Γιώργος Χελάκης

Ελληνες Ρομά που διαμένουν στον οικισμό Τσαΐρια Περαίας Θεσσαλονίκης κατήγγειλαν ότι με εντολή του Δημάρχου δεν τους επιτράπηκε να παρακολουθήσουν την παρέλαση στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και να δουν από κοντά τα παιδιά τους να παρελαύνουν.

Σύμφωνα με τις καταγγελίες, ο Δήμαρχος ενώ χαιρέτησε τον κόσμο, πέρασε ακριβώς μπροστά τους, τους αγνόησε και μετά ανέβηκε στο πόντιουμ των επισήμων. Αμέσως μετά ένας αστυνομικός πλησίασε προς το μέρος των γονιών Ελλήνων Ρομά και τους είπε: «τι δουλειά έχετε εσείς εδώ;» Οι Ρομά του απάντησαν πως «έχουμε τα παιδιά μας στην παρέλαση και περιμένουμε να τα δούμε να περνάνε». «Υπάρχουν και άλλοι Ρομά στην παρέλαση», ρώτησε ο αστυνομικός, ενώ παράλληλα απομάκρυνε τους Ρομά από το σχοινί που καθόταν όλος κόσμος, ζητώντας τους να φύγουν πιο πίσω....

Στο περιστατικό ήταν παρόντες και άλλοι συμπολίτες τους μη-Ρομά που τους παρότρυναν να καταγγείλουν το συμβάν. «Δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να καταγράψουμε σε βίντεο την παρέλαση των παιδιών μας, ούτε αυτά να μας δούνε να τα καμαρώνουμε. Για ποια ισοτιμία και ποια κοινωνική ένταξη μιλάμε», αναρωτήθηκαν και με το δίκιο τους

Θεωρητικά λοιπόν, όλοι είμαστε Ελληνες. Πρακτικά κάποιοι είναι έλληνες περισσότερο από τους άλλους Στην προκειμένη περίπτωση και εφόσον αληθεύουν οι καταγγελίες η πατρίδα δεν είναι μία αλλά περισσότερες. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την σημαία. Δεν είναι μία. Αλλη σημαία κρατούσαν στα χέρια τους οι Ελληνες φαντάροι στα βουνά της Αλβανίας και άλλη οι «Χρυσαυγίτες» στις Θερμοπύλες όταν ο Μιχαλολιάκος τους έλεγε ότι θα ακονίζουν τις λόγχες τους στα πεζοδρόμια.

Αλλη είναι η ματωμένη σημαία του Πολυτεχνείου που προηγείται κάθε πορείας για την επέτειο της Εξέγερσης κι άλλη η σημαία στα χέρια των γραφικών που φώναζαν «δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ Σκοπιανέ, Σκοπιανέ». Αλλη η σημαία που κρατούσαν στα χέρια τους οι ταγματασφαλίτες κι άλλη εκείνη με την οποία παρελαύνουν στις Εθνικές Επετείους οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Δεν είναι ίδιες οι σημαίες κάτω από τις οποίες έστεκαν ο Μεταξάς και ο Παπαδόπουλος με τις σημαίες της Δημοκρατίας και του ομαλού κοινοβουλευτικού βίου. Αλλη σημαία είχε υπόψη του ο Μανόλης Γλέζος όταν κατέβαζε την σβάστικα από την Ακρόπολη κι άλλη είχε πίσω από το γραφείο του ο κατοχικός πρωθυπουργός Τσολάκογλου.

Είναι προφανές ότι κάποιοι δεν επιθυμούν να γίνεται αυτός ο διαχωρισμός. Δεν γίνεται όμως να βρεθούν κάτω από την ίδια σημαία οι αντιστασιακοί με τους δοσίλογους και τους μαυραγορίτες. Οι αντιφασίστες δεν γίνεται να είναι κάτω από την ίδια σημαία με τους σημερινούς νοσταλγούς του Χίτλερ. Ισως, αυτός είναι ο λόγος που οι έννοιες και οι συμβολισμοί επιχειρείται να χάσουν την σημασία τους.

Η επανανοηματοδότηση της 28ης Οκτωβρίου βρίσκεται σε εξέλιξη. Νέες σημαίες έχουν αρχίσει να ξεδιπλώνονται. Σημαίες... κατά του λαϊκισμού και υπέρ του εθελοντισμού. Σημαίες που κρύβουν τις πραγματικές αντιθέσεις και προσπαθούν να μας «χωρέσουν» όλους. Αυτοί που ανακάλυψαν τις νέες ευρύχωρες έννοιες είναι κυρίως αυτοί που δεν τους ενόχλησαν τα… απορριμματοφόρα που παρέλασαν στον Δήμο Μενεμένης αλλά τα δέκα κορίτσια στον Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας-Νέας Χαλκηδόνας…