Δημήτρης Λινός: «Ιδιωτική Ιατρική Σχολή: Να το κάνουμε όπως η Κύπρος»

Ενας από τους κορυφαίους Ελληνες χειρουργούς και καθηγητής στο Χάρβαρντ, με σημαντικό επιστημονικό έργο και πλήθος διακρίσεων σε παγκόσμιο επίπεδο, τονίζει ότι η μόνη ελπίδα ανάκαμψης για την Ελλάδα είναι η αξιοποίηση της ανώτατης παιδείας και του τουρισμού. 
Οι δύο αυτοί εθνικοί πόροι, κατά την άποψη του καθηγητή Χειρουργικής του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, δρος Δημήτρη Λινού, μπορούν να συνδυαστούν ιδανικά με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων - και μάλιστα ιατρικών σχολών.

- Παράλληλα με το έργο σας ως χειρουργού και διεθνώς αναγνωρισμένου επιστήμονα, είστε καθηγητής Χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Γιατί υποστηρίζετε τόσο ένθερμα την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα; Καταρχάς να ξεκαθαρίσω τι σημαίνει για μένα «κρατικό πανεπιστήμιο» και τι σημαίνει «ιδιωτικό». Θα δώσω το παράδειγμα δύο αντιπροσωπευτικών πανεπιστημίων για καθεμία από τις δύο κατηγορίες: Το Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ ανήκει στα κρατικά ΑΕΙ της Πολιτείας της Καλιφόρνιας. Σε απόσταση μικρότερη από μία ώρα βρίσκεται το ιδιωτικό Πανεπιστήμιο Στάνφορντ. Και τα δύο κάθε χρόνο κατατάσσονται στα δέκα καλύτερα του κόσμου. Επαναλαμβάνω: το ένα πανεπιστήμιο είναι κρατικό και το άλλο ιδιωτικό. Κάθε χρόνο και τα δύο μάχονται μεταξύ τους μέχρις εσχάτων για το ποιο θα βγει καλύτερο από το άλλο στις διεθνείς κατατάξεις. Τη μία χρόνια έρχεται πρώτο το Μπέρκλεϊ, την άλλη το Στάνφορντ. Οι διάφορες επιμέρους σχολές των πανεπιστημίων, όπως η Ιατρική, συναγωνίζονται και αυτές μεταξύ τους για το αν θα παραμείνουν στις δέκα καλύτερες στον κόσμο. Η διεθνής αναγνώριση είναι αποτέλεσμα συνεχούς αξιολόγησης διδασκόντων και διδασκόμενων. 

- Γιατί πιστεύετε πως η αξιολόγηση είναι μια έννοια-ταμπού στην Ελλάδα;

Πρόσφατα επισκέφτηκα την Τανζανία, στο πλαίσιο μιας επιστημονικής αποστολής. Μου έκανε εντύπωση ότι, παρά τα πενιχρά μέσα που διέθεταν εκεί, το να αξιολογήσουν αναλυτικά τη δική μας απόδοση στα σεμινάρια που κάναμε εκεί ήταν κάτι αυτονόητο. Αντιθέτως, στη χώρα μας εδώ και χρόνια έχουμε μάθει ότι το «κρατικό πανεπιστήμιο είναι το καλό» και το ιδιωτικό είναι τόσο κακό ώστε να απαγορεύεται η ίδρυσή του με ειδική διάταξη στο Σύνταγμά μας. Επιπλέον, στην Ελλάδα ακόμη και το άκουσμα της λέξης «αξιολόγηση» προκαλεί αναταραχή, γίνεται αιτία διαμαρτυριών και απεργιών κ.λπ. Επιτρέψτε μου να αναφέρω ένα άλλο παράδειγμα, μιας χώρας όπου οι κάτοικοί της μιλάνε ελληνικά, είχαν κατά καιρούς κομμουνιστικές κυβερνήσεις και ο πληθυσμός της υπολείπεται σημαντικά εκείνου της Ελλάδας. Κι όμως, σε αυτή τη χώρα λειτουργούν άριστα ιδιωτικά και κρατικά πανεπιστήμια.

