Γιώργος Δ. Ανδρέου

Tο νέο πολιτικό τοπίο στο οποίο είναι εμφανείς:
- Οι πολιτικές «μετακινήσεις» πολιτών μέχρι και ολόκληρων κοινωνικών ομάδων.
- Ο πρωτοφανής, μετά τη μεταπολίτευση, απεγκλωβισμός, όλο και περισσότερων, από τις πολιτικές προκαταλήψεις του εμφυλίου, της δικτατορίας και της δεκαετίας του ’80.
- Η υπέρβαση, των παραδοσιακών διαχωριστικών γραμμών και η εγκατάλειψη της αναχρονιστικής διχαστικής διαίρεσης και των ανούσιων, πλέον, χαρακτηρισμών «δεξιά» - «αριστερά».
- Η διαρκώς αυξανόμενη αποδοκιμασία και πολιτική συρρίκνωση όσων επιμένουν στη διχαστική ρητορική, επιδιώκοντας συγκρούσεις και περιχαρακώσεις και δι’ αυτών περασμένα μεγαλεία.
- Ο (αυτο)περιορισμός στα άκρα του πολιτικού συστήματος, ένθεν κι εκείθεν, όσων αδυνατούν να αποκολληθούν από το παρελθόν .

Καταλύτης της εξέλιξης αυτής η δεκαετής οικονομική κρίση που έπληξε τη χώρα, η οποία:
- ενεργοποίησε τα εθνικά ανακλαστικά, αναδεικνύοντας ως κυρίαρχη προτεραιότητα την επιβίωση της χώρας, την προστασία του «ύψιστου εθνικού συμφέροντος» και την Ευρωπαϊκή της προοπτική.
- επέβαλε αναγκαστικά, σχεδόν βίαια, τη συνειδητοποίηση και αποδοχή της αλήθειας για την πραγματικότητα που αρνούνταν έστω και να δουν οι πολίτες, γαλουχημένοι από το λαϊκισμό στην άκοπη ευδαιμονία.

- επέτρεψε να γίνουν, σχεδόν «αναίμακτα» αλλαγές και μεταρρυθμίσεις αδιανόητες λίγα χρόνια πριν. Να κατανοηθούν και να γίνουν αποδεκτές, προ του κινδύνου κατάρρευσης, θεσμικές προσαρμογές σε πολλές εκφάνσεις της οικονομικής και κοινωνικής ζωής.
- εγκαθίδρυσε, βήμα – βήμα, νέα αντίληψη για την πολιτική, την κοινωνία, την οικονομία, την εξέλιξη.
- συνέβαλε καθοριστικά να αποδυναμωθούν, απομονωθούν και περιθωριοποιηθούν οι κοντόφθαλμες, αντιδραστικές και οπισθοδρομικές δυνάμεις, οι φατρίες, οι εργατοπατέρες, οι λαοπλάνοι λαϊκιστές, όσοι σαμποτάριζαν κάθε προσπάθεια θεσμικής αλλαγής που είχε ανάγκη ο τόπος.
- επέτρεψε στο ρεαλισμό, τον καθαρό λόγο, την επιδίωξη του εφικτού, να αρθρώσουν φωνή, να ακουστούν και να «σκεπάσουν» τον ανούσιο βερμπαλισμό, το λαϊκισμό , την κολακεία, το ψέμα.

Οι «πολιτικές» αλλαγές είναι ορατές και δια γυμνού οφθαλμού ιδιαίτερα στο μεσαίο χώρο, που διεμβολίστηκε από τις προσωπικότητες του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Αλέξη Τσίπρα που σηματοδότησαν την τελευταία δεκαετία της πολιτικής πορείας της χώρας. Θετικά και αρνητικά. Προσωπικότητες που απομυθοποίησαν και αντέστρεψαν την αντίληψη της κοινωνίας για την «κακή οπισθοδρομική δεξιά» και την δήθεν «καλή, δίκαιη, προοδευτική και ηθική αριστερά». Συνέβαλαν καθοριστικά να επικρατήσει το ρεαλιστικό όραμα απέναντι στο λαϊκισμό, οι ξεκάθαρες θέσεις για τη χώρα, τη διεθνή της θέση και την κοινωνία, απέναντι στα νεφελώματα και τις επικίνδυνες ακροβασίες. Στην «αλλαγή αντίληψης» εν τέλει των Ελλήνων για τις ιδεολογίες, τα πρόσωπα, ακόμα και τη σύγχρονη.

Πολίτες που πίστεψαν πως η αριστερή διακυβέρνηση θα εκσυγχρονίσει και θα μεταρρυθμίσει την κοινωνία και τη χώρα, είδαν, έζησαν, έπαθαν κι έριξαν απογοητευμένοι λίθο αναθέματος στην «αριστερά».

Παραδοσιακά συντηρητικοί, «δεξιοί», πολίτες που για δεκαετίες προσμετρώνταν στο άρμα της Νέας Δημοκρατίας μετακινήθηκαν και μετακινούνται σε ακραίες, προς τα δεξιά κυρίως, επιλογές, αδυνατώντας να κατανοήσουν τη μεταρρυθμιστική λογική της κυβέρνησης, να αποδεχθούν, να «χωνέψουν» και να στηρίξουν τις τολμηρές αλλαγές και προσαρμογές σε όλες σχεδόν τις δομές της οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας.

Φιλελεύθεροι «δεξιοί», κεντρώοι, κεντροαριστεροί, ακόμα και «περιστασιακά αριστεροί» πολίτες - ο προοδευτικός ιστός, η μεσαία τάξη, η παλλόμενη καρδιά της κοινωνίας, η πλειοψηφία - επιμένουν να στηρίζουν τις επιλογές, ανατροπές και μεταρρυθμίσεις της διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Έχει εν τέλει διαμορφωθεί μια νέα πλειοψηφική πραγματικότητα, νέο τοπίο στον πολιτικό και κοινωνικό χάρτη, την οποία αδυνατεί να παρακολουθήσει η υπόλοιπη πολιτική ηγεσία που παραπαίει επιμένοντας σε παλιομοδίτικες ξεθωριασμένες, ξεπερασμένες πρακτικές αναπαλαίωσης που, ευτυχώς, δεν βρίσκουν ανταπόκριση και αποδοκιμάζονται από την πλειοψηφία.

Μέσα από αυτή το νέο πολιτικό τοπίο την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, αναδεικνύεται ανάγλυφο το πρόταγμα των Ευρωεκλογών.

Καλούνται οι πολίτες, και ιδιαίτερα η πλειοψηφία τους που σχετικά πρόσφατα, επιβεβαίωσαν ότι αποδέχονται την ανανεωτική μεταρρυθμιστική λογική της Κυβέρνησης, να επιλέξουν αν θα:
- Αντιδράσουν με περίσκεψη και όχι ενστικτωδώς και με το θυμικό, παραμερίζοντας δισταγμούς και προκαταλήψεις, ακόμα κι αν δεν κατανοούν πλήρως - τους ξενίζουν - κάποιες επιλογές.
- Επαναβεβαιώσουν την εμπιστοσύνη τους στον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του που τολμά, δίνοντας σαφή και ξεκάθαρη εντολή να συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις και ο εκσυγχρονισμός.
- Φρενάρουν την πορεία της χώρας προς το μέλλον.

Η απόφασή τους θα επηρεάσει άμεσα τη ζωή των ίδιων, κυρίως όμως τα παιδιά και τα εγγόνια μας. «Ου μετανοείν, αλλά προνοείν χρη τον άνδρα τον σοφόν» δίδασκαν, σοφά, οι πρόγονοί μας.

O Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)