Ντένης Μαλαματίνας, ο «Οδυσσέας» της MIG

Τελείωσε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Roosevelt στο Σικάγο και έκανε μεταπτυχιακό (MBA) στη Διοίκηση Επιχειρήσεων στο ίδιο πανεπιστήμιο. Μετά τις σπουδές του δούλεψε σε 4 πολυεθνικές, σε όλες σχεδόν τις γωνιές του πλανήτη. Από τις ΗΠΑ πήγε στην Ευρώπη και από εκεί στην Ασία και στον Ειρηνικό.

Σαν τον Οδυσσέα κι εκείνος. Πέρασε φουρτούνες και σκοπέλους, γνώρισε πόλεις, ανθρώπους και τώρα μπορεί να υπερηφανεύεται ότι βρήκε το καταφύγιό του, την Ιθάκη του, στην Αθήνα. Και τώρα, περίπου 30 χρόνια από την ημέρα που πάτησε το πόδι του στις ΗΠΑ, δηλώνει ικανοποιημένος.

Ποια σχέδια καταστρώνει τώρα με τον Ανδρέα Βγενόπουλο

Οπως λέει σήμερα, στην πρώτη του συνέντευξη που δίνει σε ελληνική εφημερίδα, η σκληρή δουλειά ανταμείφθηκε. Και τώρα, με το αφεντικό της εταιρείας, τον κ. Ανδρέα Βγενόπουλο, καταστρώνουν τα σχέδια μια άλλης πολυεθνικής, του Marfin Investment Group. Προαναγγέλλει μάλιστα ότι στο επόμενο χρονικό διάστημα η MIG «θα κάνει άλλη μία μεγάλη επιχειρηματική κίνηση».

Το βιογραφικό του κ. Μαλαματίνα κατά κοινή ομολογία είναι εντυπωσιακό. «Μετά το μεταπτυχιακό, άρχισα την καριέρα μου στην “Procter & Gamble” (brand management) και εργάστηκα σε οκτώ χώρες την περίοδο 1979 – 1989. Αργότερα δούλεψα στην “PepsiCo” και είχα τη θέση του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου στην “Pepsi-Cola Italy” από το 1986 έως το 1989. Στη συνέχεια πήγα στην “Diageo Plc” (μετονομάστηκε σε “GrandMet Plc”) ως διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας “Metaxa”».
Ομως το επαγγελματικό του το ταξίδι δεν σταματά εδώ.

Το 1991 παίρνει προαγωγή και αναλαμβάνει τη θέση του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της «Smirnoff Vodka», παγκοσμίως, η οποία ήταν η μεγαλύτερη εταιρεία αλκοολούχων ποτών στον κόσμο, τότε. Το 1995 παίρνει τη θέση του προέδρου στην περιοχή Ασίας και Ειρηνικού για όλα τα προϊόντα της «Diageo PLC».

Πάνω από 2.000 συλλεκτικές φιάλες κρασιού στα κελάρια του

Ως επικεφαλής μίας από τις μεγαλύτερες εταιρείες ποτών παγκοσμίως, μαθαίνει να εκτιμά και το καλό κρασί. Οπως εξηγεί, είναι συλλέκτης σπανίων φιαλών - κυρίως γαλλικών chateau από τις σοδειές του 1961(Latour, Petrus κ.ά.), του 1982 (Lafite Rothschild, Ch. Margaux), του 1986 και του 2000. Μάλιστα, οι φίλοι του λένε ότι στα δύο σπίτια του στο Λονδίνο και στη Γαλλία πρέπει να υπάρχουν αποθηκευμένες πάνω από 2.000 σπάνιες φιάλες.

Το 1997 είναι για εκείνον άλλη μια χρονιά-ορόσημο. Εγκαταλείπει την «Diageo PLC» και αναλαμβάνει διευθύνων σύμβουλος της «Burger King Corporation», της δεύτερης μεγαλύτερης αλυσίδας εστιατορίων ταχείας εστίασης, με 330.000 υπαλλήλους και πωλήσεις 11 δισ. δολαρίων σε 60 χώρες.

