Δημήτρης Δανίκας

Τι κουμάσι είναι το πολιτικό προσωπικό. Οι δανειστές γνωρίζουν άριστα κάθε σκελετό σε κάθε ντουλάπα τόσο του Ανδρεικού ΠΑΣΟΚ, όσο και του Καραμανλισμού και φυσικά του τάχα μου αριστερού Αλέξη Τσίπρα. Να είστε βέβαιοι τα ξέρουν όλα

Επομένως, από τώρα «βλέπουν» το ξέφρενο προεκλογικό πάρτι του Τσίπρα. Με το σύνθημα, σε παραλλαγή, «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες» Επομένως πάρε και δώσε. Πάρτε επιδοτήσεις δώστε ψήφους

Η κυβέρνηση με το αφήγημα της καθαρής εξόδου θα καταλήξει να κάνει γαργάρα την παλινωδία μεταξύ βρώμικης εξόδου και καθαρής εισόδου. Το αφήγημα, φυσικά, δεν έχει να κάνει με το δημόσιο ταμείο της χώρας και τις ισχνές επιδόσεις. Εχει να κάνει με προεκλογικά πυροτεχνήματα και με το παράλληλο επικοινωνιακό σύμπαν μιας εικονικής πραγματικότητας

Ολα μα όλα γίνονται και όλα θυσιάζονται στο βωμό της επικοινωνίας. Ολα. Το ζήτημα, δηλαδή, δεν είναι η επαναφορά της χώρα σε μια στοιχειώδη, ευρωπαική, κανονικότητα. Το ζητούμενο είναι τα ψηφουλάκια, το άνοιγμα της ψαλίδας και η προπαγάνδα

Πράγμα φυσικά που δεν είναι ευφεύρημα και αποκλειστική μέθοδος του Τσίπρα. Από τους τελευταίους διδάξαντες ήταν ο Αντώνης Σαμαράς με τα Ζάππεια και την πεισματική του εμμονή, να σκαρφαλώσει στην κυβέρνηση με κάθε κόστος!

Επομένως οι δανειστές γνωρίζουν ότι από το προσεχές προεκλογικό ξεσάλωμα θα προκύψει ακόμα μεγαλύτερη τρύπα. Με αποτέλεσμα νέα δανεικά, κι άλλες διαπραγματεύσεις, νέο μνημόνιο. Οπως φαίνεται αυτή η ιστορία δεν έχει τελειωμό. Πρωτοφανές στα παγκόσμια χρονικά της Υφηλίου. Ούτε στους Μάου Μάου δεν έχει συμβεί τέτοιο πράγμα

Επειδή λοιπόν οι δανειστές έχουν αποφασίσει, λόγω στρατηγικής θέσης, πως η Σωρρακώσταινα δεν πρέπει να φύγει και να βγει από την ευρωζώνη, γι αυτό όλες οι ευρωπαικές κυβερνήσεις στο άκουσμα «Greece» αρχίζουν να βλέπουν εφιάλτες να αισθάνονται ναυτία και να κοπανάνε τα κεφάλια τους στους τοίχους

Γι αυτό προέκυψε και η πρόταση του Βερολίνου. Που περίπου «λέει» πως με κάθε εφαρμογή μεταρρυθμίσεων θα μας δωρίζουν και μια δόση ελάφρυνσης του χρέους


Θέλεις ελάφρυνση; Ωραία. Προχώρα στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. Η πρόταση αυτή θυμίζει σκηνή από Βρεφονηπιακό σταθμό και από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού σχολείου. Οπως συμβαίνει και στο σπίτι με τη μαμά να λέει στον κανακάρη της. «Αν Δημητράκη διαβάσεις το μάθημά σου θα σου δώσω ένα κομάτι από το κέικ που έχει φτιάξει η γιαγιά σου»

Διάβασες το μάθημά σου; Χλαπάκιασε τώρα γλυκάκι. Πήρες καλό βαθμό; Θα σου αγοράσω ποδηλατάκι. Ρωτάει ο μπαμπάς τον Λαλάκη: Εφαγε τις φακές που έφτιαξε η μαμάκα σου; Θα σε πάω στο γήπεδο να δεις την ομάδα σου

Με απλά λόγια οι δανειστές μας αντιμετωπίζουν σαν τρόφιμους ενός απέραντου Νηπιαγωγείου. Ανώριμοι, επιπόλαιοι, παρορμητικοί, ανοργάνωτοι, ανίκανοι

Οπως και το γνωστό ανέκδοτο με την δασκάλα στην τάξη της Α Δημοτικού. Ρωτάει τον Γιωργάκη «ποιος παιδί μου πέταξε αυτή τη σαίτα;» Ο πισινός μου, απαντάει ο Γιωργάκης. Συνεχίζει η δασκάλα: Εσύ την πέταξες Κωστάκη; Ο πισινός μου απαντάει ο Κωστάκης

Από πισινό σε πισινό, η δασκάλα «πέφτει» πάνω σε τοίχο. Που πάει να πει ότι οι μεν δανειστές, για τους δικούς τους λόγους, θέλουν να μας προβιβάσουν στο Γυμνάσιο. Ομως εμείς, για τους γνωστούς λόγους, εκεί εκεί στη Α Δημοτικού!