Αντώνης Πανούτσος

Θέλω τα καταστήματα να είναι κλειστά τις Κυριακές. Οχι για κάποιον θρησκευτικό λόγο, αλλά επειδή έτσι ξεχωρίζουν οι μέρες μεταξύ τους. Με ενοχλεί κάθε μέρα να είναι όμοια με τις άλλες. Κι αν το Σάββατο πρωί είναι μέρα για ψώνια, το μεσημέρι για καφέ με τους φίλους, η Κυριακή υπάρχει για να τιμωρεί ο Θεός εκείνον που δεν πήγε εκκλησία και η ζωή εκείνον που ξέχασε να αγοράσει χαρτί τουαλέτας, δεν βλέπω λόγο να το αλλάξω. Από την άλλη, αν η πλειονότητα των συμπολιτών μου θέλει τις Κυριακές να κατεβαίνει στο κέντρο να ψωνίζει, δεν πρόκειται να φορέσω πλερέζες. Αυτά υπάρχουν για να αλλάζουν. Το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να επιβάλω τον τρόπο ζωής μου στους άλλους, όπως μου επέβαλαν σε άλλες εποχές όπου τα κρατικά μέσα έπαιζαν κλασική μουσική έξι μέρες και κλαρίνα την έβδομη επειδή ήταν η εβδομάδα του Πάσχα.

Πιστεύω στο «πάει η Λίτσα για μασάζ, ο Γιακουμής για πατινάζ και όπου καθείς τη βρίσκει» και αν κάποιος θέλει να χορεύει το «Αντάτζιο» του Αλμπινόνι στα κλαρίνα ή να τρώει μαγειρίτσα σε ξαπλώστρα της παραλίας, δικαίωμά του. Φτάνει να μην υποχρεώνει και τον διπλανό του να κάνει το ίδιο. Και νομίζω ότι η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να αναστείλει το άνοιγμα των εμπορικών τις Κυριακές είναι σε αυτή τη γραμμή. Στη γραμμή της Ελλάδας, της τελευταίας σοβιετικής δημοκρατίας, που πρέπει να υπάρχει πάντα το κράτος για να σου πει τι να κάνεις. Και εν απουσία κράτους, τα δικαστήριά του, που το γουστάρουν το κόλπο.

Γιατί, μη μου πει κάποιος ότι τα μέλη του ΣτΕ που ψήφισαν τα εμπορικά να μένουν κλειστά τις Κυριακές δεν θα πηγαίνουν βόλτα με τις οικογένειές τους στο κέντρο, θα δείχνουν τα μαγαζιά στις συζύγους και τα παιδιά τους και θα λένε: «Τα βλέπετε που είναι κλειστά; Εγώ τα έκλεισα!».
Τώρα ότι το σκεπτικό του ΣτΕ βασίστηκε στο «δικαίωμα του ελευθέρου χρόνου και της απολαύσεώς του από κοινού με την οικογένειά τους κατά την κοινή αργία της Κυριακής, καθώς και στο δικαίωμα στην άσκηση της θρησκευτικής λατρείας, παρίσταται αυτονοήτως δυσεπανόρθωτη» ξεπερνάει το γελοίο. Εάν η άσκηση της θρησκευτικής λατρείας ήταν το αντικείμενο, θα μπορούσε να ζητήσει μέχρι της τελικής απόφασης τα μαγαζιά να ανοίγουν στις 11 που έχει τελειώσει η λειτουργία. Εάν το ΣτΕ πιστεύει ότι ολόκληρη η Κυριακή είναι μέρα λατρείας, θα έπρεπε να απαγορεύσει σε κάθε εργοδότη να ανοίγει το μαγαζί του, συμπεριλαμβανομένων των εστιατορίων και των μαγαζιών στα αεροδρόμια.

Είναι πάντως αστεία η μεταμόρφωση του ΣτΕ σε όργανο αγιατολάχ που θα ρυθμίζει τη ζωή ανάλογα με τα μεταφυσικά «πιστεύω». Λιγότερο, βέβαια, αστεία από τη μεταμόρφωση αριστερών σε θεούσες, οι οποίοι για χρόνια φαγώνονται για τον διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους, αλλά ζητάνε να αλλάζει η ζωή τις Κυριακές για λόγους θρησκείας.

Στις ΗΠΑ
Στην Αμερική, 17 Πολιτείες δεν επιτρέπουν την πώληση αλκοόλ τις Κυριακές. Κάπως λιγότερες, 12 Πολιτείες δηλαδή, δεν επιτρέπουν την πώληση αυτοκινήτων τις Κυριακές. Πολύ καλύτερα όμως από το Πάραμους του Νιου Τζέρσεϊ όπου τις Κυριακές επιτρέπεται να πωλούνται μόνο τροφή και βενζίνη.

Οι εβραίοι
Πολύ καλύτερα βέβαια από τους ορθόδοξους εβραίους, στους οποίους το Τόρα δεν επιτρέπει να ανάβουν φωτιά το Σάββατο. Το πρόβλημα λύνεται δίνοντας ένα χαρτζιλίκι σε ένα αλλόθρησκο παιδί που έρχεται σπίτι για να ανάψει την κουζίνα για μαγείρεμα. Αφού θα πήγαινε που θα πήγαινε στην κόλαση, ένα άναμμα φωτιάς το Σάββατο δεν κάνει τη διαφορά.

Οι ισλαμιστές
Οι ισλαμιστές έχουν την Παρασκευή ως ιερή μέρα. Δεν έχουν περιορισμούς στο τι πρέπει να φάνε ή να δουλέψουν, αλλά, όπως οι χριστιανοί, πηγαίνουν στην εκκλησία. Υποχρεωτικά οι άνδρες και προαιρετικά οι γυναίκες.