Ένα βράδυ στο εστιατόριο "θάμα"

Του Νίκου Καλογερόπουλου (ηθοποιός)

Η αλήθεια που κρύβεται πίσω από αυτήν τη φράση είναι πραγματικά μεγάλη...είμαστε όντως ό,τι τρώμε. Κι ενώ για μας τους Έλληνες, λόγω της μεγάλης γαστρονομικής μας παράδοσης αλλά και τον πλούτο των προϊόντων που μας προσφέρει η ελληνική γη, αυτή η φράση θα έπρεπε να ήταν κολακευτική, για αρκετά χρόνια συνέβαινε το αντίθετο. Είχαμε αφήσει την παράδοση μας και τα προϊόντα μας ξεχασμένα, να αποτελούν μόνο μία γλυκειά ανάμνηση των παιδικών μας χρόνων.

Αυτό τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει σιγά σιγά να αλλάζει και η ανάμνηση άρχισε και πάλι να γίνεται καθημερινή ανάγκη. Τα ελληνικά προΪόντα επέστρεψαν στο οικογενειακό τραπέζι!Αυτό όμως που ανακάλυψα πρόσφατα μετά από την επίσκεψή μου σε ένα εστιατόριο στο Χολαργό, με την επωνυμία «ΘάΜα», είναι ότι τα ελληνικά προϊόντα και οι παραδοσιακές συνταγές άρχισαν να μπαίνουν επιτέλους και στον χώρο της εστίασης.

Πήγα λοιπόν σε αυτό το εστιατόριο, καθώς τα σχόλια που είχα ακούσει για την κουζίνα του ήταν διθυραμβικά, με την κρυφή ελπίδα ότι δε θα συναντούσα ακόμα ένα εστιατόριο που κακοποιεί τις πρώτες ύλες του και παραποιεί με τον χειρότερο τρόπο την παράδοσή μας.

Πολύ γρήγορα η ελπίδα έγινε πραγματικότητα. Για το καλοσώρισμα έρχεται χωριάτικο, ζυμωτό ψωμί με ελαιόλαδο άριστης ποιότητας από την Μεσσηνία. Η γεύση του ήταν τόσο αληθινή και πλούσια, το χρώμα του καταπράσινο..επιτέλους καθαρές γεύσεις χρόνια ξεχασμένες. Κάθε πιάτο που ήρθε στο τραπέζι, από τον καγιανά(και όμως έχει καγιανά) μέχρι την γουρουνοπούλα που έλειωνε στο στόμα και τον κόκκορα με χυλοπίτες, που όμοιό του μόνο στο χωριό μου έχω γευτεί, ήταν ένας ύμνος στα αγνά ελληνικά προϊόντα, τα οποία οι ιδιοκτήτες του εστιατορίου δείχνουν πόσο πολύ σέβονται.

Μετά το τέλος του γεύματος, ένιωσα την ανάγκη να δώσω συγχαρητήρια. Οι ιδιοκτήτες, με την ίδια ζεστασιά που αντιμετωπίζουν τα φαγητά τους, φέρονται και στους πελάτες.

Με διαβεβαίωσαν για την αγνότητα των προϊόντων , τα περισσότερα από τα οποία έρχονται από την ιδιαίτερη πατρίδα τους, τη Μεσσηνία. Κι εγώ με τη σειρά μου τους διαβεβαίωσα ότι αυτό φαίνεται σε κάθε τους πιάτο. Ακόμα καιτα λίγο πιο «πειραγμένα» πιάτα, όπως το «ναπολεών μελιτζάνας» και το «σουφλέ μπρόκολο», έχουν μία ειλικρίνεια στη γεύση τους που έχει χαθεί από τα περισσότερα εστιατορικά πιάτα.



Φεύγοντας με αποχαιρέτησαν με σπιτικό λικέρ...έχουν φροντίσει να σε αποχαιρετούν με την ίδια ζεστασιά που σε καλοσωρίζουν ...Η επίσκεψή μου στο «ΘάΜα» μου δημιούργησε την ελπίδα ότι θα αποτελέσει παράδειγμα για πολλά εστιατόρια που μπροστά στο κέρδος, αδιαφορούν για την ποιότητα των προϊόντων που προσφέρουν στους πελάτες τους.Ένα μεγάλο μπράβο στους ιδιοκτήτες που απέδειξαν ότι το μεράκι και η σκληρή δουλειά κάνει «θάματα»...