«Έξι ώρες»: το ποιητικό μυθιστόρημα του Μάνου Καστέλη.

Οι «έξι ώρες» είναι μια ιστορία που εκτυλίσσεται με τη μορφή μιας γυναικείας περιπλάνησης και αναπτύσσεται μέσω της αλληλογραφίας της με το άλλο φύλο. Διηγείται την ανάγκη του ανθρώπου να βρει στη φυγή απαντήσεις σε βασανιστικά ερωτήματα, τον απραγματοποίητο έρωτα, την περιπέτεια της ψυχής, τον πόνο, τον θάνατο, τη νοσταλγία, το πένθος, το άσκοπο ξόδεμα, τον μυστηριώδη ανέφικτο πόθο. Μεταξύ της ηθικής τάξης και της ανήθικης περιπέτειας ξεδιπλώνεται αυτό το εξαιρετικό ποιητικό μυθιστόρημα του Μάνου Καστέλη.   

Ο Μάνος Καστέλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Αφού περιπλανήθηκε για έντεκα ολόκληρα χρόνια στις θάλασσες, ως ναυτικός και αφού ταξίδεψε στους αιθέρες, ως εργαζόμενος σε αεροπορική εταιρεία, είναι βέβαιο ότι αποκόμισε πλούσιες εμπειρίες, τόσο για τη ζωή του, όσο και για το συγγραφικό του έργο. Είναι ταλαντούχος δημιουργός και στοχαστής, άτομο πολυταξιδεμένο, άνθρωπος ευφάνταστος, μαχητής, απλός, γεμάτος ιδέες, οράματα, όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον, ζωντανός και αστείρευτη πηγή δημιουργικότητας. 

Με το βιβλίο του αυτό, ο συγγραφέας μας ταξιδεύει στα πέρατα του κόσμου με το δικό του ξεχωριστό στυλ, κάνοντας συνεχείς αναφορές στον χρόνο, στον τόπο, και στον τρόπο. Ο τρόπος και το ύφος γραφής του βιβλίου, απλός και απέριττος, με τις ποιητικές καταβολές του συγγραφέα εμφανείς παντού, όπως εμφανής είναι και ο ρεαλισμός στις περιγραφές των τόπων, των πολιτισμών και των ανθρώπινων χαρακτήρων.

Με μια φιλοσοφημένη ματιά φέρνει την ποίηση, τον «ιδανικό» έρωτα, τις αντιφάσεις και τις αναζητήσεις μιας ζωής, σε μια ιστορία. 

Ο Βέρνερ Ντασενάουερ, ένας νέος από την Αυστρία, συναντά τυχαία σε ένα παγκάκι της αποβάθρας του σιδηροδρομικού σταθμού της Βιέννης, την Ισπανίδα καλλονή Μαρλέν Φερνάντες Χερέρα.

Εκεί κοντά στο σταθμό, για «έξι ολόκληρες ώρες», στις «γειτονιές των ανθέων», έναν καταπληκτικό βοτανικό κήπο, άνοιξαν διάλογο ξεφυλλίζοντας πτυχές της ζωή τους. 

Το ενδιαφέρον τους επικεντρώθηκε κυρίως στην απώλεια της κεχριμπαρένιας ζωής της Μαρλέν και στην αναζήτηση της Ιθάκης της, δηλαδή, την πιο σημαντική επιθυμία της ζωής της, την Αγάπη και που για να την συναντήσει κατέφυγε, όπως λέει η ίδια, στις ανοιχτές θάλασσες !

Ο συγγραφέας ξεκινάει την αφήγησή του, με μια αναφορά στο παρελθόν, γιατί το παρελθόν, όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι πάρα πολύ σημαντικό, αφενός μεν, γιατί είναι ο συνδετικός κρίκος των γεγονότων, αφετέρου δε, γιατί το παρελθόν γίνεται η βάση πάνω στην οποία θα χτιστεί το μέλλον. 
Μας διηγείται με γλαφυρό τρόπο τη φυγή της Μαρλέν από το πατρικό της σπίτι και τα κτήματα, που δεν της προξενούσαν κανένα ενδιαφέρον, με σκοπό στο ταξίδι της ζωής της να βρει τη μοίρα της και κοντά της να βρει και να προστατέψει τον καλύτερο εαυτό της. 

Με το δικό του επίσης χαρακτηριστικό τρόπο, μας μεταφέρει από το παρελθόν, στο παρόν, για να μας οδηγήσει στο μέλλον, ένα μέλλον ενδιαφέρον, συναρπαστικό, καθηλωτικό, ένα μέλλον ελπιδοφόρο, γιατί πιστεύει ότι θα βρει αυτό που επιθυμεί η ψυχή της.

Αφού λοιπόν συνέχισε το ταξίδι της για να βρει την Ιθάκη, τη δική της Ιθάκη, αφού περιπλανήθηκε «στις διαδρομές των ονείρων», αφού γνώρισε πολλούς με τους οποίους συναναστράφηκε, αφού μπήκε σε πολλά σπίτια, αφού γεύτηκε τη συντροφιά των ανθρώπων, αφού είδε πολλά και αφού άκουσε λόγια απλών, αλλά «σοφών» ανθρώπων, κατάλαβε τελικά πως αυτό που έψαχνε, δεν ήταν μακριά της, αλλά δίπλα της. 

«Γύρισα στο σπίτι μου. Η οφθαλμαπάτη ενός ονείρου τελείωσε… Οι άνθρωποι που φεύγουν από έναν τόπο για να ξεχάσουν, επιστρέφουν πάλι σ’ αυτόν για να θυμηθούν…» μας λέει ο συγγραφέας.

Μετά από όλο αυτό το μεγάλο και συναρπαστικό ταξίδι, κατάλαβε πως είχε χάσει την ουσία, κατάλαβε πως ο θησαυρός δεν είναι στην ακόρεστη δίψα που ήθελε να κυνηγήσει ανέμους, αλλά στ’ αγνάντεμα τ’ ουρανού και της θάλασσας, στο άγγιγμα του αγαπημένου χεριού και το ζεστό φιλί του συντρόφου, στην αγκαλιά του πατρογονικού σπιτιού, στα απλά και καθημερινά πράγματα…

Οι «έξι ώρες» είναι ένα βιβλίο εξαιρετικά ενδιαφέρον, ευχάριστο και συναρπαστικό από την πρώτη κιόλας σελίδα του. Είναι ένα πραγματικό διαμάντι που αξίζει να διαβαστεί και να κοσμεί κάθε βιβλιοθήκη. 

Ο Μάνος Καστέλης αδιαμφισβήτητα είναι ένα χαρισματικό άτομο. Εκτός από την ποιητική του ικανότητα έχει και τον δικό του μοναδικό τρόπο να αφηγείται μια ιστορία με έναν αυθεντικό, παραστατικό και γλαφυρό τρόπο. Μπορεί να αποδίδει τους χαρακτήρες και τα γεγονότα, που είναι όλα φανταστικά, με έναν ευανάγνωστο, ευρηματικό και ιδιαίτερα αφοπλιστικό τρόπο, με αποτέλεσμα, όταν τελειώνει η ανάγνωση, ο αναγνώστης να μην αισθάνεται κουρασμένος και να πιστεύει, ότι τόσο οι χαρακτήρες, όσο και τα γεγονότα είναι εντελώς πραγματικά. 

       Σπύρος Παππάς *

* Ο Σπύρος Παππάς που έκανε την παρουσίαση του βιβλίου είναι καθηγητής, πρώην άμισθος σύμβουλος σε θέματα Παιδείας του Δήμου Μαραθώνος.