Το μονόπετρο της Ελίζαμπεθ Τέιλορ, οι διάσημοι φίλοι και τα ξέφρενα πάρτυ: Ο Τέρρυ Σταματάρης θυμάται

Φημισμένος αντικέρ και ταλαντούχος σχεδιαστής κοσμημάτων, ο Τέρρυ Σταματάρης διαθέτει την ξεχωριστή αύρα των παλιών, αυθεντικών αριστοκρατών. Διηγείται αργά και απολαυστικά τις εμπειρίες του χρησιμοποιώντας ως επί το πλείστον αγγλικές λέξεις, αφού έχει μεγαλώσει στη Μεγάλη Βρετανία. Εχουμε συναντηθεί στο σπίτι του, στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας, για να πιούμε το παραδοσιακό english tea και να μιλήσουμε για τους φίλους, τα πάρτυ, για όλες εκείνες τις αξέχαστες στιγμές αλλά και για τις μοναδικές του δημιουργίες. «Τι να πρωτοθυμηθώ; Εχω ζήσει μια ζωή γεμάτη. Ευγνωμονώ τον Θεό γιατί είμαι πλήρης από τα πάντα. Από εμπειρίες, από επιτυχία, από κοσμική ζωή, από αγάπη», μου λέει. Το διαμέρισμά του είναι γεμάτο από αντίκες και έργα τέχνης. «Οι γονείς μου ήταν Ελληνες της Αιγύπτου. Γεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια, αλλά όταν ήμουν δύο ετών μετακομίσαμε στο Λονδίνο. Πήγα στα ίδια σχολεία όπου πήγαινε και ο Κάρολος. Εχω Ανατολή αλλά και Ευρώπη στο αίμα μου. Η μαμά μου είχε έναν κήπο με παιώνιες -ψηλές σαν δέντρα- στην Αγγλία. Μου φαινόταν ότι μοσχοβολούσαν όλα τα δωμάτια από αυτές».

Ο πατέρας του ήταν δικαστικός. Οι γονείς του χώρισαν κι εκείνος μεγάλωσε με τη μητέρα του, η οποία με καταγωγή από την Κάσο κρατούσε από εφοπλιστική φαμίλια και ήταν εκείνη που του εμφύσησε την αγάπη για την καλαισθησία και την τέχνη. Πολύ stylish για την εποχή του, αποφασίζει να τελειώσει στο Λονδίνο τη Σχολή Καλών Τεχνών και στη συνέχεια αρχίζει να εργάζεται στον οίκο Sotheby’s. «Θα σου φανεί περίεργο, αλλά την πρώτη μου εμπορική συναλλαγή την έκανα σε ηλικία μόλις 11 ετών, στην αγορά του Πορτομπέλο. Από τότε εμπορεύομαι διάφορα αντικείμενα, κυρίως από εσωτερική ανάγκη. Δεν με ενδιέφερε ποτέ το χρήμα».

Τον ρωτώ για την εποχή που εργαζόταν στον οίκο Sotheby’s. «Οσα έζησα εκείνα τα χρόνια ήταν μοναδικές εμπειρίες, γιατί πέρασα από όλα τα στάδια εκτίμησης και αξιολόγησης. Χάρη στον Sotheby’s ήρθα σε επαφή με πολύτιμους λίθους ασύλληπτης αξίας. Θυμάμαι, για παράδειγμα, το μνημειώδες μονόπετρο της Ελίζαμπεθ Τέιλορ. Η Τέιλορ λάτρευε τα κοσμήματα. Οταν πραγματοποιήθηκε η δημοπρασία με κομμάτια από την ιδιωτική της συλλογή, έγινε πανζουρλισμός!».

Συνδυάζοντας τον κοσμοπολιτισμό με την υψηλή αισθητική, ο Τέρρυ Σταματάρης συνεργάζεται με σημαντικούς σχεδιαστές, όπως ο Φίλιπ Σταρκ, ο αείμνηστος Τζιοβάνι Πατρίνι κ.ά., δημιουργώντας υπέροχους χώρους για κραταιούς επιχειρηματίες και εφοπλιστές, ενώ κάποιοι άλλοι αξιοποιούν τις γνώσεις του για να «χτίσουν» μια σημαντική συλλογή από έργα τέχνης. Ο Τέρρυ Σταματάρης είναι η φωνή του καλού γούστου στην εποχή της κακογουστιάς, ο εστέτ που αγάπησαν και αγαπούν σημαντικά πρόσωπα από διάφορους χώρους και μέρη της Γης. «Από τις πρώτες προσωπικότητες που γνώρισα ήταν o Ιμπέρ ντε Ζιβανσί. Μετά την πρώτη μας γνωριμία θυμάμαι ότι ανταποκρίθηκα σε κάποιο κάλεσμά του στο Παρίσι. Στη συνάντησή μας αυτή, κάποια στιγμή χτυπάει η πόρτα και μπαίνει, ποια νομίζεις; Η Οντρεϊ Χέπμπορν. Ηταν το ίνδαλμά μου. Κόντεψα να λιποθυμήσω». «Και η πιο ωραία γυναίκα που συνάντησες ποτέ;» τον ρωτώ, για να εισπράξω αμέσως την απάντηση: «Η Γκρέτα Γκάρμπο!».

