Ξεχωριστό δέλεαρ για ταξιδιώτες αποτελούν έντεκα αξιοθέατα σε ισάριθμες πόλεις της Γαλλίας, του Καναδά, της Σκωτίας, της Λιθουανίας, των ΗΠΑ, της Ρουμανίας, της Ρωσίας, του Πεκίνου, της Ισλανδίας, της Βραζιλίας και της Ιταλίας.
Διαβάστε και... ανατριχιάστε:
Château de Brissac, Γαλλία
Το ψηλότερο, σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες του, ή τέλος πάντων ένα από τα ψηλότερα κάστρα της Γαλλίας μπορεί να καυχιέται ότι για περισσότερο από μισό αιώνα ανήκει στην ιδιοκτησία της ίδιας οικογένειας και κληροδοτείται από γενιά σε γενιά. Μόνο που οι σημερινοί κάτοικοί του, ο Μαρκήσιος Charles-Andre, η Μαρκησία Larissa de Brissac και τα τέσσερα παιδιά τους οφείλουν να μοιράζονται τα ούτως ή άλλως αχανή δωμάτια του κάστρου με μία γυναίκα που έζησε στην Κοιλάδα του Λίγηρα πολύ πριν από αυτούς. Ο λόγος για την περίφημη Dame Verte, ελληνιστί Πράσινη Κυρία, η οποία δολοφονήθηκε από τον σύζυγό της το βράδυ της 31ης Μαΐου του 1477. Τι όπλισε το χέρι του ευγενή Jacques de Breze; Η απιστία της συζύγου του - εντάξει, και τα λόγια που θρυλείται ότι του έβαλε ο υπηρέτης. Η μοιχαλίδα πιάστηκε επ’ αυτοφώρω και σφαγιάστηκε, ενώ από τότε μέχρι σήμερα τα ουρλιαχτά της στοιχειώνουν το Château de Brissac κάθε που χαράζει.
Κάστρο του Εδιμβούργου, Σκωτία
Θεμελιωμένο πάνω σε ανενεργό πια ηφαίστειο 350 εκατομμυρίων ετών, το επιβλητικό κάστρο της σκωτσέζικης πρωτεύουσας θα ήταν πραγματικά λειψό χωρίς τους μύθους -μεσαιωνικούς αλλά και σύγχρονους- που το περιβάλλουν. Υπήρξε φρούριο, τόπος μαρτυρίου και θανάτωσης μαγισσών, φυλακή - μέχρι και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα λειτουργεί ως μουσείο. Για όλους εκτός από τους φοιτητές του τοπικού πανεπιστημίου, αφού, σύμφωνα με τη νεόκοπη δοξασία, όσοι το επισκέπτονται δεν αποφοιτούν ποτέ. Οσο για τα φαντάσματα που κατοικούν στα σωθικά του; Υπάρχουν όλων των λογιών και των ειδών. Από έναν επιδέξιο ντράμερ που πρωτοεμφανίστηκε στο κάστρο τη δεκαετία του ‘60 μέχρι έναν σκύλο-θρύλο, θαμμένο στο κοιμητήριο μικρών ζώων του κάστρου, που κάποιοι ακούν να αλυχτάει ακόμα.
Λόφος των Σταυρών, Λιθουανία
Αν έχει παρακολουθήσει κανείς ταινία του Αρι Αστερ σίγουρα θα εντοπίσει εκλεκτικές συγγένειες ανάμεσα στο κινηματογραφικό σύμπαν του Αμερικανού δημιουργού και τον Λόφο των Σταυρών στην περιοχή Siauliai της βόρειας Λιθουανίας. Υπάρχει κάτι ψυχαναγκαστικά ανατριχιαστικό, μα και μια απαράμιλλη αισθητική αρτιότητα μέσα στο χάος που δημιουργούν οι 100.000 σταυροί σ’ αυτή την πλαγιά των θαυμάτων, όπως είθισται να την αποκαλούν οι ντόπιοι. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για τόπο θρησκευτικής λατρείας, αλλά για τόπο μνήμης του αγώνα των Λιθουανών για την ανεξαρτησία τους: από τα μεσαιωνικά χρόνια μέχρι την περίοδο της σοβιετικής κατοχής της χώρας (1944-1991).
Κλείσιμο
«Fairmont Banff Springs Hotel», Καναδάς
Η τοποθεσία του στην Αλμπέρτα, σε υψόμετρο 1.400 μέτρων, καταμεσής του εθνικού πάρκου Banff, είναι από κάθε άποψη ειδυλλιακή. Οπως και η αρχιτεκτονική όψη του, που μοιάζει βγαλμένη από σεκάνς του φιλμ «The Grand Budapest Hotel» του Γουές Αντερσον. Χτισμένο το 1888 από την Καναδική Εταιρία Σιδηροδρόμων, το «Fairmont Banff Springs Hotel» έχει φιλοξενήσει εκατοντάδες σημαίνουσες προσωπικότητες -ανάμεσά τους ο βασιλιάς Γεώργιος ΣΤ’ (βλ. πατέρας της Ελισάβετ Β’)- και έχει εκθρέψει δεκάδες μύθους. Η μυστηριώδης φωτιά που κατέστρεψε τη βόρεια πτέρυγά του το 1926, ο δραματικός θάνατος μιας νύφης που ανήμερα του γάμου της έπεσε από την επιβλητική μαρμάρινη σκάλα που οδηγεί στην αίθουσα χορού, οι μαρτυρίες για έναν απόκοσμα ψυχρό αέρα ανακατεμένο με ακατάληπτους ψιθύρους στο δωμάτιο 692 είναι μερικά μόνο από όσα μεταφυσικά συμβαίνουν στα όρη στ’ άγρια βουνά του Καναδά.