- Αναφέρεστε στο μοντέλο της Κύπρου; Στην Κύπρο των 800.000 κατοίκων σήμερα υπάρχουν τρεις ιατρικές σχολές, δύο ιδιωτικές και μία κρατική, η μία καλύτερη από την άλλη. Χάριν σύγκρισης, θα αναφέρω ότι στην Αθήνα των 4 εκατομμυρίων κατοίκων υπάρχει μόνο μία κρατική ιατρική σχολή και φυσικά καμία ιδιωτική. Για σύγκριση, πάλι, να σημειώσω ότι σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και τις μεγάλες πόλεις ανά τον κόσμο, ιδίως σε αυτές του πρώην ανατολικού μπλοκ, υπάρχουν δεκάδες αγγλόφωνες ιδιωτικές ιατρικές σχολές, όπως και στην Κωνσταντινούπολη, στη Σμύρνη και σε άλλες πόλεις της Τουρκίας. Στην Κύπρο, λοιπόν, στη μία από τις τρεις αγγλόφωνες ιατρικές σχολές που τυγχάνει να γνωρίζω από προσωπική εμπειρία, τόσο το εκπαιδευτικό πρόγραμμα όσο και όλες οι λεπτομέρειες λειτουργίας, εκλογής και προαγωγής των καθηγητών καθορίζονται από ένα αυστηρά προκαθορισμένο και σεβαστό από όλους πλαίσιο, σύμφωνα με την Ιατρική Σχολή St. George’s του Πανεπιστημίου του Λονδίνου που συνεργάζεται με το ιδιωτικό πανεπιστήμιο της Λευκωσίας. Τα μετρήσιμα αποτελέσματα από τους πρώτους αποφοίτους της ιδιωτικής αυτής ιατρικής σχολής είναι εντυπωσιακά, αφού όλοι έγιναν δεκτοί για να συνεχίσουν με την απόκτηση ειδικότητας σε μεγάλα ιατρικά κέντρα της Αμερικής, της Αγγλίας και του Ισραήλ. Αρα, εάν στην Κύπρο τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και μάλιστα η «δύσκολη» ιδιωτική ιατρική σχολή πήγε τόσο καλά, γιατί να μην πάνε καλά και στην Ελλάδα;

- Η ίδρυση μιας ιδιωτικής πανεπιστημιακής σχολής και δη Ιατρικής στην Ελλάδα μπορεί να είναι εφικτή και βιώσιμη σήμερα, τόσο από επιστημονική όσο και επιχειρηματική άποψη; Αναμφίβολα ναι. Δεν χρειάζεται να εξηγήσω ότι έχουμε σπουδαίους Ελληνες γιατρούς που αυτή τη στιγμή εργάζονται στο εξωτερικό και θα μπορούσαν να επιστρέψουν στην πατρίδα για να στελεχώσουν μία, όπως φρονώ, κορυφαίου επιπέδου ιατρική σχολή. Και σε ό,τι αφορά το επιχειρηματικό κομμάτι, γνωρίζω ότι υπάρχει σοβαρό επενδυτικό ενδιαφέρον εκ μέρους μεγάλων εταιρειών διαχείρισης κεφαλαίων (funds) από την Ευρώπη, την Ασία αλλά και τον αραβικό κόσμο για τη δημιουργία μιας ιδιωτικής ιατρικής σχολής στην Ελλάδα.

- Πρακτικά, πώς πιστεύετε ότι θα μπορούσε να αλλάξει το κλίμα σε σχέση με τα ιδιωτικά ΑΕΙ στην Ελλάδα; Εάν καταλάβουν οι πολιτικοί ηγέτες όλων των κομμάτων, και κυρίως αν συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι η παιδεία, ίσως μαζί με τον τουρισμό, είναι τα μόνα εργαλεία που έχουμε για να αποφύγουμε την επερχόμενη καταστροφή της χώρας μας, τότε και μόνο τότε θα βάλουμε τα θεμέλια για μια ουσιαστική ανάκαμψη και τον πήχη ψηλά. Εάν δεν κάνω λάθος, 200 βουλευτές και στη σημερινή ακόμα Βουλή μπορούν να νομοθετήσουν την αλλαγή του Συντάγματος σε ό,τι αφορά την ανώτατη παιδεία. Οσο για την «αξιολόγηση», πρέπει να πιστέψουν όλοι, περιλαμβανομένων και των συνδικαλιστών, ότι είναι η μόνη δημοκρατική διαδικασία για την αξιοκρατική εκτίμηση κάθε πολίτη, ιδίως εκείνων που για την προσωπική τους ανέλιξη δεν βασίζονται σε πολιτικές ή συγγενικές εξαρτήσεις. 

Ποιος είναι

Ο Δημήτρης Λινός, καθηγητής Χειρουργικής στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (EKΠA), είναι εξειδικευμένος στην ενδοκρινολογική και λαπαροσκοπική χειρουργική, στη χειρουργική ογκολογία, καθώς και στη χειρουργική του μαστού και της παχυσαρκίας. Από το 1998 ανήκει στο διδακτικό προσωπικό της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Είναι επίσης καθηγητής Χειρουργικής στο St. George’s University of London Medical School στο Πανεπιστήμιο της Λευκωσίας, διευθυντής της Α’ Χειρουργικής Κλινικής του Νοσοκομείου «ΥΓΕΙΑ», καθώς και μέλος πλήθους διεθνών και ελληνικών επιστημονικών οργανώσεων. Είναι παντρεμένος με την κυρία Αθηνά Λινού, καθηγήτρια Επιδημιολογίας στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ και πατέρας πέντε παιδιών.