«Ο Λύκος της Wall Street»: Το βιβλίο

Η αυτοβιογραφία ενός αδίστακτου αμερικανού γιάπη, ο οποίος κέρδισε τρελά λεφτά πουλώντας μετοχές – φούσκες, ξεπλένοντας μαύρο χρήμα, δωροδοκώντας τους πάντες, τώρα και σε… συσκευασία βιβλίου. Είναι «Ο Λύκος της Wall Street», δια χειρός του χρηματιστή Τζόρνταν Μπέλφορτ , που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη σε μετάφραση Σώτης Τριανταφύλλου, ενώ η ομώνυμη ταινία παίζεται και στην Ελλάδα με πρωταγωνιστή τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο σε σκηνοθεσία Μάρτιν Σκορτσέζε.

Πρόκειται για μια εξομολόγηση της πορείας ενός φτωχού Νεοϋορκέζου, ο οποίος παρατώντας την οδοντιατρική έγινε χρηματιστής για να φθάσει από το μηδέν στο άπειρον του κέρδους, χάρη στον κυνισμό του, την ευφυΐα του, την απληστία του. Απληστία που τον οδήγησε στην κατάπτωση των ναρκωτικών, στο κυνικό σεξ, στην κραιπάλη απόλαυσης όλων των επίγειων απολαύσεων: από τα πολυτελή δείπνα, τα υπερπολυτελή αυτοκίνητα, τις πληρωμένες καλλονές της κόκας μέχρι τις απέραντες επαύλεις της ματαιοδοξίας. Από τα ακριβά ρολόγια εκατομμυρίων μέχρι το αγορασμένο από την Coco Channel γιοτ το οποίο βούλιαξε στη Μεσόγειο για να εισπράξει την αποζημίωση. Όλα αυτά στη δεκαετία ΄80- ΄90 όταν άρχισε με φρενήρη ρυθμό ο πλουτισμός μέσω του χρηματιστηρίου δημιουργώντας τον χρηματιστή άνθρωπο. Αυτό τον τύπο με το λευκό πουκάμισο, το μοντέρνο κοστούμι, την μεταξωτή γραβάτα, το ρόλεξ. Τον ζηλευτό σε μικροαστούς και μεγαλοαστούς που με την αμοραλιστική μανία του έβγαζε αμύθητα λεφτά. Πως; Από την εργασία με κανόνες; Όχι. Από την επιτήδεια πώληση και αγορά μετοχών. Από το σκάρωμα των πιο περίτεχνων χρηματιστηριακών προϊόντων απάτης. Από το πλασάρισμα του ονείρου για πλουτισμό στο άψε σβήσε.

Ο συγγραφέας με εκπληκτική παραστατικότητα στην περιγραφή προσώπων - χώρων – καταστάσεων, με σαρκασμό και χιούμορ, παρασύρει τον αναγνώστη στον κόσμο του λαμπερού βρώμικου χρήματος. Τον μπάζει στους ναούς του σύγχρονου αδηφάγου καπιταλισμού, στις περιώνυμες Επενδυτικές Εταιρείες, που βασίζουν τα κέρδη τους όχι στην κλασική βιομηχανική παραγωγή αλλά στην αστραπιαία αγοραπωλησία από τη Νέα Υόρκη έως το Τόκιο. Αυτών των δαιμόνων που διαθέτουν το ταλέντο να πείθουν και τους ανίδεους αγοραστές μα και τους μπασμένους λεφτάδες. Κέρδη τα οποία ενθυλακώνουν σε λίγες ώρες απαίδευτοι τριαντάχρονοι αλλά χαρισματικοί πωλητές.

Ξεκινάει την αφήγησή του με την πρώτη μέρα δουλειάς, 9.30 πμ, 4 Μαΐου 1987, στον 23ο όροφο ενός ουρανοξύστη 41 ορόφων στην πολυθρύλητη Πέμπτη Λεωφόρο στο Μανχάταν μέσα σε έναν λαβύρινθο γραφείων, τηλεφωνικών καλωδίων, υπολογιστών και με καμιά εβδομηνταριά γιάπηδες να ουρλιάζουν υπέρ των ομολόγων υψηλού κινδύνου που απέφεραν εκείνη την ημέρα σε πολλούς… μόνο ένα εκατομμύριο δολάρια. Ήταν τότε 24 ετών και σε δύο χρόνια κατάφερε οι μισοί από αυτούς να δουλεύουν γι΄αυτόν καθώς ίδρυσε την περίφημη Stratton Oakmont στην οποία ακόμη και μια κοπέλα στο τηλεφωνικό κέντρο έβγαζε σε μια μέρα 100.000 δολάρια παίζοντας τις μετοχές . Και βέβαια ο ίδιος έφτανε τα 20 εκατομμύρια το χρόνο ζώντας σε ένα ξέφρενο ρυθμό χρυσοθηρίας που του επέτρεπε να έχει μια ολόκληρη στρατιά υπηρετριών, βοηθών και εργατών στη βίλα του. Εκεί όπου τον περίμενε στωικά η γυναίκα του ανατρέφοντας την κόρη τους και ανεχόμενη τις σχέσεις του με την ερωμένη- φωτομοντέλο συν τις… έκτακτες επαφές του με τις χρηματίστριες της εταιρείας του .

