Γιατί καθυστερούν οι Γερμανοί τη λύση στα ελληνικά θέματα

Σε αναμονή φαίνεται ότι θα βάλουν το θέμα της Ελλάδας μέχρι τις ευρωεκλογές οι εταίροι και κυρίως η Γερμανία, καθώς δεν θέλουν να ρίξουν νερό στο μύλο των ευρωσκεπτικιστών ανακοινώνοντας νωρίτερα νέο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα, με τη μορφή ελάφρυνσης του χρέους.

Και τούτο παρά το γεγονός ότι η ευρωζώνη έχει δεσμευθεί από πέρσι το Νοέμβριο να μειώσει περαιτέρω το χρέος, εφόσον υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα.

Η λύση που έχει προκριθεί είναι η επιμήκυνση των δανείων και η μείωση των επιτοκίων και ορισμένοι στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες πιστεύουν ότι εάν το ΔΝΤ επιμείνει να ζητά  σε κούρεμα -το οποίο υποστήριξε και ο ΟΟΣΑ την περασμένη εβδομάδα- ίσως είναι μια καλή ευκαιρία για να απαλλαγεί η ευρωζώνη από τη συμμετοχή του ΔΝΤ στα προγράμματα διάσωσης.

Οι δημοσκοπήσεις στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης καταγράφουν άνοδο του ευρωσκεπτικισμού και ειδικά στη Γερμανία η κυβέρνηση “φοβάται” την άνοδο του κόμματος “Εναλλακτική για τη Γερμανία”, το οποίο υποστηρίζει την έξοδο της χώρας από το ευρώ και επικρίνει τις διασώσεις ευρωπαϊκών χωρών με ευρωπαϊκή βοήθεια. Είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που η τρόικα εμφανίζεται σκληρή την ίδια ώρα που ακούγονται ¨"λόγοι" παρηγορίας και κατανόησης από τη γερμανική πρωτεύουσα.

Προς το παρόν το ενδιαφέρον έχει εστιαστεί στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα και την καταβολή της δόσης του 1 δισ. ευρώ (υπόλοιπα Ιουνίου) και εκείνης των 4,9 δισ. ευρώ του Δεκεμβρίου, αλλά η έκβαση στα θέματα αυτό επηρεάζει και το ύψος του χρηματοδοτικού κενού που θα πρέπει να καλυφθεί στη συνέχεια. Το πιθανότερο είναι να επιτευχθεί πριν το τέλος του χρόνου το 1 δισ. ευρώ, αλλά για τα υπόλοιπα η εικόνα δεν είναι σαφής.

Η γερμανική πλευρά αφήνει σκόπιμα ανοιχτό το θέμα του χρηματοδοτικού κενού, των χρημάτων που θα χρειαστεί η Ελλάδα για να πληρώνει τόκους για το δημόσιο χρέος της, θέμα που εξαρτάται και από τα δεδομένα που θα συμφωνηθούν για τον ελληνικό προϋπολογισμό και το εάν θα χρειαστεί αναθεώρηση στη συνέχεια.

Πηγές του υπουργείου Οικονομικών έλεγαν ότι η συζήτηση για κούρεμα δεν μας συμφέρει, δεδομένου ότι τελικά δεν πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο, οπότε το μόνο αποτέλεσμα είναι να καλλιεργείται η αβεβαιότητα και να ανεβαίνουν οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων, δυσκολεύοντας την προοπτική επιστροφής στις αγορές με εκδόσεις νέων ομολόγων.

Σύμφωνα με υπολογισμούς κοινοτικών παραγόντων, με την επιμήκυνση και τη μείωση των επιτοκίων οι ανάγκες για πληρωμές τόκων θα  υποχωρήσουν σε πολύ χαμηλό επίπεδο, της τάξης του 2-3% του ΑΕΠ ετησίως, οπότε η εξυπηρέτησή τους δεν θα παρουσιάζει το παραμικρό πρόβλημα, παρά το γεγονός ότι το ονομαστικό χρέος θα είναι σε υψηλό ποσοστό ως προς το ΑΕΠ.

Με βάση τα δεδομένα αυτά, η μόνη πλευρά που επιμένει στο κούρεμα είναι το ΔΝΤ, κάτι που αρκετοί αναλυτές εντάσσουν και στο πλαίσιο της “κόντρας” που υπάρχει μεταξύ ΗΠΑ και άλλων μη ευρωπαϊκών χωρών του ΔΝΤ με τη Γερμανία.

Εάν το ΔΝΤ δεν αποδεχθεί ως βιώσιμο το ελληνικο χρέος μετά τη νέα αναδιάρθρωση (επιμήκυνση, μείωση επιτοκίων) θα υπάρξει ένα θέμα και αυτός είναι ο λόγος που υπήρξαν φωνές στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες που υποστήριζαν την ανάγκη να απεμπλακεί η ευρωζώνη από το ΔΝΤ εν ανάγκη μεταφέροντας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς την ευθύνη των χρηματοδοτήσεων και των διασώσεων, αφού έτσι κι αλλιώς είναι αμφίβολο ότι ο διεθνής οργανισμός θα αποφασίσει να συμμετάσχει ξανά σε κάτι τέτοιο.

Στην προγραμματική κυβερνητική συμφωνία που επετεύχθη στη Γερμανία, τα τρία συνεργαζόμενα κόμματα (Χριστιανοδημοκράτες-CDU, Σοσιαλδημοκράτες-SPD και Χριστιανοκοινωνιστές-CSU) υιοθετούν αυστηρή στάση στο θέμα των “διασώσεων” χωρών της ευρωζώνης, δεσμευόμενοι ότι θα δίνεται βοήθεια από τα ευρωπαϊκά ταμεία μόνο εφόσον εφόσον κινδυνεύει η συνοχή της ευρωζώνης και υπό την προϋπόθεση ότι θα έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια συμμετοχής της ίδιας της χώρας που λαμβάνει τα χρήματα -θα εφαρμόζεται δηλαδή η αρχή της “διάσωσης εκ των έσω”, ένα μοντέλο αντίστοιχο με όσα έγιναν στην Κύπρο.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η ελληνική πλευρά επιμένει ότι δεν χρειάζεται νέα χρηματοδότηση και ότι αρκεί η ελάφρυνση του χρέους, μέσω επιμήκυνσης και μείωσης του επιτοκίου, έτσι ώστε να μειωθούν οι ετήσιες δαπάνες για τόκους και επομένως και οι χρηματοδοτικές ανάγκες.

Πηγή:newmoney.gr