(***) Streetdance 3D (δείτε το trailer)

Με κάποιες ταινίες, πρέπει εξ’ αρχής να αποφασίσεις  το πώς θα τις παρακολουθήσεις, προκειμένου  να πάρεις το μάξιμουμ των υποσχόμενων  απολαύσεων που έχουν να σου προσφέρουν.

Αν είσαι διατεθειμένος να απενεργοποιήσεις συγκεκριμένες λειτουργίες του  εγκεφαλικού σου φλοιού, παραδομένος  στο θυμικό σου, το αισθησιοκρατικό  σου και το μουσικοχορευτικό σου, σαν να είσαι ξανά πιτσιρίκι, τότε συγχωρείς, τα πάντα συγχωρείς και  βγαίνεις από την αίθουσα με χαμόγελο βλαμμένου σε ερωτική έξαψη.

Κάπως  έτσι είναι η περίπτωση του  Streetdance. Mιας αστραφτερά χορογραφημένης, κι εντυπωσιακά κινηματογραφημένης σε τραγανιστής ακρίβειας, τρισδιάστατη ψηφιακή φωτογραφία (αν και ούτε εδώ πείθεσαι για την αναγκαιότητα της εφαρμογής του 3D), έκρηξης αδρεναλίνης, που δεν προσπαθεί καν να σε πείσει ότι στο σεναριακό της ‘δέσιμο’ σπαταλήθηκαν παραπάνω από δέκα λεπτά σκέψης και άλλες τόσες σελίδες συγγραφής. Αγγλιδούλα που ηγείται συγκροτήματος χορευτών του δρόμου, αναζητά σάλα πρόβας πριν τους εθνικούς
τελικούς. Συναντιέται με την υπέρκομψη Σαρλότ Ράμπλινγκ που διδάσκει μπαλέτο σε ξενέρωτους χορευτές – υποψήφιους του βασιλικού μπαλέτου, και δέχεται την πρόταση της. Να ανακατέψει τους χορευτές της με αυτούς του μπαλέτου, προκειμένου να εμφυσήσει στους τελευταίους το χαμένο πάθος του χορού.

Κάπου εκεί μπαίνει και ο έρωτας (με τα χαρακτηριστικά του κούκλου χορευτή της ‘Λίμνης των Κύκνων» του Μάθιου Μπορν, Ρίτσαρντ Γουίνσορ που κρατούσε το ρόλο του κύκνου στις παραστάσεις που έγιναν στη χώρα μας), μπαίνει και ένα καρτποσταλικά φωτογραφημένο Λονδίνο σαν μπροσούρα ταξιδιωτικής διαφήμισης, κι όλα τα άγια κλισέ του παραμυθιού, σε μικρές δόσεις, ανάμεσα σε έναν καταιγισμό από τις πιο τσιταρισμένες, και φρέσκες χορευτικές κινηματογραφικές στιγμές που έχεις δει πρόσφατα.

Σκηνοθεσία: Μαξ και  Ντάνια. Σενάριο: Τζέιν Ίνγκλις. Με τους: Νίκολα Μπέρλι, Σαρλότ Ράμπλινγκ, Ρίτσαρντ Γουίνσορ.

Μουσικοχορευτική, 2010, Ην. Βασίλειο. Διάρκεια: 1 ώρα και 38 λεπτά.

www.streetdancethemovie.co.uk