Αντώνης Πανούτσος

Σε δεύτερη ανάγνωση και αυτά αντέχονται. Την κατάργηση του γνήσιου της υπογραφής όμως, που αποφάσισαν οι δωσίλογοι, πώς θα την αντέξει αυτή η χώρα;

Από τότε που γεννηθήκαμε εμείς και οι πατεράδες μας μάθαμε ότι για να μετρήσει η υπογραφή σου δεν πρέπει να έχεις το μέτωπο καθαρό, όπως έλεγαν παλιά, αλλά ένα χαρτόσημο των 100, το οποίο το πήγαινες στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής σου, περίμενες έξω από το δωματιάκι του αξιωματικού υπηρεσίας μέχρι να τελειώσει η γιαγιά που του έλεγε ότι πρέπει να συλλάβει την απέναντι που τινάζει τα χαλιά από το μπαλκόνι και μετά άρχιζε η πανάρχαια ιεροτελεστία: «Ταυτότητα», του έδινες την ταυτότητα. «Χαρτόσημο», του έδινες το χαρτόσημο.

Του έδινες και το χαρτί που ήθελες να επικυρωθεί και μετά ο αξιωματικός υπηρεσίας πλάκωνε τα μαγικά. Κοπάναγε τη σφραγίδα στο χαρτί, συμπλήρωνε κάτι ιερογλυφικά που πρέπει να ήταν ο αριθμός πρωτοκόλλου και η ημερομηνία, έκανε την εγγραφή στο μπλε κοτσωμένο βιβλίο πρωτοκόλλου και σου έδινε πίσω το χαρτί που είχες υπογράψει με την επικύρωση ότι το είχες υπογράψει. Μετά γύριζες να φύγεις, ο αξιωματικός σου έλεγε «το στιλό», γιατί είχες ξεχάσει να του γυρίσεις το Bic, του έλεγες «την ταυτότητα», γιατί είχε ξεχάσει να σου επιστρέψει την ταυτότητα, και πήγαινες στην ευχή του Θεού και της Παναγίας. Μετά προστέθηκαν τα ΚΕΠ για να υπάρχει ποικιλία και, όπως ήταν σωστό, το γνήσιο της υπογραφής είχε γίνει επιστήμη.

Χρήσιμες ερωτήσεις όπως «νομιμοποιείται υπάλληλος διοικητικής αρχής ή ΚΕΠ -που έχει την αρμοδιότητα να προβαίνει στη βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής- να βεβαιώνει το γνήσιο της δικής του υπογραφής σε εξουσιοδότηση, ως εξουσιοδοτών πρόσωπο, καθώς και σε εξουσιοδότηση τρίτου, ως εξουσιοδοτούμενος;» μπορούσαν να απαντηθούν από νομομαθείς που, κατά το συνταγματολόγος, θα έπρεπε να ονομάζονται γνησιοϋπογραφολόγοι. Δουλειά δινόταν στον κοσμάκη. Οχι μόνο σε αυτούς που βεβαίωναν την υπογραφή, αλλά και σε αυτούς που έφτιαχναν σφραγίδες, ρολά για τα χαρτάκια στα ΚΕΠ με τους αύξοντες αριθμούς αναμονής και στους περιπτεράδες με τα Bic.

Κάθονται λοιπόν και υπολογίζουν ότι με αυτή τη φάμπρικα γίνονται 50 εκατομμύρια επικυρώσεις τον χρόνο. Με τρία λεπτά για την καθεμία χρειάζονται 2,5 εκατομμύρια εργατοώρες, δηλαδή 312.500 μέρες εργασίας, για τις οποίες απασχολούνται αποκλειστικά 1.420 υπάλληλοι. Και αντί να βελτιώσουν το σύστημα, δηλαδή να φτιάξουν επικυρωτές που θα επικυρώνουν τις υπογραφές αυτών που επικύρωσαν τη δική σου, αποφασίζουν να το καταργήσουν. Να υπογράφεις δηλαδή και επειδή υπέγραψες να πιστεύουν ότι εσύ έχεις υπογράψει.

Ποιο είναι το επόμενο που θα ζητήσουν οι τροϊκανοί; Να καταργήσουμε τις δηλώσεις του Νόμου 105, στις οποίες δηλώνεις ότι αν λες ψέματα είσαι υπεύθυνος για το ότι είπες ψέματα και όχι ο υπάλληλος που θα έπρεπε να ψάξει αν είπες; Να υπογράψουμε ένα ψήφισμα -με επικυρωμένες υπογραφές- ότι αυτό δεν θα το ανεχτούμε.

Κατακαημένη Κωπαΐδα
Η περασμένη Τετάρτη ήταν η μαύρη μέρα του Ελληνικού Δημοσίου. Εκτός της επικύρωσης των υπογραφών, καταργήθηκαν και 21 πολύτιμοι δημόσιοι οργανισμοί. Ανάμεσά τους και ο Οργανισμός Κωπαΐδας, για τον οποίο είχε καταθέσει ερώτηση στη Βουλή ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Σταθάς. Στην ερώτησή του ο βουλευτής ανέφερε ότι αν ο οργανισμός κλείσει «θα μείνουν απότιστες μεγάλες αγροτικές εκτάσεις και θα υπάρξει επισιτιστικό πρόβλημα όχι μόνο στην ευρύτερη περιοχή αλλά και στην Αθήνα». Δεν έχει παρά να τον ξανασυστήσει με το που θα ανέβει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.

Χωρίς λευτεριά
Μέχρι τότε, όμως, δεν τη βγάζουμε. Ο Ελληνας μπορεί να ζήσει χωρίς ψωμί αλλά όχι χωρίς λευτεριά. Οπότε δεν βλέπω και πολύ μέλλον, αφού μαζί με τον χιλιοτραγουδισμένο Οργανισμό της Κωπαΐδας αποφασίστηκε και η κατάργηση της Διεθνούς Ακαδημία Ελευθερίας, η οποία ιδρύθηκε το 2003 και, όπως η ίδια αναφέρει, είναι «το μοναδικό ίδρυμα ελευθερίας στον κόσμο». Προφανώς γιατί δεν υπήρξε άλλο κράτος που να μπορούσε να σκεφτεί να φτιάξει τέτοιο πράγμα. Ακόμα, πάντως, και το δικό μας κράτος είχε πρόβλημα, αφού από το 2003, που συστήθηκε, μέχρι το 2014 η Ακαδημία δεν έχει κάνει τίποτα. Το πόσο δραστήρια ήταν φαίνεται από το ότι μέχρι και σήμερα αναφέρει ως πρόεδρό της τον Δημήτρη Θ. Τσάτσο, ο οποίος έχει πεθάνει εδώ και τρία χρόνια.