Αφησε τα «χρυσά χάμπουργκερ» και ήρθε στην Ελλάδα για χάρη της Marfin

Επόμενος σταθμός, η Ελλάδα. Ηρθε στη Marfin πριν από περίπου 12-14 μήνες κατόπιν προσκλήσεως του επικεφαλής της MIG. «Γνωρίζω τον Ανδρέα Βγενόπουλο πολλά χρόνια και τον θαυμάζω. Διαθέτει έναν μοναδικό συνδυασμό διορατικότητας, ακεραιότητας - εντιμότητας από τη μία πλευρά και από την άλλη την ικανότητα να δημιουργεί από το μηδέν εταιρείες και αξία για τους μετόχους. Η δυνατότητα να εργάζομαι μαζί του και να δημιουργώ κάτι μοναδικό από την αρχή, όπως η MIG, ήταν για εμένα πολύ μεγάλη πρόκληση για να την απορρίψω. Αλλωστε, έχει αποδειχτεί ότι είναι μια προσπάθεια που αλλάζει τα δεδομένα στην ελληνική αγορά».

Υπενθυμίζεται ότι η MIG το 2007 προχώρησε σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους 5,19 δισ. ευρώ - μία από τις μεγαλύτερες παγκοσμίως για εκείνη τη χρονιά. Στο μετοχικό κεφάλαιο συμμετέχουν το Dubai Investment Group με ποσοστό 9,1 % (μέσω της Dubai Financial LLC ), διάφορα μεγάλα funds του εξωτερικού με ποσοστό 29,4% (π.χ . Fidellity), ο κ. Βγενόπουλος και πολλοί Ελληνες εφοπλιστές και επιχειρηματίες.

H Marfin, μετά την περιπέτεια με τον ΟΤΕ και την εξαγορά της «Vivartia», και παρότι οι τιμές στο ελληνικό χρηματιστήριο έχουν υποχωρήσει αρκετά, είναι «ήσυχη». Οι περισσότεροι τραπεζίτες εκτιμούν ότι είναι θέμα χρόνου να ανακοινώσει το επόμενο μεγάλο deal, που δεν αποκλείεται για ακόμη μια φορά να ταράξει τα νερά του εγχώριου επιχειρείν.

Ο ίδιος ο κ. Μαλαματίνας επισημαίνει ότι «τώρα η εταιρεία βρίσκεται σε ακόμα πλεονεκτικότερη θέση σε σχέση με λίγους μήνες πριν, αφού διαθέτει μεγάλη ρευστότητα λόγω της πώλησης τoυ 19,9% των μετοχών του ΟΤΕ στην “Deutsche Telekom”. Κοιτάμε διάφορες εταιρείες και ευκαιρίες, εντός και εκτός Ελλάδος. Αλλωστε, ο Βγενόπουλος δεν κάθεται ποτέ ήσυχος . Δεν νομίζω όμως ότι θα έχουμε νέα σε 2-3 εβδομάδες».

Σε ερώτηση εάν αυτό σημαίνει ότι πρέπει η χρηματιστηριακή αγορά να περιμένει μια μεγάλη κίνηση το επόμενο χρονικό διάστημα, είναι φειδωλός. Εχει μάθει ότι ποτέ δεν αποκαλύπτονται τέτοιες κινήσεις. Το μόνο που απαντάει είναι «ναι», χωρίς όμως να προσδιορίζει ποια θα είναι αυτή, ούτε εάν θα είναι εντός ή εκτός Ελλάδος.

Αν και στη MIG κοιτάνε ποιο θα είναι το επόμενο βήμα, εν τούτοις αυτήν την εποχή οι αγορές κατά γενική ομολογία δεν είναι καλές, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ανατρέπονται τα σχέδιά τους.

«Life is too short to be optimist»…

Το bear market (πτωτική αγορά), όπως λένε οι αναλυτές, μπορεί να συνεχιστεί ολόκληρο το 2008 ή ακόμα και το 2009.

Ο διευθύνων σύμβουλος του ομίλου εξηγεί αναφερόμενος στην πορεία των χρηματαγορών: «Life is too short to be optimist (η ζωή είναι πολύ μικρή για να είσαι αισιόδοξος)». Και συνεχίζει: «Ολοι πιστεύουν ότι το 80% των κακών ειδήσεων είναι πίσω μας, αλλά στην πραγματικότητα αυτές είναι απλές εκτιμήσεις. Το κύριο θέμα τώρα είναι ο φόβος και η αβεβαιότητα που ακόμα υπάρχει στις αγορές. Πάντως, υπάρχει υψηλή ρευστότητα στο παγκόσμιο σύστημα και για αυτό νομίζω ότι θα δούμε άνοδο το 2008 για τις μετοχές παγκοσμίως».

