Αντιφασιστική και η Μπιενάλε της Αθήνας

Ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα γεμάτο από ομιλίες, περφόρμανς, συζητήσεις και άλλα δρώμενα παρουσιάζει η τέταρτη Μπιενάλε της Αθήνας.

Εχθές Κυριακή εγκαινιάστηκε το πρόγραμμα της διοργάνωσης με -μεταξύ άλλων – μια πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία-περφόρμανς της Hito Steyerl. Οι ταινίες και τα δοκίμια της καλλιτέχνιδας εκλαμβάνουν την ψηφιακή εικόνα ως σημείο εκκίνησης για την είσοδο σε έναν κόσμο στον οποίο η πολιτική της τύφλωσης αναδεικνύεται σε συλλογική επιθυμία. Η περφόρμανς διάλεξη “Is the museum a battlefield?” αποτελεί μέρος της πλατφόρμας “The non-serious lectures” απαντώντας σε ερωτήματα όπως: Ποια είναι η σχέση του τομέα της τέχνης με τις άλλες οικονομίες όπως αυτή του στρατού, του design και της παραγωγής των Retina Displays. Επίσης εχθές το απόγευμα η Tania Bruguera  γνώστη τόσο για τις προκλητικές και φορτισμένες περφόρμανς της, όσο και για τα μακροχρόνια συνεργατικά πρότζεκτ της, εξέτασε την μετανάστευση ως κεντρικό στοιχείο της σύγχρονης ύπαρξης μέσα από την περφόρμανς της.

Τις επόμενες μέρες ενδιαφέρον έχει να δείτε τα παρακάτω:

Στις 1 Οκτωβρίου:

Την μίνι συναυλία με τον Αλέξανδρο Δρόσο να ερμηνεύει το επικό έργο του Σιμεόν τεν Χολτ, ένα έργο που δημιουργεί έναν συνεχώς μεταβαλλόμενο χώρο. Η εκτέλεση του έργου θα βρίσκεται σε διάδραση με την perfromance Catwalk που θα τρέχει παράλληλα στον χώρο καθ΄όλη την διάρκεια της εβδομάδας.

Στις 3 Οκτωβρίου:

Ο κάλτ μουσικός, «Άγγελος κυρίου» σε ένα live που παρουσιάζει ένα έργο φτιαγμένο ειδικά για τη Μπιενέλα, όπου πραγματεύεται την πολύπλοκη σχέση μεταξύ σώματος, φαγητού και σεξουαλικότητας.

Στις 4 Οκτωβρίου :
H γενική θεματική της ημέρας είναι «Πόλεμος και Ειρήνη» την διοργανώνει η ομάδα Μπιενέλα και καθόλη την διάρκεια της ημέρα θα διαδραματίζεται η performance έκπληξη «Λευτερία στην Εσταυρωμένη» όπου θα βρίσκονται διάφορες εκδοχές μια αντιφασιστικής αφίσας που απεικονίζει την Βούλα Παπαχρήστου με ανοιχτά τα χέρια να πανηγυρίζει κάποια νίκη, με φόντο μια ναζιστική σημαία και τίτλο “Λευτερία στην Εσταυρωμένη”.

12:00-16.00: glitch art και noise workshop ενάντια στην πατριαρχεία
Σε μια απρόσμενη συνεργασία του Blemobill με τ*ν Μαρία Φ. Ντολόρες μας συστήνουν  τo glitch art σαν ψηφιακή τέχνη της αποδόμησης. Παρεμβαίνοντας στον κώδικα ενός ψηφιακού αρχείου π.χ φωτογραφία αποδομεί το αρχικό αρχείο και το μεταμορφώνει σε ένα παραμορφωμένο νέο αρχείο.
Η performance art επιλέγεται ως εργαλείο, για την πραγμάτωση του θορύβου όχι
πλέων σε επίπεδο αναπαράστασης αλλά παρουσίας. Δεν αναπαριστούμε τίποτα,
υπάρχουμε.
Μέσα σε ένα τετράωρο εργαστήριο θα συζητήσουμε, θα παράγουμε γνώση και θα πειραματιστούμε με τις τεχνολογίες διαμέσου μιας έκφυλης φεμινιστικής ματιάς.
Φέρτε τα λαπ-τοπ σας, όσοι μπορείτε, (δεν είναι απαραίτητο να έχει ο καθένας το
δικό του, θα μοιραστούμε ότι διατίθεται και θα δουλέψουμε συλλογικά).Φέρτε επίσης μικρά ραδιοφωνάκια (συμβολική επίθεση στα mainstream ραδιοκύματα) ή μικρά παιχνίδια ήχου με μπαταρίες (αυτά από την παιδική μας ηλικία!) για να τα διαστρέψουμε και ίσως ενσωματώσουμε!
Το workshop προορίζεται για έκφυλες έκφυλα εκφυλ* έκφυλους, we speak english
and español.
Για συμμέτοχες και τυχόν απορίες σας παρακαλούμε ειδοποιήστε μας :
alogonom@gmail.com , bletomata@gmail.com

17:00-17:30 Οι τέσσερις τύποι του νεο-μάτσο εναλάκτικ boy
O dr. Sacerpoulus, παρουσιάζει μία διάλεξη πάνω στις λεπτές αποχρώσεις του κρυφο-μάτσο της εναλλακτικής κουλτούρας. Σας προτείνουμε να κρατήσετε σημειώσεις για την αυτοβελτίωσή σας.

