλλα παρόμοια φταίνε αποκλειστικά οι γονείς. Για τα παιδιά, εάν δε σκέφτεσαι σωστά και δεν έχεις τα μάτια σου τετρακόσια, έρχεται το μοιραίο εκεί που δεν το περιμένεις. Τα παιδιά εξαφανίζονται πάντα από κοντά σου σαν αστραπή. Δεν τα παίρνεις καθόλου είδηση. Είναι σαν να έχουν μια αόρατη δύναμη μέσα τους και εξαφανίζονται στη στιγμή από τα μάτια σου. Αλλίμονό σου αν τα χάσεις για κλάσματα δευτερολέπτου από δίπλα σου!! Δυστυχώς αυτοί οι τραγικοί γονείς φέρνουν τεράστια ευθύνη. Επίσης, γιατί ο γείτονας άφησε τα κλειδιά πάνω στο τρακτέρ; γιατί ένας άλλος άφησε οπλισμένο το όπλο του ; επίσης γιατί η άλλη μαμά δεν άφηνε το παιδί της πολύ μπροστά από το αυτοκίνητό της για να το βλέπει και να κάνει όπισθεν; γιατί ακόμα η άλλη μαμά που τηγάνιζε με το λάδι στην κουζίνα είχε την ουρά του τηγανιού προς το κέντρο της κουζίνας κι αφηρημένη μιλούσε στο τηλέφωνο; και πολλά άλλα γιατί. Οι γονείς σε αρκετές περιπτώσεις είναι εντελώς απρόσεκτοι και αγνοούν παντελώς τους κινδύνους που απειλούν ανά πάσα στιγμή τα παιδιά τους. Κρίμα και πάλι κρίμα να χάνονται τόσο άδικα τα παιδιά.-
Και έστω πως μια στιγμιαία αφηρημάδα είναι ανθρώπινο θα έλεγα, ασχέτως αν μετά μετανιώνεις για το υπόλοιπο της ζωής σου. Τί γίνεται όμως με τα υπολογισμένα ρίσκα των γονέων; Αναφέρομαι στις τροχαίες "ταρζανιές" και πιστεύω πως οι περισσότεροι έχουμε δει οδηγούς γονείς με τα παιδιά να αλωνίζουν ελεύθερα στο πίσω κάθισμα. Γονείς με παιδί στο αμάξι τους, να κάνουν σφήνα από δεξιά σε βραδυπορούντα φορτηγά. Να κάνουν προκλητικές αναστροφές σε διασταυρώσεις μεγάλης κυκλοφορίας. Είναι δυνατόν για να κερδίσουν μερικά δευτερόλεπτα να θέτουν τις ζωές των αγγελουδιών τους σε κίνδυνο; Δεν πρέπει κάποιος φορέας να φροντίσει να προβάλλονται κάποια σποτάκια στην TV που να αφορούν την ασφάλεια των μικρών παιδιών: Δεν πρέπει να δίνεται μεγάλη δημοσιότητα σε τραγωδίες αυτού του είδους ώστε να αφυπνήζεται το αίσθημα της προστασίας των γονέων;