St. Augustine Lighthouse, Φλόριντα
Είναι προφανές ότι παρότι αφιερωμένος στον Αγιο Αυγουστίνο, ο πολιούχος του φάρου δεν έβαλε το χέρι του τις φορές που χρειάστηκε. Οπως όταν ένας αλλοτινός φαροφύλακας έπεσε από τη σκαλωσιά στην οποία είχε ανέβει για να βάψει το εξωτερικό του φάρου, με αποτέλεσμα να αφήσει τα εγκόσμια. Ή όταν τρία μικρά κορίτσια έχασαν τη ζωή τους από πνιγμό ενώ έπαιζαν. Αυτές και άλλες πολλές τραγικές ιστορίες ακολουθούν τον εμβληματικό φάρο σαν πιστό σκυλί. Τη μεταφυσική διάσταση της βόλτας στο ναυτικό μουσείο που φιλοξενείται σήμερα εκεί προδίδουν οι φωνές των παιδιών που λέγεται πως ακούν κάποιοι από τους κατά μέσο όρο 225.000 φιλοπερίεργους επισκέπτες που καταφτάνουν στην περιοχή -ειδικά για τον φάρο- ετησίως.
Δάσος Hoia Baciu, Ρουμανία
Ο μύθος που θέλει έναν βοσκό να εξαφανίστηκε μαζί με τα 200 πρόβατά του καθώς διέσχιζε το δάσος στα δυτικά της Κλουζ -της δεύτερης μεγαλύτερης και πιο όμορφης πόλης της Ρουμανίας- έδωσε στο 3 τετραγωνικών χιλιομέτρων δάσος το όνομά του. Κυρίως το προικοδότησε με έναν μεταφυσικό μύθο που μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά. Το μοναδικό τοπόσημο που μπορεί να απειλήσει τον πιο διάσημο αυτόχθονα των βορείων Βαλκανίων, ήτοι τον Κόμη Δράκουλα, από τα 60s και μετά αποτελεί σύμφωνα με τους ουφολόγους πρώτης τάξεως σημείο για επαφές τρίτου τύπου. Οι ντόπιοι ακόμα και σήμερα διστάζουν να περιπλανηθούν στα δαιδαλώδη μονοπάτια του, ενώ όσοι το τολμούν υποστηρίζουν ότι επιστρέφουν στον αληθινό κόσμο με εξανθήματα, ναυτία, ζάλη και τάση για εμετό. Δικαιολογούν με άλλα λόγια όσους διατείνονται με ζέση ότι κάπου μέσα στην πυκνή βλάστηση υπάρχει μια πύλη που οδηγεί σε άλλο χωροχρόνο. Ναι, μόλις βρήκατε το Τρίγωνο των Βερμούδων της Βαλκανικής Χερσονήσου.
Απαγορευμένη Πόλη, Πεκίνο
Πώς περνούσαν οι άνθρωποι τον χρόνο τους πριν την εμφάνιση του Διαδικτύου και ακόμα παλαιότερα, πιο πριν κι από την εφεύρεση της τηλεόρασης; Ζούσαν. Με έρωτες, μηχανορραφίες, έριδες, προδοσίες, δολοφονίες. Καθημερινά πράγματα δηλαδή, τα οποία μεγεθύνονταν σε μια αχανή αυτοκρατορία όπως η κινεζική. Επίκεντρο της ζωής της ελίτ από τη Δυναστεία Μινγκ μέχρι τη Δυναστεία Τσινγκ -για περισσότερο δηλαδή από μισή χιλιετία-, η Απαγορευμένη Πόλη του Πεκίνου, που είναι μπολιασμένη με απειράριθμες -ανήκουστες για τα σημερινά δεδομένα- ιστορίες. Αν οι τοίχοι είχαν αυτιά και στόμα να μιλήσουν θα μαθαίναμε πολλά. Αλλά επειδή αυτά δεν συμβαίνουν ούτε στην πιο εξεζητημένη ονειροφαντασία, οι επισκέπτες του ανυπέρβλητου μνημείου επινοούν οπτασίες, σαν τη λευκοντυμένη γυναίκα που κάποιοι επιμένουν ότι κατοικεί αιώνια στην ιστορική καρδιά του Πεκίνου.
