100 χρόνια από τη γέννηση του Αλέκου Σακελλάριου

Ένας αιώνας συμπληρώνεται σήμερα από τη γέννηση ενός εκ των σημαντικότερων εκπροσώπων της μεταπολεμικής νεοελληνικής κωμωδίας, του Αλέκου Σακελλάριου. Με «όπλο» την ακαταμάχητη πένα του μεγάλωσε γενιές και γενιές Ελλήνων, σκορπίζοντας το γέλιο σε μικρούς και μεγάλους.

Μέσα από τις στήλες του σε εφημερίδες και περιοδικά, πάνω από το θεατρικό σανίδι, μέσα από τις ασπρόμαυρες μπομπίνες της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου, το χιούμορ, η ευφυής ευθυμογραφία και η απλότητα του ύφους του Αλέκου Σακελλάριου έχουν επηρεάσει την κουλτούρα όλων των Ελλήνων.



Ο Αλέκος Σακελλάριος, δημιουργικός και δραστήριος πάντα, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών, το 1991, κι όμως συνεχίζει να επηρεάζει ακόμη και τη νεότερη γενιά, εκείνη που δεν τον πρόλαβε καν εν ζωή. Οι αδιάκοπες επαναπροβολές των ταινιών που έγραψε και σκηνοθέτησε, οι θεατρικοί παραγωγοί που συνεχώς «επιστρέφουν» στη σίγουρη λύση των κειμένων του, ακριβώς επειδή είναι διαχρονικά, είναι εκείνα που κρατούν το έργο του «ζωντανό» ακόμη και σήμερα, ενώ ταυτόχρονα εγγυώνται διασκέδαση.

Βιογραφία

Ο Αλέκος Σακελλάριος γεννήθηκε σαν σήμερα πριν 100 χρόνια στην Αθήνα και μεγάλωσε στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα, στην Αχαρνών. Οι νομικές σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών «εκτοπίστηκαν» πολύ σύντομα από τις ζωηρές δημοσιογραφικές του ανησυχίες και αφοσιώθηκε πλήρως στη γραφομηχανή του.

Νωρίς μπαίνει στη μάχιμη δημοσιογραφία, μέσα από τη φιλολογική στήλη της «Καθημερινής»,ενώ εργάστηκε σε όλες τις μεγάλες εφημερίδες άλλοτε ως ρεπόρτερ, άλλοτε ως χρονογράφος ή ως ευθυμογράφος.

Επίσης με τον στενό συνεργάτη του Χρήστο Γιαννακόπουλο εξέδωσαν την εφημερίδα «Το Εικοσιτετράωρο» και τα περιοδικά «Πρωτεύουσα» και «Σαββατοκύριακο». Διετέλεσε επίσης και διευθυντής του περιοδικού ποικίλης ύλης «Εβδομάς». Μέχρι το τέλος της ζωής του χρονογραφούσε σε εφημερίδες και περιοδικά.



Το 1935 έγραψε, κατόπιν παραγγελίας του κορυφαίου κωμικού του ελαφρού μουσικού θεάτρου της περιόδου, Πέτρου Κυριακού, το πρώτο θεατρικό του έργο, τη μουσική ηθογραφία «Ο βασιλιάς του Χαλβά» σε συνεργασία με τον Μήτσο Βασιλειάδη και η μεγάλη επιτυχία καθιέρωσε κατευθείαν το νεαρό συγγραφέα.

Η συνεργασία, όμως με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο ήταν αυτή που έμελλε να γράψει πραγματικά ιστορία. Οι «Διόσκουροι του ελληνικού θεάτρου» - κατά την έκφραση του γνωστού θεατρικού κριτικού Αχιλλέα Μαμάκη - εκτός από πολυγραφότατοι, υπήρξαν και εξαιρετικά πετυχημένοι. Το σερί των επιτυχιών τους, ενέπνευσε πολλούς συγγραφείς και χρονογράφους της γενιάς τους να καταπιαστούν με τη θεατρική κωμωδία, αφήνοντας μια μεγάλη σειρά από έργα που παίζονται ακόμα και σήμερα.

Εξαιρετικά μεγάλη ήταν η επιτυχία του και στον κινηματογράφο -όπου ξεκίνησε αυτοδίδακτος, μετά από παρότρυνση του παραγωγού Φιλοποίμενος Φίνου.

Οι ταινίες του σημείωναν ρεκόρ εισπράξεων και οι περισσότερες απ' αυτές έδειξαν και ιδιαίτερη αντοχή στο χρόνο, μέσω της τηλεόρασης. Πάνω από 20 από αυτές είναι εξαιρετικά δημοφιλείς και σήμερα.

Εκτός απ'τη συνεργασία του με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο, δούλεψε και με τους περισσότερους -αν όχι όλους- τους επιθεωρησιακούς συγγραφείς της εποχής του.

