Νίκος Φελέκης

Το 2001 η επίθεση ήταν από εξωτερικό εχθρό. Το 2021 από εσωτερικό. Τότε ήταν οι τρομοκράτες. Τώρα οι αρνητές της δημοκρατίας. Γιατί αυτό έγινε χθές. Οι οπαδοί του Τραμπ, κατόπιν εντολής του, εισέβαλαν στο Καπιτώλιο και σταμάτησαν την διαδικασία επικύρωσης του εκλογικού αποτελέσματος.

Η 11η Σεπτεμβρίου συσπείρωσε το αμερικανικό έθνος. Η 6η Ιανουαρίου βάθυνε τον διχασμό. Οι ΗΠΑ νοσούν βαριά. Θεσμικά είναι σε αποδιοργάνωση. Η Δημοκρατία της, χθες βρέθηκε στο απόσπασμα. Οι ακραίοι δεξιοί λαϊκιστές, οι Τραμπιστές, την πυροβόλησαν. Και την τραυμάτισαν σοβαρά. Η εικόνα που μεταδόθηκε, σε ζωντανή μετάδοση, σε ολόκληρο ήταν αποκαλυπτική για το μέγεθος της θεμικήςκαι κοινωνικής κρίσης των ΗΠΑ.

Ακόμη και η μικρή και ανίσχυρη Ελλάδα, όταν την έδεναν χειροπόδαρα με τα μνημόνια, κατάφερε να υπερασπιστεί το "ναό της δημοκρατίας", το Κοινοβούλιο, από την οργή των διαδηλωτών, που το πολιορκούσαν. Οι ΗΠΑ δεν μπόρεσαν να υπερασπιστούν τον δικό τους ναό της δημοκρατίας, το εμβληματικό Καπιτώλιο. Η δημοκρατία δεν υπάρχει μόνον μέσα από τη λειτουργία της. Βρίσκεται και στα σύμβολά της. Κι όταν δεν μπορεί να τα υπερασπιστεί είναι ανάπηρη.

Κι όχι μόνον αυτό, αλλά η live μετάδοση των γεγονότων σε ολόκληρο τον κόσμο την εξέθεσε στα μάτια των ανθρώπων απανταχού της Γης. Οι εικόνες θύμισαν τη Μόσχα του 1991 με τον Γιέλτσιν, ενώ κάποιοι αναλυτές και πολιτικοί, μεταξύ των οποίων και ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Μάας, βρήκαν αντιστοιχήσεις με την πυρπόληση του Ραϊχσταγκ το 1933 από τους ναζιστές του Χίτλερ.

Το ευτύχημα είναι ότι ο Τραμπ δεν κατάφερε τη χθεσινή πολιορκία του Καπιτωλίου να την μετατρέψει στο δικό του Ράϊχσταγκ. Σε δύο εβδομάδες, ακόμη κι αν δεν καθαιρεθεί, φεύγει από τον Λευκό Οίκο. Πρόεδρος θα είναι ο Τζο Μπάϊντεν, ο υποψήφιος των Δημοκρατικών, που τον κέρδισε με διαφορά 7.000.000 ψήφων και με 306 εκλέκτορες έναντι 232.

Βεβαίως, ο Τραμπ φεύγει, αλλά ο τραμπισμός παραμένει. Μάλιστα, δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε την πιθανότητα ο σύζυγος της Μελάνια Κνάους να διασπάσει το ρεπουμπλικανικό κόμμα και να επιχειρήσει να μπει σφήνα ανάμεσα σε Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικάνους με ένα εθνικολαϊκό κόμμα.

Τα 74.000.000 που τον ψήφισαν είναι μια μεγάλη προίκα γι' αυτόν. Τουλάχιστον το 20% αυτών (ενδεχομένως και περισσότεροι αφού, παρότι έχασε, έλαβε περίπου 12.000.000 περισσότερους ψήφους από το 2016 όταν και εξελέγη) θεωρούνται προσωπικοί του οπαδοί. Θα μπορούσαν να γίνουν η μαγιά των εθνικολαϊκιστών που στο προβλεπτό μέλλον θα πυρπολήσουν το αμερικανικό σύστημα.

Σε κάθε περίπτωση θα κάνουν εξαιρετικά δύσκολη τη δουλειά του Μπάϊντεν. Η κοινωνική και πολιτική επανένωση των ΗΠΑ ενδέχεται να αποδειχθεί αδύνατη εάν δεν "ξεδοντιαστεί" ο Τραμπ και δεν αφοπλιστούν οι "βόμβες" (φτώχεια, ανεργία, ανισότητες, περιθωριοποίηση, φυλετικό μίσος κ.α.) που είναι τοποθετημένες στο κοινωνικο υπόστρωμα της στρατιωτικο-καπιταλιστικής υπερδύναμης.

Και οι άλλες Πολιτείες, ιδίως οι μεσοδυτικές, δεν είναι όπως η πρωτεύουσα Ουάσιγκτον, όπου οι τραμπιστές δεν ευδοκιμούν. Σε αρκετές μάλιστα επιτρέπεται η οπλοφορία. Εκεί, στη "βαθιά Αμερική", η άοπλη εξέγερση μπορεί να μετατραπεί ακόμη και σε φαρ ουέστ.

Οι ρίζες της κοινωνικοπολιτικής εχθρότητας είναι βαθιές. Ακόμη κι αν ο Τραμπ φύγει, μπορεί να βρεθεί κάποιος πιο επικίνδυνος τραμπιστής που θα προσπαθήσει να πολώσει τις ΗΠΑ ανάμεσα στην ακραία δεξιά και την αριστερά, που επίσης ενισχύεται.

Ακόμη κι αν ο Μπάϊντεν καταφέρει -στα επόμενα τέσσερα χρόνια, με τη βοήθεια και των μετριοπαθών Ρεπουμπλικάνων- να γεφυρώσει το χάσμα και να επουλώσει τι πληγές που άνοιξε ο Τραμπ, η 6η Ιανουαρίου θα μείνει στην αμερικανική ιστορία.

Και μόνο από τα βιβλία που θα γραφτούν και τα φιλμ που θα γυριστούν θα την θυμόμαστε σαν τη μέρα, που ενώ στον ορθόδοξο/χριστιανικό κόσμο, με τον αγιασμό των υδάτων, τα παγανά φεύγουν, στις ΗΠΑ οι καλικάτζαροι του Τραμπ μπήκαν στο Καπιτώλιο. Πρόβα για το μέλλον. Ο αρχηγός τους άλλωστε ήταν ξεκάθαρος στο μήνυμά του: Go home, but remember this day forever...