Γιάννης Αντύπας

Μετά τις εκλογές... το βήμα 5: Δημιουργική ασάφεια και σκληρή διαπραγμάτευση. Βήμα 6: Κόκκινες γραμμές. Βήμα 7: Δημοψήφισμα. Βήμα 8: Τρίτο μνημόνιο. 

Στο σημείο αυτό άρχισαν οι δικαιολογίες:Πρώτη... δεν γινόταν αλλιώς (όπως δηλαδή έλεγαν οι «γερμανοτσολιάδες». Δεύτερη... το υπέγραψαν και οι άλλοι. Τρίτη... δεν είπαμε ψέματα, αυταπάτες είχαμε. Τέταρτη... κλαίγαμε όταν το κάναμε. 

Μετά ήρθαν οι... φωνές. Κερδάμε! Η ανεργία ανεβαίνει με... χαμηλότερους ρυθμούς! Το 2016 θα έρθει η ανάπτυξη. Το 2017 θα έρθει μια ανάπτυξη που δεν θα την πιστεύετε! 

Τώρα προστέθηκαν και τα οράματα. Ο υπουργός Πετρόπουλος λέει ότι βλέπει ανθρώπους που του λένε μπράβο για τα μπλοκάκια!

Από την επανάσταση στον συμβιβασμό σε έξι μήνες (το 2015). Από την αυταπάτη στην παράκρουση ένα μνημόνιο (το τρίτο για εμάς) και μια αξιολόγηση δρόμος.  

Οι άνθρωποι που για δεκαετίες θεωρούσαν τις αυξήσεις που έδιναν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ «ψίχουλα», αυξάνουν τους φόρους και κόβουν μισθούς και συντάξεις, ενώ έχουν αφήσει την υγεία, τις δημόσιες υπηρεσίες και τις υποδομές της χώρας στη μοίρα τους. 

Δεν αισθάνονται ευθύνη για τίποτα. Δεν νιώθουν. Και αν κάποιος τολμήσει να τους κάνει κριτική είναι διαπλεκόμενος. 

Αλλά, απολαμβάνουν την εξουσία. Ο Καρανίκας που έλεγε ότι η καριέρα είναι χολέρα βολτάρει στη Βουλή. Η Αχτσιόγλου στα 31 έγινε υπουργός και η Νοτοπούλου στα 28 της διευθύντρια του πρωθυπουργικού γραφείου στη Θεσσαλονίκη. Η βουλευτική αποζημίωση γεμίζει τους τραπεζικούς λογαριασμούς φτωχών και πλούσιων βουλευτών και υπουργών. 

Διορίζουν τους δικούς τους, κάνουν παιχνίδια με τις ΜΚΟ για τους μετανάστες, κόβουν σε κομματάκια τα δημόσια έργα και τις προμήθειες για τους εκλεκτούς. 

Ότι έκαναν και οι προηγούμενοι θα μου πείτε. Σωστά. Μα αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. 

Σήκωσαν τον κόσμο στο πόδι γιατί έλεγαν ότι είναι διαφορετικοί. Αλλά δεν είναι διαφορετικοί. Είναι απλά χειρότεροι. Γιατί υπάρχει μια διαφορά: Οι προηγούμενοι τα έκαναν, αλλά έδιναν. Αυτοί τα κάνουν και μας τα παίρνουν!