Κατακόκκινη…κλωστή!

Το νήμα του Εμφυλίου ξετυλίγει η «Δεμένη Κόκκινη Κλωστή». Ένα θέμα ταμπού για τον ελληνικό κινηματογράφο και μία αφορμή για να καταδικαστεί η ταινία πριν καν τη δούμε!
 
Σε μία ορεινή επαρχία του 1945, λίγο μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, αριστεροί και δεξιοί ετοιμάζονται να συγκρουστούν και το εμφύλιο μίσος κυριαρχεί. Οι πρώην συνεργάτες των Γερμανών- οι ταγματασφαλίτες, οι δοσίλογοι- στήνουν παρακρατικούς μηχανισμούς και κυνηγούν τους Αριστερούς.
 
Ο Κώστας Χαραλάμπους κάνει focus στο σχηματικό αλλά διαχρονικό « η βία γεννά βία». Οι σκηνές είναι σοκαριστικές, ανατριχιαστικές! Πολλές φορές έκλεισα τα μάτια μου και αναρωτήθηκα αν ήταν απαραίτητες τόσες σκληρές εικόνες για να καταλάβω τη σκληρή και αιματοβαμμένη εποχή του Εμφυλίου.
 
Συναντώντας, χθες, τυχαία τον πρωταγωνιστή της ταινίας, Τάσο Νούσια στο φουαγέ ενός θεάτρου και μιλώντας μαζί του, έμαθα ότι οι σκηνές της βίας ήταν μόνο 2,5 λεπτά… Μου είπε ότι με τρόμαζε το σκηνικό και ο φόβος με κυρίευε από την αγωνία! Ισως να έχει δίκιο! Ας προσθέσω μόνο ότι στον ωμό ρεαλισμό του σκηνοθέτη συνέβαλε και η εύστοχη απουσία της μουσικής.
 
Δεν θα σταθώ στην Ιστορία. Παίρνει θέση ο Χαραλάμπους; Είναι με τους Αριστερούς; Γράφτηκαν και ξαναγράφτηκαν. Θα επισημάνω την ωραία φωτογραφία, το γρήγορο ρυθμό, το πάθος και τη δύναμη της ταινίας, τις πειστικές ερμηνείες.
 
Εκπληκτικοί οι πρωταγωνιστές, ο Θωμάς Σαμαράς στον ρόλο του αριστερού Λάμπρου, η Στεφανία Γουλιώτη στο ρόλο της γυναίκας του και ο Τάσος Νούσιας στον ρόλο του σκληρού, μα πολύ σκληρού Μίχα. Μικρός ρόλος αλλά… μεγάλη ερμηνεία για τον Τάκη Παλαντζίδη. Πολύ καλός ο…πολύ κακός του παλιού ελληνικού κινηματογράφου Ανέστης Βλάχος.
 

Ας κλείσω με ρεπορτάζ και όχι με κριτική. Φεύγοντας από τον κινηματογράφο, τα παιδιά που εργάζονταν εκεί έκαναν χιούμορ για την προσέλευση του κοινού στην ταινία. Επτά θεατές, όλοι και όλοι. Μας είπαν, όμως, ότι όσοι την είδαν έφυγαν ενθουσιασμένοι. Στους διαδρόμους του σινεμά άκουσαν τις καλύτερες κριτικές!