Με το ρευστό που διαθέτουν χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν τη δύναμη να κινήσουν την παγκόσμια οικονομία και να αποφευχθεί η ύφεση. Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο, όπως λέει, ότι αραβικά και κινεζικά κεφάλαια στήριξαν δύο από τους βασικότερους πυλώνες του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος: τη Citigroup και τη Morgan Stanley, καθώς σε αυτές τις δυο τράπεζες επενδύθηκαν περίπου 15 δισ. δολάρια.

«Στην Ελλάδα περισσεύουν η ζήλια και ο φθόνος»

Οταν συζητάει κάποιος δημοσιογράφος με έναν manager του βεληνεκούς του κ. Μαλαματίνα, με έναν άνθρωπο δηλαδή που έχει διοικήσει κάποιες από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές του κόσμου, αναγκαστικά στο μυαλό του στριφογυρίζουν πολλά ερωτήματα. Οπως, π.χ., ποιες οι διαφορές και ποιες οι ομοιότητες για την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα σε σύγκριση με το εξωτερικό.

 « Ας αρχίσουμε με τις διαφορές», απαντά ο κ. Μαλαματίνας. «Υπάρχει ένα σχετικά μη φιλικό περιβάλλον στην Ελλάδα για τη δημιουργία πλούτου, αλλά και για τη δημιουργικότητα. Περισσεύουν η ζήλια και ο φθόνος. Απουσιάζει η πειθαρχία και δεν είμαστε ανοιχτοί σε ιδέες από έξω. Είναι κρίμα, διότι εμείς οι Ελληνες έχουμε το μοναδικό δώρο να είμαστε καλοί σε οτιδήποτε κάνουμε - και γνωρίζουμε να κάνουμε τα πάντα».

Το να διοικείς έναν διεθνή όμιλο με χιλιάδες εργαζομένους όπως είναι η MIG («Vivartia», «Blue Star», όμιλος Υγεία κ.ά.) είναι σίγουρα βαρύ φορτίο για τους μη γνωρίζοντες.

Ομως για τον ίδιο δεν είναι τόσο σύνθετο. Φαίνεται σχεδόν απλό. Οπως τονίζει: «Οι επιχειρήσεις έχουν ομοιότητες. Και ένας μάνατζερ για να αντεπεξέλθει στη δύσκολη δουλειά πρέπει να διαθέτει ηγετικές ικανότητες, προσφέροντας σαφήνεια, όραμα και το ταλέντο προπόνησης μιας ισχυρής ομάδας ικανών παικτών…».

Προτού ξεκινήσει την καριέρα του, οι γονείς του του έδωσαν μια πολύτιμη συμβουλή: «Μην τα παρατάς ποτέ. Ο επιμένων νικά. Η σκληρή δουλειά φέρνει την ανταμοιβή». Και παραδέχεται ότι πάντοτε στη ζωή του ακολουθούσε αυτές τις συμβουλές του πατέρα και της μητέρας του. «Χαίρομαι να λέω ότι πήρα αξίες από τους γονείς μου, που έδιναν έμφαση στην ακεραιότητα και τη δικαιοσύνη», εξομολογείται.

«Μη μένετε στα προβλήματα. Επικεντρωθείτε στη λύση τους»

Οι ίδιες αξίες θέλει ο ίδιος να περάσουν από γενιά σε γενιά.

Γι’ αυτόν τον λόγο τις αξίες αυτές τις έχει «μεταγγίσει» ο ίδιος και στα παιδιά του. Θεωρεί μάλιστα ότι το εκπαιδευτικό σύστημα αλλά και η γενικότερη κουλτούρα των Αμερικανών μαθαίνουν στον άνθρωπο πώς να στέκεται όρθιος ακόμα και εάν αντιμετωπίσει οποιαδήποτε, μικρή η μεγάλη, δυσκολία.

«Γι’ αυτό ήθελα τα δύο παιδιά μου να σπουδάσουν στις ΗΠΑ και να μάθουν από πολύ νωρίς ότι η σκληρή δουλειά φέρνει την ανταμοιβή. “Αξιοκρατία”, λέω κι εγώ στα παιδιά μου, όπως έλεγαν οι γονείς μου σε εμένα. “Ποτέ μη ρίχνετε τις ευθύνες στους άλλους. Να αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας. Σηκωθείτε όρθιοι και έπειτα από μια πτώση. Περπατήστε, διότι κανείς δεν θα σας δώσει ένα μαντίλι. Δεν χρειάζονται δικαιολογίες. Μη συγκεντρώνετε την προσοχή σας στα προβλήματα. Επικεντρωθείτε στη λύση τους”».