Το άδικο τέλος ενός παγκόσμιου συμβόλου
foivi-paraskeya_blog

Φοίβη Παρασκευά

Το άδικο τέλος ενός παγκόσμιου συμβόλου

Στις 10 Ιουνίου γράφτηκε ο επίλογος μιας μεγάλης τραγωδίας, που επηρέασε συναισθηματικά όλον τον πλανήτη. Αμαξες με λευκά άλογα έσυραν τον άτυχο άνθρωπο στην τελευταία του κατοικία στην Μινεάπολη που αναπαύτηκε δίπλα στην μητέρα του.

Ολος ο κόσμος είναι κοντά του, περπατάνε κρατώντας τριαντάφυλλα, κλαίνε, τραγουδάνε. Αμέτρητα χρόνια τώρα, ο ρατσισμός συνεχίζει να διαχέεται σαν μία μάστιγα, που δεν λέει να τελειώσει. Ξεκίνησαν να δουλεύουν σαν σκλάβοι, δούλοι, ψυχές ενός κατώτερου Θεού και τα παιδιά να γεννιούνται με αυτό τους το στίγμα. Μία μοίρα προκαθορισμένη για όλους.

«Είναι μαύρος», άκουγαν να λένε και αυτό εκ των προτέρων τους επηρέαζε ενώ τους τοποθετούσε εκ των πραγμάτων σε μία ειδική κατηγορία. Ντροπή στον αιώνα μας ένας λευκός αστυνόμος να πατάει στο λαιμό με λύσσα και μίσος έναν άντρα που δεν έφταιξε σε τίποτα, ήταν όμως μαύρος. Οκτώ ολόκληρα λεπτά κράτησε το μαρτύριο του θανάτου, και δεν λύγισε ούτε όταν με κόπο έβγαιναν Οι τελευταίες του λέξεις «δεν μπορώ να ανασάνω». Ξεσηκώθηκε όλος ο κόσμος και στις πέντε Ηπείρους για το άδικο. Ο George Floyd έγινε έτσι ένα σύμβολο για να δείξει με τον χαμό του, ότι στις καρδιές των ανθρώπων θα έπρεπε να υπάρχουν δύο αιώνιες λέξεις «Αγαπάτε αλλήλους». Δύο λέξεις, με πόση δύναμη.

Αυτές οι μνήμες ταξίδεψαν ακόμη και εκατό χρόνια πίσω. Δυστυχώς η Ιστορία επαναλαμβάνεται, όμως. Σίγουρα δεν θα ήθελαν κάποιοι λευκοί, ευεργέτες και φιλάνθρωποι που είχαν κερδίσει ανυπολόγιστα χρήματα από την δουλειά των μαύρων, να δουν να πέφτουν οι ανδριάντες τους από τις βάσεις τους και να κατρακυλούν στην θάλασσα και στα ποτάμια. Όμως ποτέ δεν είναι αργά. "Όμως η ζωή, η Ιστορία και η μνήμη συνεχίζουν να λειτουργούν πάντα, όσο κι αν ο χρόνος περνάει.

οι πράξεις των ανθρώπων με υποκρισία και φιλοδοξία αργά ή γρήγορα, φαίνονται διότι όλοι κρίνουμε και κρινόμαστε κάθε ώρα, λεπτό, στγμή. Ετσι τα απάνθρωπα αυτά στοιχεία και συμπεριφορές που λειτουργούν εις βάρος των άλλων, περνάνε και στις επόμενες γενιές, θέλοντας και μη. Τον αδικοχαμένο George Floyd, θα τον συνοδεύουν πάντα οι φωνές των φίλων λευκών και μαύρων που τραγούδησαν, τραγουδούν και θα τραγουδούν με gospels και spirituals, τα νέγρικα τραγούδια του αποχαιρετισμού. Λίγα λουλούδια σε έναν τάφο, με τη μουσική να ανεβάζει στα ουράνια το πνεύμα ενός παγκόσμιου συμβόλου ελευθερίας και δικαισύνης.
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