Έγραψε μόνος ή συνεργαζόμενος περίπου 200 θεατρικά έργα και 60 κινηματογραφικά σενάρια. Γνωστότερα απ' αυτά είναι: Οι Γερμανοί ξανάρχονται, Ένας ήρως με παντούφλες, Ένα βότσαλο στη λίμνη, Σάντα Τσικίτα, Θανασάκης ο πολιτευόμενος, Δεσποινίς ετών 39, Ούτε γάτα, ούτε ζημιά, Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες, Ο φίλος μου ο Λευτεράκης, Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο, Η θεία απ' το Σικάγο, Η καφετζού, Η κυρά μας η μαμή, Ο Ηλίας του 16ου, Το ξύλο βγήκε απ'τον Παράδεισο, Τα κίτρινα γάντια, Αλίμονο στους νέους, Η Αλίκη στο ναυτικό, Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης, Χτυποκάρδια στο θρανίο, Το δόλωμα, Υπάρχει και φιλότιμο.



Έγραψε επίσης τους στίχους -μόνος, με τον Γιαννακόπουλο ή με άλλους- σε περίπου 2.000 τραγούδια, πολλά από τα οποία έγιναν μεγάλες επιτυχίες, όπως «Άστα τα μαλλάκια σου», «Θα σε πάρω να φύγουμε», «Μάρω-Μάρω μια φορά είν' τα νιάτα», «Άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα» , «Το μονοπάτι», «Βρε Μανώλη Τραμπαρίφα», «Ένα βράδυ που 'βρεχε», «Άρχισαν τα όργανα», "Έχω ένα μυστικό", "Υπομονή", "Σήκω χόρεψε συρτάκι" και πολλά άλλα.Συνεργάστηκε με ευρεία γκάμα συνθετών (από τον Νίκο Χατζηαποστόλου και τον Θεόφραστο Σακελλαρίδη ώς τον Σταύρο Ξαρχάκο , τον Γιώργο Ζαμπέτα και τον Γιάννη Σπανό). Ιδαίτερα σημαντικές για το ελληνικό τραγούδι ήταν οι συνεργασίες του με τον Κώστα Γιαννίδη και τον Μιχάλη Σουγιούλ. Σπουδαία -και εξαιρετικά επιτυχημένα- ήταν και τα τραγούδια που έγραψε με τον Μάνο Χατζιδάκι.

Ο Αλέκος Σακελλάριος τιμήθηκε για όλες τις δημιουργικές πλευρές του με πολλά ελληνικά και ξένα βραβεία. Κατά το τέλος της ζωής του, η αφηγηματική του δεινότητα τον έκανε περιζήτητο σε τηλεοπτικές εκπομπές που μελετούσαν την εποχή του.

Πέθανε στις 28 Αυγούστου του 1991 στην Αθήνα και κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών σε οικογενειακό τάφο. Είχε παντρευτεί τρεις φορές και είχε δύο κόρες.

Τα τελευταία χρόνια (από τα τέλη του '70 ώς το 1991) ζούσε με την τρίτη σύζυγό του, Τίνα, γράφοντας (όπως έλεγε σε συνεντεύξεις του της εποχής) συνεχώς σενάρια, χρονογραφήματα και θεατρικά -τα περισσότερα εκ των οποίων δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας.

Παράσταση - αφιέρωμα

Η μουσικοθεατρική παράσταση για τα εκατό χρόνια από τη γέννηση του Αλέκου Σακελλάριου με τα τραγούδια του από το θέατρο και τις ταινίες του, τις γυναίκες της ζωής του και τις σπάνιες προσωπικές διηγήσεις του σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαλισσόβα επαναλαμβάνεται από τις 12 Νοεμβρίου στο Θέατρο Badminton - loft.

Στο ρόλο των γυναικών της ζωής του Αλέκου η Χριστίνα Αλεξανιάν και του Αλέκου Σακελλάριου ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης.

Αθήνα 1913. Χαρές και λύπες. Γέλια και λυγμοί. Κι ο χρόνος να περνάει... να χάνεται... να αλλάζει... Ο χρόνος μας κάνει να γελάμε με ό,τι μας έκανε να κλάψουμε κάποτε και να κλαίμε, με ότι μας είχε κάνει να γελάμε...

1913 – 2013

100 χρόνια απο τη γέννηση του Αλέκου Σακελλάριου. 100 χρόνια μνήμης. 100 χρόνια απο μια Ελλάδα που χάσαμε...

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μαλισσόβας

Ενορχήστρωση – Διεύθυνση Ορχήστρας: Νίκος Λαβράνος

Τα τραγούδια του Αλέκου ερμηνεύουν ζωντανά οι: Αλέξανδρος Μακρής (πιάνο), Άγγελος Γαβριήλ (κιθάρα – παραδοσιακά όργανα), Δημήτρης Σουρμαίδης (κοντραμπάσσο), Μαρία Νίττη (ακορντεόν), Νίκος Λαβράνος (ντραμς).