Γιώργος Μιχαηλίδης

Η συγκεκριμένη είδηση είναι άκρως ελπιδοφόρα για τα δικαιώματα των συμπατριωτών μας οι οποίοι μεταξύ άλλων βίωναν μεταξύ άλλων μία βασική αδικία: Είχαν ως προϋπόθεση για πλήρη σύνταξη τα 40 χρόνια εργασίας την ώρα που δεν ήταν σε θέση να βρίσκονται στη μητέρα πατρίδα πριν από το 1992. Το ότι επρόκειτο προς αδικία ήταν γνωστό τοις πάσι ενώ το επεσήμανε και ο υπουργός Εργασίας στη δήλωσή του με τη γνωστοποίηση της σχετικής είδησης.

Εδώ λοιπόν τίθεται το αιώνιο ερώτημα που απασχολεί την κοινωνία μας και αφορά σε χιλιάδες ζητήματα κατά περίπτωση: Για ποιο λόγο η Ελληνική Πολιτεία πρέπει να αποκαθιστά αδικίες ενώ μπορεί να τις προλαμβάνει;

Εν προκειμένω το ζήτημα της συνταξιοδότησης των Βορειοηπειρωτών ήταν γνωστό σε όλες τις κυβερνήσεις, ενώ τα τελευταία χρόνια απέκτησε ιδιαίτερη δυναμική μετά και την συνάντηση που είχε ο Βορειοηπειρώτης τραγουδιστής Χρήστος Μάστορας με τον πρωθυπουργό. Όλοι μας όμως ας συμφωνήσουμε πως τέτοιου είδους κινήσεις είναι επικοινωνιακού χαρακτήρα και είτε θέλουν να καλύψουν την ουσία, είτε όπως έγινε σε αυτή την περίπτωση, να ενισχύσουν τις κινήσεις που ήδη γίνονται προς την επίλυση του ζητήματος.

Η εμπειρία μάς δίνει την δυνατότητα να «σκαλίσουμε» το θέμα και να συνειδητοποιήσουμε πως οι Βορειοηπειρώτες δεν είχαν μόνο αυτό το ζήτημα να τους απασχολεί. Είναι μία ζώσα κοινωνική ομάδα που έχοντας αντιμετωπίσει πολύ ρατσισμό, παρά το γεγονός πως αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του Έθνους μας, έχει καθημερινά προβλήματα που τα θέτει σε κεντρικό επίπεδο προκειμένου να λυθούν.

Όλοι όμως γνωρίζουμε πως, παρά τις τιτάνιες προσπάθειες που έχει κάνει ο Κυριάκος Πιερρακάκης να κατανικήσει τη Λερναία Ύδρα της γραφειοκρατίας, οτιδήποτε αφορά το κεντρικό κράτος υπόκειται αναπόφευκτα σε καθυστερήσεις.

Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε πως ένα μέρος της κοινότητας ζει στα εδάφη της Βορείου Ηπείρου αλλά έχει καθημερινές δοσοληψίες με τα αδέλφια τους που ζουν στα εδάφη του ελλαδικού κράτους. Στο πλαίσιο αυτό, μία ενδιαφέρουσα ιδέα, όπως πληροφορούμαι, κατέθεσε ο επικεφαλής της παράταξης «Ορίζοντες Ηπείρου», Σπύρος Ριζόπουλος ο οποίος σε συναντήσεις του με ομογενείς της Βορείου Ηπείρου, σημείωσε πως μεγάλο μέρος της γραφειοκρατίας θα είχε αποφευχθεί εάν τα καθημερινά ζητήματα της κοινότητας να επιλύονταν σε επίπεδο Περιφερειών.

Λαμβάνοντας υπόψιν πως για τα θέματα της Βορείου Ηπείρου υπήρχε και υπάρχει μία καχυποψία η πρόταση του κ. Ριζόπουλου έλαβε θερμής υποδοχής από μέλη της κοινότητας καθώς όπως ο ίδιος σημείωσε μία τέτοια κίνηση θα αποτελούσε φυγή προς τα εμπρός.

Μία τέτοια λύση όχι μόνο θα ξεπερνούσε τη βάσανο να πρέπει το κάθε πρόβλημα να περάσει από την κεντρική διοίκηση και τις αλληλοκαλύψεις υπουργείων (πολλά θέματα περνούν από το ΥΠΕΞ) αλλά θα αποτελούσε και επιταχυντή των εξελίξεων μιας και θα ασχολούνταν με τα προβλήματα άνθρωποι που βιώνουν τις επιπτώσεις τους σε καθημερινό επίπεδο.

Είναι καιρός η λεγόμενη αποκέντρωση να πάψει να αποτελεί δικαιολογία για μοίρασμα κονδυλίων, αλλά ουσιαστικό βήμα προς την επίλυση προβλημάτων των τοπικών κοινωνιών, οι οποίες σε τελική ανάλυση γνωρίζουν πολύ καλύτερα τις όποιες αλληλεπιδράσεις είτε έχουν μεταξύ τους, είτε με τις αντίστοιχες των γειτονικών χωρών. Πόσω μάλλον όταν μιλάμε για την Βόρεια Ήπειρο στην οποία υπάρχουν και Έλληνες δήμαρχοι.