Σωτήρης Χιωτάκης

Πόθεν ...αίσχος! Όχι γιατί όλοι οι πολιτικοί είναι κλέφτες, όπως δεν είναι και όλοι οι κλέφτες, πολιτικοί... Ούτε γιατί οι δηλώσεις πόθεν έσχες δεν δείχνουν τίποτε – πιο σωστά, δείχνουν όλα όσα οι πολιτικοί μας ταγοί επιθυμούν να φαίνονται. Αυτά είναι γνωστά και πρόδηλα τοις πάσι και, ειλικρινά, δεν νομίζω ότι έχει νόημα να ασχολούμαστε και εμείς στα μέσα ενημέρωσης σε τέτοια έκταση με τα συγκεκριμένα στοιχεία. Το “αίσχος” είναι άλλο... Έχει να κάνει με το ότι οι πολιτικοί μας δεν είναι δυνατό να έχουν καμία απολύτως σχέση με τα προβλήματα που απασχολούν καθημερινά τον κόσμο.

Όσοι έχουν κάνει την τιμή και με έχουν διαβάσει από παλιά, ίσως θυμούνται τη λατρεία που έχω με τους αριθμούς. Πολύ απλά γιατί – θα το πω για πολλοστή φορά, από τότε που ο Παπανδρέου …χασκογελώντας από το Καστελλόριζο μας έβαλε στο Μνημόνιο – οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια. Μπορείς να παίξεις μαζί τους, να τους παρουσιάσεις κατά το δοκούν, αλλά το ένα είναι πάντα ένα όπως και τα δέκα δισεκατομμύρια είναι πάντα δέκα δισεκατομμύρια.

Το αποτέλεσμα των εκλογών είναι σίγουρα ανακουφιστικό: όχι μόνο για όσους ψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και για τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα! Μην αυταπατάσθε, ο Αλέξης κατά βάθος δεν ήθελε να κυβερνήσει. Όχι ότι γενικά δεν θέλει να κυβερνήσει, αλλά γνωρίζει σε αυτήν τη συγκυρία ότι η χώρα θα εκτροχιαζόταν σε περίπτωση νίκης του ΣΥΡΙΖΑ - ίσως γιατί και η Ευρώπη δεν δείχνει έτοιμη για ένα τέτοιο σοκ.

Το υποψιαζόμουν αλλά, πλέον, μετά και τη χτεσινή συνέντευξη Ολάντ στο MEGA, βεβαιώθηκα: υπάρχει σε εξέλιξη μια παγκόσμια συνωμοσία για να μην βγει ο Αλέξης!  Οι δηλώσεις του Γάλλου Προέδρου θέλουν να τρομοκρατήσουν τους Έλληνες ώστε να ψηφίσουν Σαμαρά. Ανάλογα ήταν και τα χτεσινά δημοσιεύματα στον γερμανικό τύπο: Οι Ευρωπαίοι θεωρούν ότι το πρόγραμμα της Τρόικας δεν εφαρμόζεται και σε κάθε περίπτωση θα υπάρξει χαλάρωση μετά τις εκλογές. Το λένε για να ψηφίσουν οι Έλληνες Σαμαρά, αφού θα χαλαρώσει το Μνημόνιο. Το ότι ο Αλέξης λέει ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο - προσθέτοντας ότι δεν θα μας κόψουν τη χρηματοδότηση - είναι μια λεπτομέρεια. Καμία συνωμοσία δεν είναι τέλεια...

Μπορεί τα πράγματα για τους Συριζαίους και για αρκετές από τις συνιστώσες τους - ενδεχομένως και για ένα μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων - να είναι δεδομένα και αυτονόητα. Να μην τους προξενεί λ.χ. έκπληξη το περιεχόμενο του προσχεδίου για τις προγραμματικές θέσεις στον τομέα της οικονομίας που δημοσιοποιεί σήμερα το protothema.gr

Ανεξάρτητα από την πρωτοφανή πολιτική ρευστότητα που ανέδειξε στην κάλπη η ψήφος του ελληνικού λαού, νομίζω ότι δεν θα πρέπει να χάσουμε το δάσος και να βλέπουμε μόνο το δέντρο.

Το πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται στην χώρα μας δύσκολα γίνεται πιστευτό από όλους όσοι έχουμε γαλουχηθεί με την πολιτική λογική της Μεταπολίτευσης. Είναι όμως παρά πολύ εύκολα ερμηνεύσιμο - τουλάχιστον από όσους κυκλοφορούν στην Ελλάδα με ανοικτά μάτια. Τα τελευταία δυόμιση χρόνια έλαβε χωρα μία πρωτοφανής επίθεση κατά του εισοδήματος των "νοικοκυραίων" - όπως είναι της μόδας εσχάτως να αποκαλούνται οι Έλληνες πολίτες.