Κανάλι Obvodny, Αγία Πετρούπολη
Το μήκους 8 χιλιομέτρων κανάλι που διατρέχει την αυτοκρατορικότερη ρωσική πόλη, παρότι περιβάλλεται από αρχιτεκτονικά κομψοτεχνήματα και αποτελεί ιδανική επιλογή για μεγάλους και ράθυμους περιπάτους, κατατρύχεται από μια ανεξήγητη κατάρα. Ηδη από την κατασκευή του τον 18ο αιώνα συνδέθηκε με μαζικές αυτοκτονίες των εργατών που δούλευαν για τη διάνοιξή του. Και όσοι δεν πέθαναν κυνηγήθηκαν από ανηλεείς κακοτυχίες. Αλλά και οι διαβάτες και οι περαστικοί δεν έχουν καλύτερη τύχη. Πολλοί έχουν αυτοκτονήσει ή έχουν αποπειραθεί να αυτοκτονήσουν βουτώντας στα παγωμένα νερά του. Εκείνοι που επέζησαν δηλώνουν ότι μια ανεξήγητη δύναμη τους ώθησε στο απονενοημένο, ενώ πολλοί από αυτούς περιέγραψαν την αιθέρια παρουσία μιας γυναικείας μορφής ντυμένης με ένα ολόλευκο φόρεμα που ως άλλη σειρήνα τους καλούσε κοντά της.
Höfði House, Ισλανδία
Φυσικά και η βορειότερη χώρα της Ευρώπης είναι ταυτισμένη με μύθους και θρύλους, αλλά και νεράιδες, ξωτικά και άλλα μυθικά πλάσματα που ζουν στις ειδυλλιακές πηγές, στους καταρράκτες και τις ηφαιστειακές κρύπτες της. Στην περίπτωση βέβαια της οικίας του Βρετανού πρέσβη το φάντασμα εμφανίστηκε να κινείται από δωμάτιο σε δωμάτιο, τρομάζοντας τόσο τον διπλωμάτη ώστε έπεισε την κυβέρνηση της χώρας του να ξεφορτωθεί άρον άρον την κατοικία από το χαρτοφυλάκιό της. Σε κάθε περίπτωση -πιστεύει δεν πιστεύει κανείς σε φαντάσματα-, το Höfði House στο Ρέικιαβικ έχει τη δική του ιστορία, αφού εκεί συναντήθηκαν το 1986 ο Ρόναλντ Ρέιγκαν με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, ενώ κατά καιρούς φιλοξένησε πλειάδα Βρετανών πολιτικών - από τον Τσόρτσιλ έως τη Θάτσερ.
La Recoleta, Μπουένος Αϊρες
Μνήματα σε μέγεθος μνημείων, μικροί γοτθικοί ναοί που μέσα τους αναπαύονται διάσημοι και ισχυροί, κρύπτες, σαρκοφάγοι, αγάλματα, όλα στο περίφημο κοιμητήριο Recoleta μοιάζουν φτιαγμένα για να εξωραΐσουν τον θάνατο ή, τέλος πάντων, για τον αναβαθμίσουν αισθητικά. Στο Recoleta βρίσκεται και ο τάφος της Εβίτα Περόν. Ωστόσο, διασημότερο κι από την αείμνηστη πρώτη κυρία της Αργεντινής είναι το φάντασμα ενός νεκροθάφτη που πέρασε όλη τη ζωή του εκεί, μέχρι την ημέρα που αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του. Ο ήχος της αρμαθιάς των κλειδιών του λέγεται ότι αντηχεί ακόμα στους πολυδαίδαλους διαδρόμους του κοιμητηρίου.
Ponte Sisto, Ρώμη
Τι σόι Αιώνια Πόλη θα ήταν η Ρώμη αν δεν έκρυβε σκελετούς -και κυρίως φαντάσματα- στην ντουλάπα της μακραίωνης ιστορίας της; Δεν θα ήταν υπερβολικό να θεωρήσει κανείς ότι κάθε εκατοστό γης στην ιταλική πρωτεύουσα συνοδεύεται από έναν μύθο, έναν θρύλο, μια δοξασία που φτάνουν έστω και με στρεβλό τρόπο στο σήμερα. Αν πάντως κάποια μεταφυσική «δραστηριότητα» ξεχωρίζει, αυτή είναι του οράματος της Olimpia Maidalchini στην κεντρικότατη πεζογέφυρα Ponte Sisto. Η νύφη του Πάπα Ιννοκέντιου Ι’ κατείχε τόσες εξουσίες συγκεντρωμένες στα χέρια της ώστε είχε κερδίσει άξια και με τον ιδρώτα της την προσωνυμία Πάπισσα. Αμέσως μετά τον θάνατο του Πάπα προσπάθησε να το σκάσει από τη Ρώμη φορτώνοντας στην άμαξά της όλον τον χρυσό του Βατικανού. Αυτήν ακριβώς την εικόνα λένε πολλοί ότι βλέπουν να αναβιώνει λίγο πριν το ξημέρωμα ανάμεσα στις δύο όχθες του Τίβερη.
