Βατράχια, παπαγάλοι και γυμνό στο Μέγαρο από τον Jan Fabre

Ο Βέλγος καλλιτέχνης που εδώ και δεκαετίες σοκάρει με το έργο του, είτε σε καθαρή εικαστική μορφή είτε μέσω σκηνοθεσίας παραστάσεων με την οποία έχει καταπιαστεί εδώ και αρκετά χρόνια.

Ένας εθνικός θησαυρός για το Βέλγιο, ο Φάμπρ εκτοξεύτηκε στην παγκόσμια στρατόσφαιρα των εικαστικών ήδη από την δεκαετία του 90, καθώς είναι γνωστός για τα «Bic» σχέδια του, σχέδια που έφτιαξε με το διάσημο στυλό, με τα οποία κάλυψε ολόκληρα κτίρια, αλλά και για τα γλυπτά του με σκαθάρια, ανθρώπινα κρανία και νεκρά ζώα.

Οι παραστάσεις του πολλές, ρηξικέλευθες και τολμηρές. Το αθηναϊκό κοινό, έχει την τύχη από τις 14 Νοεμβρίου, να παρακολουθήσει δύο ιστορικές παραστάσεις του δημιουργού, ο οποίος σημειωτέον τις παρουσιάζει αφιλοκερδώς στην Ελλάδα (δεν παίρνει ούτε ένα cent, ούτε αυτός ούτε ο θίασος του).

Οι παραστάσεις είναι «δύσκολες» και πολύωρες, και περιέχουν αρκετό γυμνό.

Η πρώτη παράσταση, το «The power of theatrical madness» («Η δύναμη της θεατρικής τρέλας», στις 14-15/11), είναι ένα χοροθέαμα του 1984, διάρκειας τεσσάρων ωρών και είκοσι λεπτών. Στο εγχείρημα συμμετέχουν δεκαπέντε ηθοποιοί, καθώς και ζώα (βατράχια και παπαγάλοι) Και είναι η πρώτη παράσταση που πήρε δημοσιότητα και καθιέρωσε τον σκηνοθέτη, καθώς ο Fabre θίγει το αστικό θέατρο και τις συμβάσεις του μέσα από θεματικές που παραπέμπουν στον ηδονισμό, το ένστικτο και την εκτός ορίων συμπεριφορά.

Η δεύτερη παράσταση «This is theatre like it was to be expected and foreseen» («Αυτό είναι το θέατρο όπως θα ελπίζαμε και προσδοκούσαμε να είναι», 18/11) δεν είναι ούτε θέατρο ούτε κάτι στο οποίο θα ελπίζαμε ή θα προσδοκούσαμε!
Η παράσταση φτιάχτηκε το 1982, παραμένει όμως επίκαιρη και σηματνική για τον ίδιο τον σκηνοθέτη, καθώς την παρουσίασε όταν ήταν μόλις 24 ετών. Η παράσταση διαρκεί 8 ώρες και δομείται σε οκτώ σκηνές, κατά τη διάρκεια των οποίων οι ηθοποιοί εμπλέκονται σε μια σειρά από δράσεις που «αποχαρακτηρίζουν» το θέατρο από τα βασικά γνωρίσματά του.

Όπως και στο «The power of theatrical madness», έτσι κι εδώ υπάρχουν άφθονο γυμνό κι αισθησιασμός, βία, σκηνές άγριου ξυλοδαρμού και δράσεις που στοχεύουν στη φυσική εξάντληση των ηθοποιών/χορευτών προκειμένου να αποδειχτούν η «αλήθεια» του σώματος και τα κατά συνθήκη ψεύδη του

Όποια και από τις δύο και αν παρακολουθήσετε θα είναι μια αξέχαστη εμπειρία.