Τάσος Καραμήτσος

Προτού πάμε στο κυριολεκτικά φλέγον ζήτημα της μεταθερινής σεζόν που ξεκινάει στην οικονομία (τρίτη αξιολόγηση), μια μικρή παρατήρηση για τις φωτιές που σχεδόν κάθε καλοκαίρι καταστρέφουν τον τόπο εδώ και δεκαετίες: Για το πώς ανάβουν αυτές ή αν είναι προϊόν τυχαίων περιστατικών ή εμπρησμών δεν ευθύνονται οι κυβερνήσεις και οι πρωθυπουργοί. Ισως οι Αρχές μπορέσουν να το ανακαλύψουν. Ευθύνονται, όμως, για την αντιμετώπισή τους όταν εκδηλωθούν, αλλά και για τα μέτρα πρόληψης που (δεν) λαμβάνουν.

Και στα δύο υπήρξαν εμφανέστατες αστοχίες και παραλείψεις, κυρίως εξαιτίας της έλλειψης σοβαρής προετοιμασίας. Με απλά λόγια, αν διέθετε το κράτος 30-40 εκατ. ευρώ παραπάνω για να νοικιάσει και άλλα αεροσκάφη και ελικόπτερα και κυρίως για να επισκευάσει τα υπάρχοντα, μάλλον το αποτέλεσμα της προσπάθειας πυρόσβεσης θα ήταν πολύ καλύτερο. Δεν το λέμε εμείς, αλλά το ρεπορτάζ από τις Ενοπλες Δυνάμεις και την Πυροσβεστική και φυσικά ο Τσίπρας, ο οποίος -τώρα- το ξέρει. Τουλάχιστον ας φροντίσει από δω και πέρα ό,τι υπάρχει γιατί μένουν ακόμα αρκετές ημέρες μέχρι το φθινόπωρο. Και ας το κάνει ο ίδιος, γιατί οι υπουργοί του... είναι για τα πανηγύρια.

Επί της ουσίας, η κυβέρνηση θα έχει να αντιμετωπίσει από τον Οκτώβριο μια μεγάλη δοκιμασία, ίσως τη μεγαλύτερη μετά την τραγική περίοδο του θέρους του 2015 και την -ευτυχώς- αποτυχημένη απόπειρα εξόδου της χώρας από το ευρώ.

Θα έχει, λοιπόν, απέναντί της μια νέα γερμανική κυβέρνηση Μέρκελ, απελευθερωμένη πλέον από προεκλογικές σκοπιμότητες και ισορροπίες, άρα πιο σκληρή με την Ελλάδα, αλλά και μια λιγότερο φιλική προς τον Τσίπρα Ευρωπαϊκη Επιτροπή, αφού ανέκαθεν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών εγκαταλείπουν τον απερχόμενο και... πιάνουν πόρτα τον επόμενο.

Ενα ΔΝΤ πιο σκληρό από ποτέ, με τον Τόμσεν και τη Λαγκάρντ να επιμένουν σε μια τρίτη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (τα 10 δισ. ευρώ είναι ήδη στρωμένα στο τραπέζι από το προηγούμενο μνημόνιο), δημιουργώντας συνθήκες νέας κρίσης στην Ελλάδα και σηματοδοτώντας έτσι την αρχή ενός νέου προγράμματος μετά τη λήξη του υφιστάμενου τον Αύγουστο του 2018. Οπως αντιλαμβάνεται καθένας, λοιπόν, εάν συμβεί αυτό... πάει περίπατο το σενάριο της πιστοληπτικής γραμμής και η χώρα προετοιμάζεται για ένα ακόμα σκληρό μνημόνιο, το οποίο ούτως ή άλλως περιγράφεται από το υφιστάμενο με τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα.

Αυτό το κοκτέιλ των ευρωπαϊκών πιέσεων, της τρίτης αξιολόγησης μαζί με φόρους και εισφορές -που πλέον δύσκολα θα πιάσουν τους υπερβολικούς στόχους του Προϋπολογισμού- θα δημιουργήσει ένα πολύ δύσκολα αντιμετωπίσιμο περιβάλλον για τον πρωθυπουργό όσο θα πλησιάζει η ώρα της εκλογικής κρίσης.

Οι κλασικοί τρόποι αντιμετώπισης από την κυβέρνηση, ότι δηλαδή φταίνε όλοι οι άλλοι πλην ημών, μάλλον θα χειροτερεύουν την εικόνα παρά θα τη βελτιώνουν. Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ έριχναν το βιοτικό επίπεδο του μέσου πολίτη έως το 2014, τώρα το ρίχνει και ο ΣΥΡΙΖΑ, και αυτό δεν αλλάζει. Ερχεται ο τελευταίος και πιο δύσκολος χειμώνας.