"Οι ημέρες που μιλούσαν οι πρώην", θα μπορούσε να είναι ο τίτλος μιας επιθεώρησης που ίσως ανέβαζε ένας περιοδεύων ανά την καθημαγμένη επικράτεια θίασος, ο οποίος, βεβαίως, πιο πριν θα έπρεπε να έχει λύση το μείζον, σκηνοθετικά, πρόβλημα της εύρεσης των καταλλήλων ερμηνευτών των δύο τελευταίων διατελεσάντων πρωθυπουργών.

Η παρουσίαση του οικονομικού προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας από τον Αντώνη Σαμαρά το πρωί της Κυριακής στο Ζάππειο ήταν αναμφίβολα αυτό που λέμε ...to the point. Νομίζω πως ο πρόεδρος της ΝΔ είπε αυτά που, όχι μόνο η αγορά και οι πολίτες θέλουν να ακούσουν, αλλά και αυτά που η λογική επιβάλλει. Μια λογική που έχει πάει περίπατο τα δύο μνημονιακά χρόνια με τις συνεχείς επιβολές φόρων και τις μειώσεις εισοδήματος.

Πιάνω ένα "κλίμα" σε κάποιους φίλους και γνωστούς για τον Άκη. Είτε στη λογική της Αριστεράς ότι "είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος, το άλλοθι του συστήματος" είτε σε μία κάπως ανθρωπιστική βάση στο στιλ "μα τώρα τραβάνε έναν άνθρωπο 73 χρονών στον Κορυδαλλό, δεν θα αντέξει"... Τα ακούω αυτά και εξοργίζομαι! Έστω ότι ο Άκης είναι ένα άλλοθι προκειμένου το σύστημα να "αυτοεξυγιανθεί". Τί πρέπει, δηλαδή, να πούμε; Ότι επειδή κανονικά την τύχη του θα πρέπει να την έχουν πολλοί ακόμη από τους κατά καιρούς τριακόσιους της Βουλής, δεν θα πρέπει ο Τσοχατζόπουλος με τη διαπιστωμένη μίζα των 25 εκατ. δολαρίων - και νά' ταν μόνο αυτή...- τα παλάτια, τα Four Seasons και όλα τα συναφή, να πληρώσει για τις πράξεις του, εφόσον έτσι κρίνει η Δικαιοσύνη;

Είμαι πραγματικά σοκαρισμένος! Διαβάζω και ξαναδιαβάζω αυτά που γράφει για τους Έλληνες αυτό το 11χρονο πιτσιρίκι από την Ολλανδία και δεν πιστεύω στα μάτια μου...

Έχει περάσει περίπου ένας χρόνος από τότε που με τρία άρθρα μου - τα επισυνάπτω για να τα θυμηθούν όσοι το επιθυμούν - εξέφραζα έναν μεγάλο προβληματισμό για την ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού. Όχι για τις αγωνιστικές αποτυχίες, αλλά για την χαλαρότητα, για την έλλειψη τσαμπουκά και καρδιάς που χαρακτήριζε τότε την ομάδα.

Το ελληνικό Κράτος στην διαχρονικότητά του χαρακτηρίζεται από έναν απίστευτο παραλογισμό. Τα πιο προφανή, τα πιο λογικά - συχνά τα πιο φτηνά - δεν γίνονται και, αντιθέτως, αναλαμβάνουμε να κάνουμε τα πιο σύνθετα, τα πιο αμφίβολα ως προς την αποτελεσματικότητά τους και τα πιο πολυδάπανα.

Πιο δύσκολη η σημερινή “κατοχή” σε σχέση με την Τουρκοκρατία, αφού ο “οχτρός” δεν είναι προφανής – Αλλά για τη σύγχρονη Ελλάδα, δίλημμα δεν υπάρχει, μόνοένας δρόμος: να αντέξουμε και να βρούμε το όραμα!

Φωτιά και θάνατος γύρω παντού... Οι μυρωδιές της καμμένης σάρκας ανατριχιαστικές, οι εικόνες από τους νεκρούς συντρόφους τραγικές, θα συντροφεύουν για πάντα στα δώψυχά σου. Μια πικρή αίσθηση ευτυχίας για τη νίκη που ήρθε με τόσο αίμα βαμμένη. Μια απόγνωση για την ήττα που θαρρείς και φέρνει αυτόματα τα δεινά της επόμενης μέρας στον αποκαμωμένο νου. Και ένα βασανιστικό ενθύμιο για μια ζωή, λες και δεν έφταναν οι εφιάλτες που σε κάνουν να πετάγεσαι από τον ύπνο σου τα βράδια, κάθιδρος και φωνάζοντας κραυγές που μόνο εσύ και όσοι το έχετε ζήσει καταλαβαίνεις.