Προχωρώντας την αφήγηση δίνει μια χαρακτηριστική μαρτυρία του τρόπου που έβγαζε τα κέρδη δουλεύοντας για την προώθηση της μετοχής μιας υπερφουσκωμένης από τη διαφήμιση εταιρείας παπουτσιών με το χρηματιστηριακό πλήθος να συνωστίζεται στους τερματικούς σταθμούς του περιλάλητου Dow Tones για να παρακολουθήσει τον πόλεμο. Με περισσότερα από 8 εκατομμύρια μετοχές να αλλάζουν χέρια από την τιμή των 19 δολαρίων, εκτόξευσε τη μετοχή 500 % πάνω σε μία ημέρα. Άνοδος- παγκόσμιο ρεκόρ!

«Στεκόμουν στην αίθουσα συνεδριάσεων με την πλάτη ακουμπισμένη ανέμελα στην τζαμαρία και τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος μου. Ήταν η στάση του ισχυρού πολεμιστή μετά τη συμπλοκή. Ο βρυχηθμός της αίθουσας δεν είχε κοπάσει ακόμη. Έχωσα το δεξί μου χέρι στην τσέπη του παντελονιού μου για να βεβαιωθώ ότι τα έξι Lude βρίσκονταν ακόμη εκεί. Τα Quaalude εξαφανίζονταν είτε επειδή κάποιος φίλος τα βούταγε, είτε ήμουν τόσο μαστουρωμένος , ώστε δεν θυμόμουν πως τα είχα καταπιεί. Αυτή ήταν η τέταρτη φάση και ίσως η πιο επικίνδυνη του ναρκωτικού- θεού μου. Η πρώτη ήταν ένα είδος τσουξίματος, η δεύτερη το ψεύδισμα, ύστερα η σιελόρροια και στη συνέχεια η αμνησία»… Αμέσως μετά περιγράφει το καθιερωμένο επινίκιο έθιμο που ήθελε μία από τις νεαρές βοηθούς πωλήσεων, η οποία είχε άμεση ανάγκη από μετρητά, να βάζει βραζιλιάνικο μπικίνι και να κάθεται σε ξύλινο σκαμνί στη μέση της αίθουσας για να της ξυρίσουν το κεφάλι εισπράττοντας 10.000 δολάρια . Ύστερα να πληρώσουν αναλόγως ένα… νάνο για να τον πετάνε θριαμβευτικά ο ένας στον άλλο, ενώ οι πιο ανυπόμονοι έσπευδαν στο γυάλινο ασανσέρ όπου τους ανέμενε θριαμβευτικά συνάδελφός τους προς άμεση εκτόνωση...

Ο συγγραφέας- χρηματιστής φανερώνει με κάθε λεπτομέρεια πως λειτουργεί το σύστημα απόκρυψης των χρημάτων με τις απάτες υψηλού επιπέδου μιλώντας για τις θυρίδες- καταφύγια του βελγικών τραπεζών, για τους ευυπόληπτους πλαστογράφους επενδυτικών συμβολαίων, τους επιφανείς κομπιναδόρους των τραπεζών, την προσπάθειά του να αποφύγει τον έλεγχο των αμερικανικών ελεγκτικών αρχών εξαγοράζοντας ομοσπονδιακούς υπαλλήλους των ΗΠΑ, την μεταφορά εκατομμυρίων από μια τράπεζα της υφηλίου σε άλλες ώστε να χαθούν τα ίχνη των παράνομων χρημάτων, το χρηματιστηριακό παιχνίδι με επιχειρήσεις βιτρίνες, το κόλπο να βρίσκεται και στις πλευρές τις συναλλαγής δηλαδή και πωλητής και αγοραστής μέσω θυγατρικών διοχετεύοντας τα κέρδη σε χώρες μηδενικής φορολόγησης, την εκτύπωση εικονικών τιμολογίων, την σύνταξη εγγράφων για αγοραπωλησίες ανύπαρκτων προϊόντων.

Ως που τα πράγματα να φθάσουν στο απροχώρητο με την υγεία του. Η καταστροφική κατανάλωση ναρκωτικών τον εξευτέλιζε σε φίλους και … εχθρούς. Καταλύτης για να αλλάξει ρότα και να γίνει αρνάκι είναι η ντροπή που ένοιωσε όταν, περιμένοντας στο μαιευτήριο να γεννήσει η γυναίκα του γιό τους, δεν άντεξε τη χαρά και κατέφυγε στην κόκα. Μπήκε σε κλινική απεξάρτησης και έχοντας ξεκινήσει μια ήρεμη ζωή συλλαμβάνεται για τα οικονομικά εγκλήματα έξω από το σπίτι του από πράκτορες του FBI. Πλήρωσε 110 εκατομμύρια δολάρια σε επενδυτές που εξολόθρευσε και κάθισε δύο μόλις χρόνια στη φυλακή γιατί αποκάλυψε τους συνεργούς του. Βγαίνοντας το έριξε στη… συγγραφή και στις διαλέξεις περί καλών πωλήσεων.

Τελειώνοντας την αυτοβιογραφία πιάνεις τον εαυτό σου να διερωτάται μήπως έκανε όλα αυτά τα αίσχη για να γράψει βιβλίο…

Σημειώστε το όνομά του: Τζόρνταν Μπέλφορτ. Γράψιμο τρομερά άμεσο, αν και κάπως φλύαρο σε πολλά σημεία. Το παραδέχεται και ο ίδιος στο τέλος σημειώνοντας αφοπλιστικά ότι οφείλει άπειρες ευχαριστίες στην επιμελήτρια η οποία έκανε δουλειά τριών ανθρώπων κόβοντας 700 σελίδες από το χειρόγραφο των… 1.200 σελίδων.

Πάντως, η Wall Street έχασε- ευτυχώς- έναν αδίστακτο χρηματιστή. Η λογοτεχνία κέρδισε- ευτυχώς- έναν… αδίστακτο λογοτέχνη.