Παν. Μπουσμπουρέλης

Το μείζον ζήτημα είναι κυρίως οι ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και το έλλειμμα των επενδύσεων που ξεπερνά τα 5-6 δισ. σε ετήσια βάση με τα τρέχοντα δεδομένα, αλλά και βάσει των υπολογισμών που έχουν γίνει από τους οικονομολόγους του ΣΕΒ και των τραπεζών.

Οι εξελίξεις όμως θα προέλθουν από τη χάραξη της γερμανικής πολιτικής απέναντι στην επόμενη φάση του ελληνικού ζητήματος και με την υπόθεση ότι η τρίτη αξιολόγηση θα έχει ολοκληρωθεί.

Η παρουσία του διακεκριμένου Γερμανού οικονομολόγου Ντάνιελ Γκρος στην Αθήνα την προηγούμενη εβδομάδα είναι ενδεικτική της αυστηρότητας και της ακαμψίας που θα χαρακτηρίσουν τη γερμανική λογική απέναντι στις ελληνικές κυβερνήσεις.

Η πιο ακραία φράση που διατύπωσε ο οικονομολόγος είναι ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να βγει στις αγορές για την επόμενη 20ετία πάρα μόνο να συνεχίσει να αναχρηματοδοτεί το παλιό χρέος από τα κονδύλια του ESM με 1%. Από τη στιγμή μάλιστα που μπορεί πλέον το Δημόσιο να καλύπτει τις δαπάνες του, η χώρα μας θα αποφασίσει τι πρέπει να κάνει!

Με αυτό φυσικά ο Γκρος υπερέβαλε, αλλά δείχνει την πρόθεση των Γερμανών να μην επιτρέψουν να δημιουργηθεί νέο χρέος από τις ελληνικές εκδόσεις που θα σημάνει η έξοδος στις αγορές, αλλά προφανώς να αναχρηματοδοτηθεί το παλιό.

Οταν μάλιστα ρωτήθηκε για την καθαρή έξοδο της Ελλάδας στις αγορές αντέστρεψε το ερώτημα και άνοιξε το ζήτημα της καθαρής εξόδου των πιστωτών από την Ελλάδα με συνακόλουθο την προαναφερόμενη πρόταση για αποκλεισμό από τις αγορές. Ο Γκρος φυσικά και δεν είναι η νέα γερμανική κυβέρνηση, όμως είναι θεσμικός παράγων, διευθυντής του Ινστιτούτου Ευρωπαϊκών Σπουδών και έχει μεγάλη επιρροή στους Φιλελεύθερους, οι οποίοι όπως όλα δείχνουν, θα πάρουν το υπουργείο Οικονομικών.

Κατά τον Γκρος, δεν χρειάζεται πακέτο ποσοτικής χαλάρωσης, ούτε φυσικά και μείωση πρωτογενών πλεονασμάτων, σημείο το οποίο υποστήριξε αναλυτικά ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας που ήταν παρών στο πάνελ, βρίσκοντας τη στήριξη του μεγάλου τραπεζίτη και προέδρου της Societe General Λορέντζο Μπίνι Σμάγκι.

Τούτων δοθέντων, ο δρόμος της οικονομίας είναι ιδιαίτερα μακρύς και δεν επιτρέπει όνειρα θερινής νυκτός. Ο Σμάγκι, για παράδειγμα, ήταν πολύ προσεκτικός για τις τράπεζες, όπου η Eurobank δείχνει τον δρόμο πουλώντας στο 3% της αξίας πακέτο κόκκινων καταναλωτικών δανείων.

Οι τράπεζες είναι τομέας κρίσιμος τόσο για την οικονομία όσο και για την πολιτική ηγεσία, καθώς αποτελούν δεικτοβαρές στοιχείο για την επιτυχία εφαρμογής του προγράμματος. Παράλληλα οι προσεχείς μήνες με την εφαρμογή των πλειστηριασμών θα είναι κρίσιμοι για την κοινωνία, που θα πιει μετά από όλες τις θυσίες ένα ακόμα πικρό ποτήρι.

Η μόνη λύση είναι στην κατεύθυνση εντατικοποίησης των προϋποθέσεων προσέλκυσης επενδύσεων και αποτελεσμάτων, που θα είναι ξεκάθαρα για τις αγορές και τους πιστωτές.