Καλή η συγγνώμη από τον υπουργό Οικονομικών αλλά δεν λέει και πολλά πράγματα στον κόσμο - έστω κι αν ήρθε σε χρόνο πολύ συντομότερο σε σχέση λ.χ. με εκείνη του ...Πάπα προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη για τα εγκλήματα των Σταυροφόρων το 1204 στην Πόλη. Καλό και το λευκό φόντο - με την πράσινη γραμμή στη μέση θυμίζει πιο πολύ Παναθηναϊκό σε εκτός έδρας εμφανίσεις - αλλά παρθενογενέσεις δεν υπάρχουν, προφανώς.

ΠΡΟΚΑΛΕΙΤΕ! Προκαλείτε τον λαό, κύριε Βενιζέλο και κύριε Παπανδρέου, σε μία περίοδο κατά την οποία η ψυχολογία είναι διαλυμένη, τα νεύρα σπασμένα και η αγωνία για το σήμερα - το αύριο δεν τολμά κανείς να το σκεφτεί - είναι στο κατακόρυφο. Τί τις θέλετε τις δηλώσεις. κύριοι. για την επιτυχία του PSI; Τί ακριβώς πανηγυρίζετε, ότι δεν χρεοκοπήσαμε; Δηλαδή, δεν έχετε καταλάβει τι συμβαίνει γύρω σας ή νομίζετε πως ο κόσμος δεν έχει καταλάβει; Συντηρείτε μια χώρα απλώς για να πληρώνει ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΤΗΣ την ώρα που οι πολίτες της σβήνουν!

Και μου έκρυβαν την αλήθεια, θα συμπλήρωνα τον στίχο της χιλιοτραγουδισμένης επιτυχίας του Γιώργου Νταλάρα.

Ένας άνθρωπος κλονισμένος ψυχικά και ηθικά, με την αξιοπρέπειά του στο ναδίρ, με τα τραύματα του ψυχισμού του σε έξαρση και με την αγωνία για το αύριο των παιδιών του να τον πνίγει...

Θα προσπαθήσω σήμερα να εξαντλήσω - όσο αυτό είναι δυνατό, όταν έχεις απέναντί σου την εγκεφαλική λειτουργία ενός κλασικού εκπροσώπου της γενιάς του Πολυτεχνείου - κάθε πιθανή σκέψη που βάρυνε στην απόφαση του Χρήστου Παπουτσή να παραιτηθεί από τον θώκο του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, προκειμένου να κατέλθει υποψήφιος πρόεδρος στο ΠΑΣΟΚ, μία μέρα μετά την πρωτοφανή για τα ελληνικά χρονικά τοποθέτηση βόμβας σε βαγόνι του Μετρό, η οποία ευτυχώς δεν εξερράγη και δεν θρηνήσαμε θύματα. Σκέψη 1η) "Εντάξει μωρέ, δεν έσκασε η βόμβα!" Το γεγονός ότι ήταν ερασιτεχνική η συνδεσμολογία προστάτευσε τους πολίτες, ωστόσο είναι πιθανόν ο Χρήστος Παπουτσής να σκέφτηκε ότι σε κάποιους μπορεί και να πέρασε ότι ήταν επίτευγμα της πολιτικής του το ότι δεν ενεργοποιήθηκε ο μηχανισμός!

Συζητούσα προ ημερών με καλό φίλο από τα παλιά, πρώην βουλευτή, και άκρως προβληματισμένο για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα - και όχι μόνο τα οικονομικά... "Ξέρεις", μου είπε, "αυτή η ιστορία με τον βουλευτή που έχει βγάλει το εκατομμύριο στο εξωτερικό και δεν εμφανίζεται, είναι άλλη μία απόδειξη της ...αφασίας στην οποία βρίσκεται το πολιτικό μας σύστημα αλλά και η κοινωνία γενικότερα"...

