Δημήτρης Δανίκας

«Και τα παιδιά; Η Ιβάνκα, ο τζούνιορ, ο Μπάρον, η Τίφανι και ο Ερικ; Καλά; Πάντα καλά» «Thank you thank you» θα μουρμουρίζει μέσα από τα εμφυτευμένα δόντια του ο Ντον Τραμπ. «Λίγο ουισκάκι;» «Μπα το αποφεύγω» «Σοκολατάκι;» «Μπα δεν θέλω να πάρω βάρος». «Μήπως θέλετε να δοκιμάσετε ένα ντόνατ από το αγαπημένο μου φούρνο;» «Να μη σας χαλάσω το χατίρι»

Και μετά αφού προηγηθούν όλες αυτές οι φιλοφρονήσεις ο Κυριάκος θα καταβάσει, διακριτικά, μια λίστα παραπόνων και διευκολύνσεων. Περίπου θα του πει «σας τα δώσαμε όλα και θα σας δώσουμε και κάτι παραπάνω. Ο, τι πείτε θα γίνει. Πάντα σύμμαχοι πιστοί και αφοσιωμένοι. Ο εληνικός λαός στο πλευρό της Αμερικής» «Ε τι μπορώ να κάνω για εσάς;» «Να εκείνο το προσφυγικό και εκείνο το γεωτρύπανο το τουρκικό. Αν μπορούσατε να συνεισφέρετε κι εσείς, περνάμε δύσκολες εποχές και η ελληνική οικονομία δεν βρίσκεται στα καλύτερά της»

Ο Ντον Τραμπ θα κοιτάξει τον αέρα με εκείνο το βλέμμα που συνήθως «πυροβολεί» το απέραντο κενό και στο τέλος, έτσι επειδή κι αυτός κάτι πρέπει να πει θα ανοίξει το στόμα του με μια φράση τυπική «θα δω τι μπορώ να κάνω»

Τα φλας θα ανάψουν, οι χειραψίες θα ολοκληρωθούν, κι αν το πρωτόκολλο το επιτάσσει μπορεί αμφότεροι να μιλήσουν και τους τύπους να ακολουθήσουν

Και ο Ταγίπ; Εκεί τα πράγματα πολύ δύσκολα, σχεδόν αξεπέραστα. Ο ψευτοσουλτάνος θα μπει κατ ευθείαν στο ψητό απαιτώντας μερίδιο από τον υποθαλάσσιο θησαυρό. Ανατολικού Αιγαίου και Κύπρου. Ο Κυριάκος θα κάνει πως δεν άκουσε καλά και θα ακολουθήσει την γνωστή γραμμή του κατευνασμού δια μέσου ατελείωτων και άκαρπων συνομιλιών

Τι να κάνει κι αυτός; Να συμφωνήσει για συνεκμετάλλευση Αιγαίου; Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του. Ασε που ο Τσίπρας τον περιμένει στη γωνία με την κατηγορία της προδοσίας. Αφού κάποια από τα στελέχη σου με χαρακτήρισαν προδότη για τη συμφωνία των Πρεσπών, είσαι προδότης θα πω κι εγώ. Ο καλύτερος φίλος Τούρκων, Βουλγάρων, Σκοπιανών και Αλβανών, είναι Ελληνας και προέρχεται από το εσωτερικό

Με απλά λόγια. Οποιος περιμένει απ αυτές τις διεθνείς συναντήσεις κάτι καλό και κάποια ελπίδα για την υπέρβαση των διεθνών εμποδίων, κυρίως τουρκικής προελεύσεως, δεν ξέρει που πατάει και που πηγαίνει

Και όπως έχω υπογραμμίσει στο παρελθόν. Πράγμα που το μισολένε οι επαίοντες κάθε φορά που εμφανίζονται ως ασώματες κεφαλές στα πρωινάδικα. Ο Ερντογάν αλλά και όποιος τον διαδεχθεί, είναι κάτι περισσότερο από σίγουρο πως αποκλείεται να καθίσει με σταυρωμένα χέρια βλέποντας τους «γκιαούρηδες» να «τρυπάνε» στο Αιγαίο. Ούτε ουισκάκι, ούτε σοκολατάκι ούτε ντόνατ αμερικανικό. Το δίλημμα απλό, καταλυτικό, σκληρό, απειλητικό και εκβιαστικό: είτε συνεκμετάλλευση είτε θερμό επεισόδιο. Κυριάκο διάλεξε!