Γιώργος Διονυσόπουλος

Επρόκειτο για μια θεωρία που εμπνεύστηκε και συντήρησε επί μακρόν χρονικό διάστημα στην επικαιρότητα, το στενό επικοινωνιακό επιτελείο του πρώην πρωθυπουργού, προκαλώντας τριγμούς στο εσωτερικό της Ν.Δ, αφού ανάγκασε ακόμη και προβεβλημένα στελέχη της συντηρητικής παράταξης να λάβουν ανοιχτά αποστάσεις. Η συγκεκριμένη θεωρία προέβλεπε την ταύτιση των δύο άκρων του πολιτικού συστήματος, στα αριστερά του οποίου αφήνονταν σχεδόν ευθέως να εννοηθεί ότι ήταν τοποθετημένος ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η πολιτική των «δύο άκρων», όπως εκ του αποτελέσματος φάνηκε, υιοθετήθηκε στη βάση μίας προβληματικής λογικής, δεδομένου ότι  επιχειρούσε να εμφανίσει ως ένα από τα δύο άκρα του πολιτικού μας φάσματος την τότε Αξιωματική αντιπολίτευση. Επί της ουσίας δηλαδή το επικοινωνιακό επιτελείο της προηγούμενης κυβέρνησης προσπάθησε να εμφανίσει ως «άκρο», τον τέταρτο πολιτειακό παράγοντα της χώρας, μόνο και μόνο επειδή ακολουθούσε μια λαϊκιστική πολιτική δείχνοντας ανοχή στα γιαουρτόματα ή υποστηρίζοντας το κίνημα «δεν πληρώνω». Ήταν μία τακτική που περισσότερο ίσως και από τους πολιτικούς αντιπάλους του κ. Σαμαρά, ξένισε ορισμένα κορυφαία στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, ιδιαίτερα δε εκείνα που είχαν «χτίσει» ένα κεντρώο προφίλ.

Οι τελευταίοι είχαν διαβλέψει ότι η στροφή της Ν.Δ σε μία ακροδεξιά ρητορική, μόνο προβλήματα θα μπορούσε να προκαλέσει στην προσπάθεια του κόμματος να αποκαταστήσει τους δεσμούς του με τον λεγόμενο «μεσαίο χώρο». Έναν «χώρο», στον οποίο λίγα χρόνια νωρίτερα είχε με επιτυχία απευθυνθεί ο Κώστας Καραμανλής, αυξάνοντας τα ποσοστά της Ν.Δ και κερδίζοντας δύο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.

Η «θεωρία των δύο άκρων» συνδέεται άμεσα και με την επικοινωνιακή «πολιτική του φόβου» που επέλεξε να ακολουθήσει η Ν.Δ κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο, με τα ίδια οικτρά αποτελέσματα για την ίδια. Να είναι τυχαίο άραγε που και στις δύο περιπτώσεις οι εμπνευστές της συγκεκριμένης καμπάνιας ήταν οι ίδιοι, όπως περίπου ίδια ήταν και τα στελέχη που διαφώνησαν μαζί της; Μοιάζει ίσως με τραγική ειρωνεία, αλλά όπως εξελίσσονται τα πράγματα στη Ν.Δ η συγκεκριμένη θεωρία ενδέχεται να πραγματωθεί στο εσωτερικό του κόμματος. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση δεν θα μιλάμε για «ταύτιση», αλλά για «σύγκρουση» των «δύο άκρων», τα οποία, απ’ ότι φαίνεται, συνθέτουν οι στενοί συνεργάτες του κ. Σαμαρά από τη μια πλευρά και τα κεντρογενή στελέχη της Ν.Δ από την άλλη.