Ενας τζέντλεμαν με καλούς τρόπους αλλά και χιούμορ, ο ίδιος δηλώνει ευγνώμων για την πλούσια παλέτα από σπάνιες στιγμές που του χάρισε η ζωή. «Τα έχω ζήσει όλα», επισημαίνει, για να συμπληρώσει: «Και τα πάνω και τα κάτω. Ηρθα αντιμέτωπος με τον καρκίνο, αλλά δόξα τω Θεώ, το ξεπέρασα. Στον αγώνα μου είχα δίπλα μου πολύ καλούς φίλους.
Είχα την εξαιρετική γιατρό, συμπαραστάτη και φίλη μου Αναστασία Κοτανίδου, ενώ χρέη νοσοκόμας εκτελούσε η Τιτίνα Πατέρα. Από την άλλη, έχω κάνει και τρέλες. Σε ηλικία 17 ετών αποφάσισα στις 6 το πρωί να πεταχτώ για πρωινό από το Γκστάαντ στο Σεν Μόριτς. Και δύο από τα πιο αξέχαστα καλέσματα που έχω συμμετάσχει είναι σίγουρα εκείνο του πρίγκιπα της Μάλτας στη βίλα του στις Κάννες και του σχεδιαστή Κένζο στον πύργο του στο Παρίσι».

Ακούγοντας τις διηγήσεις από την παραμυθένια ζωή του δίπλα σε διασημότητες αντιλαμβάνεται κανείς πως ο Τέρρυ Σταματάρης παραμένει πιστός στις αξίες του. «Ο Μπερνάρ Αρνό μου είχε φανεί εξαρχής ένας εξαιρετικά ενδιαφέρων άνθρωπος για το business μυαλό του. Γνωρίζοντάς τον πριν από πολλά χρόνια, κατάλαβα γιατί πλέον είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο. Από την άλλη, θα μπορούσα να πω ότι το νόημα της ζωής δεν βρίσκεται μόνο στις κοσμικές συνάξεις και τα πάρτυ, αλλά στην αλήθεια που κουβαλάμε και στην αγάπη που δείχνουμε στον συνάνθρωπό μας. Πριν από χρόνια, με εντυπωσίασε μια ευκατάστατη φίλη από το Λονδίνο, η οποία στον γάμο της προσκάλεσε μόνο 16 άτομα. Οταν τη ρώτησα πώς και δεν έκανε έναν ανοιχτό γάμο, μου έδειξε μια επιταγή εκατό χιλιάδων λιρών - δωρεά σε φιλανθρωπικό ίδρυμα. Ομολογώ ότι συγκινήθηκα».

Οσο για το κόσμημα, ο Τέρρυ Σταματάρης το αγάπησε από παιδί. Μεγαλώνοντας μαγεύτηκε τόσο πολύ από τους πολύτιμους λίθους ώστε να παρακολουθήσει σεμινάρια στον οίκο Sotheby’s αλλά και στο μουσείο Cartier. Σαν χόμπι ακόμα, δημιουργεί τα πρώτα του κομμάτια και η κοσμική Αθήνα έχει μόλις ανακαλύψει τον νέο αγαπημένο της σχεδιαστή. «Ουσιαστικά οι φίλες μου με ενθάρρυναν να το συνεχίσω επαγγελματικά. Εβγαζα κάτι και αμέσως είχε ζήτηση. Η μία παραγγελία έφερε την άλλη και τελικά πολλές γνωστές κυρίες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό φορούν τώρα δικά μου κομμάτια».

Στην πρώτη του έκθεση κοσμημάτων, το 2002, στην γκαλερί «Αδάμ», στην Αθήνα, οι δημιουργίες του έγιναν ανάρπαστες. Ο ίδιος συνεχίζει να προμηθεύεται πέτρες από τα μεγάλα παζάρια του Λονδίνου, του Παρισιού, ακόμα και από τις εξωτικές αγορές της μακρινής Ινδίας και της Κίνας. «Στο Παρίσι είχα ανακαλύψει έναν αχάτη 3,5 μέτρων. Μπορείς να το φανταστείς;».

Η Ζιζέλ και η Κέιτ Μος είναι μόνο δύο από τις διάσημες που έχουν δείξει την προτίμησή τους στις εμπνεύσεις του. Για τον ίδιο, βέβαια, η αναγνωρισιμότητα και η οικονομική άνεση δεν αποτελούν εγγυήσεις καλού γούστου. «Εχω δει γυναίκες μέτριας οικονομικής κατάστασης αλλά υπέρκομψες, όπως και γυναίκες ζάπλουτες να αγοράζουν το λάθος πράγμα, πανάκριβα. Με άλλα λόγια, γυναίκες-σάκους», μου λέει καθώς στρέφουμε τα βλέμματά μας μακριά για μια ακόμα εικόνα από τη θέα της Αθήνας που απλώνεται μπροστά μας ◆