Στις 9 Οκτωβρίου:

Μια σειρά ομιλιών αφιερωμένων στον Παρθενώνα.
Ο Νέος Παρθενώνας (beta) επιχειρεί να εισαγάγει την επόμενη πράξη που θα ενσωματώνει εξίσου κριτικά το μνημείο ως κληρονομιά καθώς όμως και το διαρκές αίτημα της εικονοκλαστικής καταστροφής του. Παράλληλα, θα επιχειρήσει να εξοικειωθεί μαζί με το κοινό στο ενδεχόμενο νέων προσλήψεών του ως εργαλείο συλλογικής μνήμης
Parthenon 2.0: Από το «µνηµείο» στο «µεταδεδοµένο»
Δέσποινα Καταπότη – Τµήµα Πολιτισµικής Τεχνολογίας & Επικοινωνίας, Πανεπιστήµιο Αιγαίου
Ποιο είναι το νόηµα του Παρθενώνα σήµερα; Τι είδους µνήµες ενεργοποιεί; Ποιο ακριβώς είναι το περιεχόµενό του; Στη περίοδο της Νεωτερικότητας, το µνηµείο αποτέλεσε ένα από τα βασικότερα εργαλεία αναπαραγωγής της κυρίαρχης αφήγησης περί έθνους, στην παρούσα συγκυρία ωστόσο φαίνεται ότι κάτι αλλάζει: πολλοί επισηµαίνουν ότι ο Παρθενώνας λειτουργεί πλέον ως «µεταδεδοµένο», µε άλλα λόγια, ένα πολύπλοκο και δυναµικό δίκτυ(ο) ερµηνευτικών θέσεων, αντιθέσεων και συνθέσεων. Parthenon Beta, Parthenon 2.0, Web 2.0: Ισχύει όντως αυτός ο παραλληλισµός κι εφόσον ναι, τι ζητήµατα ανακύπτουν όταν ένα µνηµείο αρχίζει να δυνητικοποείται;

Occupy Parthenon
Χρήστος Χρυσόπουλος – Συγγραφέας
Το ερείπιο αποτελεί το κατεξοχήν δοχείο του νοήµατος. Στέκει εµπρός µας ως ζωντανή υπόδειξη ενός απωλεσθέντος περιεχοµένου. Εφόσον δεν το καταστρέφουµε ολοκληρωτικά, το ερείπιο µάς καλεί να αναπληρώσουµε αυτή την έλλειψη, πληρώνοντας το κενό µε συµβολικό νόηµα. Υπό µια έννοια, µας καλεί να το «κατοικήσουµε» εκ νέου. Να γίνουµε οι νέοι ένοικοι της ιστορίας του. Τι σηµαίνει αυτό για το κατεξοχήν παραδειγµατικό ερείπιο των Αθηνών; Τι θα σήµαινε να «ενοικήσουµε» ξανά τον Παρθενώνα στην τρέχουσα συγκυρία;

Δηµήτρης Λάλλας – Δρ. Κοινωνιολογίας, ΑΠΘ
Στο σύγχρονο µητροπολιτικό πεδίο, ο εµπορευµατικός πολιτισµός αναπαράγεται και εµπεδώνεται ως κυρίαρχο σύστηµα αξιών, κοινωνικών αναπαραστάσεων, πρακτικών και εµπειριών µέσω της (από-) νοηµατοδοτούσας δυναµικής τόσο των πολιτισµικών µνηµείων όσο καιτων σύγχρονων τοπόσηµων της κατανάλωσης. Από τη µια, η Ακρόπολη ως αντικείµενο του τουριστικού βλέµµατος και ως τόπος πολιτισµικής κατανάλωσης και από την άλλη τα shopping malls ως περιβάλλοντα εµπορευµατικής/θεαµατικής κατανάλωσης, χαρτογραφούν σε µεγάλο µέρος το σύγχρονο µητροπολιτικό χώρο, ο οποίος µετασχηµατίζεται σε πεδίο κατανάλωσης. Η αφαίρεση της ιστορικότητας που ανάγει ένα πολιτισµικό µνηµείο σε (θεαµατικό) αντικείµενο του τουριστικού βλέµµατος αφενός κι αφετέρου η εµπειρία ενός νέου τύπου κοινόχρηστου χώρου ως ειρηνευµένου, ασφαλούς, ανιστορικού και αποκλειστικά θεαµατικού/εµπορευµατικού µαρτυρούν την προώθηση µιας ανιστορικής εµπειρίας, δηλαδή µιας εµπειρίας αποκαθαρµένης από τη διαλεκτική σχέση παρελθόντος, παρόντος κι µέλλοντος. Τι ζητήµατα ως προς την µητροπολιτική εµπειρία θα τεθούν µε το ενδεχόµενο µιας µελλοντικής (υλικής) γειτνίασής τους στον αστικό χώρο µε τη µορφή ενός pedestrian shopping mall µε την Ακρόπολη να επέχει τη θέση ενός πολιτιστικού άνκορα (άγκυρας);

Στις 11 Οκτωβρίου

Η Ελληνίδα καλλιτέχνιδα Λήδα Παπακωνσταντίνου μαζί με την Σάλι Πόττερ, παρουσιάζουν τον Θίασο των Σπετσών  (The spetses Players) μέσω από μια ανασκόπηση. Τέσσερα χρόνια λειτούργησε ο θίασος αλλά άφησε το στίγμα του στο νησί . Η Παπακωνσταντίνου παρουσιάζει αρχειακό υλικό που καταγράφει όλες τις θεατρικές παραστάσεις της ομάδας και προσκαλεί την γνωστή σκηνοθέτιδα Sally Potter να συμμετέχει στην παρουσίαση και την περφόρμανς της καθώς και πρώην μέλη του θιάσου.