Γράφω - και λέω - για εκατομμυριοστή φορά: τα νούμερα - οι αριθμοί, όχι τα άλλα τα "νούμερα" - λένε πάντα την αλήθεια. Μπορείς να βάλεις άλλα νούμερα μπροστά κι άλλα πιο πίσω, για λόγους εντυπώσεων. Μπορείς σε κάποια να αναφερθείς και κάποια άλλα να τα παραλείψεις, γιατί έτσι σε βολεύει. Μπορείς, ακόμη, να συγκρίνεις ανόμοια μεγέθη για να πας το πράγμα εκεί που θέλεις... Αλλά, σε κάθε περίπτωση, όσο υπάρχουν νούμερα, λένε πάντα την αλήθεια. Τί λένε, λοιπόν, τα νούμερα για τη συμφωνία για την οποία πανηγύριζαν τα ξημερώματα στο Eurogroup, σε μία προσπάθεια, ίσως, να μας παρακινήσουν να πανηγυρίσουμε κι εμείς, ξεχνώντας τις νέες μειώσεις στα εισοδήματα; Με βάση το προσχέδιο της Τρόικας που είχαν στα χέρια τους οι υπουργοί Οικονομικών (και το οποίο μπορείτε να το δείτε εδώ), το δημόσιο χρέος, αν δεν γίνονταν κάποιες διορθώσεις, θα διαμορφωνόταν το έτος - κλειδί 2020 στα 325 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή στο 129% του ΑΕΠ.

Δεν πιστεύω να έχετε αυταπάτες για τις αποφάσεις που έλαβε το Κοινοβούλιο τα ξημερώματα, έτσι; Είχαμε να διαλέξουμε - εδώ που μας έφερε η διετία Παπανδρέου, για την οποία ο πρωην πρωθυπουργός θέλει και Νόμπελ - ανάμεσα στον ακαριαίο θάνατο και στον αργό θάνατο, μην αμφιβάλλετε.  Η ανθρώπινη ύπαρξη τις περισσότερες φορές επιλέγει ενστικτωδώς το δεύτερο. Υπάρχει πάντα μια τάση προς το "ας την βγάλουμε τώρα και βλέπουμε", όσο κι αν ένας οργανισμός εξασθενεί και λιώνει μέρα με την μέρα. ¨Ηταν απολύτως λογικό να επιλέξουν οι βουλευτές τον αργό θάνατο. Και είναι εντυπωσιακό - για να πάμε και λίγο στην πολιτική πλευρά του θέματος - ότι πλέον στην Βουλή απεικονίζεται κατά κάποιον τρόπο λαϊκό αίσθημα, με βάση πάντοτε τους κανόνες της ενισχυμένης αναλογικής που ισχύουν από το '74 στην χώρα μας.

Μετά και την ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου στη συνεδρίαση της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ το μεσημέρι του Σαββάτου έχω πειστεί, καταρχήν, ότι ο άνθρωπος αυτά που λέει τα πιστεύει! Είναι αδύνατον να μην τα πιστεύει και να εκφράζεται με τέτοια θαυμαστή συνέπεια και αλληλουχία λόγων - εκτός εάν μιλούσαμε για κάποιον που έχει ενσωματωμένο τσιπάκι στον εγκέφαλο που του υπαγορεύει τί να πει, πώς να το προβάλλει, πώς να επιχειρηματολογεί, ποιες εκφράσεις και ποια νοήματα να χρησιμοποιεί. Αλλά, από όσο γνωρίζω, τέτοια τεχνολογία ακόμη δεν έχει εφευρεθεί. Τί μας είπε, λοιπόν, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ το Σάββατο; Κρατάω δύο χαρακτηριστικές - κατά την ταπεινή μου άποψη - ατάκες.

Δεν θα το παίξω έξυπνος, ούτε και βεβαίως θα "υποδείξω" - αλίμονο - στους τρεις πολιτικούς αρχηγούς και στον πρωθυπουργό τί θα έπρεπε να κάνουν με την Τρόικα. Με το θάρρος, όμως, μιας γνώμης που είχε ήδη εκφραστεί από τον εγκληματικό Γενάρη του 2010 (όταν ο Παπακωνσταντίνου έλεγε "OXI" στα 24 δισ. που μας έδιναν οι αγορές, λίγες μέρες μετά έπαιρνε τα πρώτα μέτρα και δύο μήνες μετά μπαίναμε στο καταστροφικό Μνημόνιο),  μιας γνώμης που, δυστυχώς, δικαιώθηκε, θα γράψω απερίφραστα την άποψή μου: Τόμσεν,  Μαζούχ και Μορς, η Τρόικα - αν θέλετε, οι απεσταλμένοι της, γιατί Τρόικα είναι ο Μπαρόζο, ο Ντράγκι και η Λαγκάρντ - έχουν σχέδιο να μας αφανίσουν ως έθνος ή έχουν τρελαθεί!