Θάνος Παπαδόπουλος

Μερικοί φωτισμένοι ηγέτες προσπάθησαν κατά καιρούς να φτάσουν τη χώρα σ’ αυτό το είδος κράτους, αλλά οι διάδοχοί τους με μανία κατεδάφισαν ό,τι δημιούργησαν εκείνοι.
Το ελληνικό Κράτος υπήρξε πάντα ένα είδος  ιμαρέτ!...

Ιμαρέτ στα τούρκικα σημαίνει κουζίνα. Ο σουλτάνος, οι πασάδες, συχνά δημιουργούσαν «κουζίνες» για τους φτωχούς, τους αστέγους, τους πεινασμένους. Αργότερα αυτές εξελίχθηκαν σε φιλανθρωπικά ιδρύματα, που εκτός από ζεστή σούπα διέθεταν και κοιτώνες για τους αστέγους κι έδιναν χρηματικά βοηθήματα και ρουχισμό. Οι μεντρεσέδες (ιεροδιδασκαλεία) συνήθως είχαν δίπλα τους ιμαρέτια για τους φτωχούς σπουδαστές. Στη Θεσσαλονίκη και στην Καβάλα σώζονται ακόμη τα κτίρια των παλαιών ιμαρέτ.

Το ελληνικό Δημόσιο από την ίδρυσή του έμοιαζε με ιμαρέτι όπου σιτίζονταν όχι οι φτωχοί, αλλά κυρίως οι «ημέτεροι». Τα «δικά μας παιδιά» - δηκλαδή τα κομματόσκυλα και οι φίλοι, οι συγγενείς και οι ερωμένες τους – των κυβερνητικών κομμάτων.

Χαρακτηριστικό αυτής της κατάστασης ήταν ότι έως τον Μεσοπόλεμο κάθε φορά που άλλαζε το κυβερνών κόμμα, άλλαζε κι ο μισός πληθυσμός των δημοσίων υπαλλήλων και οι απολυμένοι έσπευδαν στην  πλατεία Κλαυθμώνος για να θρηνήσουν. Ούτε όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος θέσπισε τη μονιμότητα των δημ οσίων υπαλλήλων άλλαξε η κατάσταση, επειδή ο Ι. Μεταξάς και τα ανάκτορα είχαν άλλα σχέδια για τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου.

Μετά την ήττα του ΚΚΕ στον Εμφύλιο (1946-1949) η Αυλή και η Δεξιά δημιούργησαν – με τις εκκαθαρίσεις στο Δημόσιο και τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων – ένα μονοκομματικο και αντιδημοκρατικό κράτος, που με χαρά συνέχισε και επέκτεινε η δικτατορία των συνταγματαρχών.

Το κράτος της Δεξιάς που δημιουργήθηκε μέσα σε μισόν αιώνα (1936-1980), ο Ανδρέας Παπανδρέου το αντιμετώπισε διορίζοντας άλλους τόσους ΠΑΣΟΚους στο Δημόσιο. Έτσι από λιγότερους από 400.000 που πληρώνονταν από το κράτος το 1981 τους διπλασίασε σε πάνω από 800.000 το 1989, δημιουργώντας  τον δικό τιου κομματικό στρατό μέσα στο κράτος.
Οι επόμενες ορδές που εισέβαλαν στο ελληνικό ιμαρέτ (κράτος) ήταν την εξαετία του Κωστάκη Καραμανλή (2004-2009).

Ο Κώστας Σημίτης με το σύστημα μία πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις είχε μειώσει τον πληθυσμό των υπαλλήλων που πλρώνονταν  από το κράτος κατά μερικές χιλιάδες. Αλλά ο Κώστας Καραμανλής τους ανέβασε σε 1.135.000 το 2009. Συνολικά έκανε 850.000 προσλήψεις και επαναπροσλήψεις.Στα πρωτόκολλα των υπουργείων, οργανισμών και εταιρειών του κράτους εργάζονταν 55.000 άνθρωποι, όταν στα πρωτόκολλα της Γαλλίας των 65 εκατομμυρίων υπηρετούσαν μόνον 5.000 υπάλληλοι.

Η ποιότητα του προσωπικού του  Δημοσίου έπεφτε συνεχώς με τις προσλήψεις με ρουσφέτι. Οι διαγωνισμοί του ΑΣΕΠ κράτησαν μόνο μια δεκαετία (1994-2003). Κατόπιν ο Προκόπης Παυλόπουλος τους υπονόμευσε με τις «προφορικές συνεντεύξεις». Επίσης μετέτρεψε τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου κι ορισμένου έργου 35.000 ανθρώπων σε συμβάσεις αορίστου χρόνου, κάνοντας ένα μεγάλο θεσμικό ρουσφέτι.

Γενικά οι κυβερνήσεις των Ανδρέα Παπανδρέου, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Κώστα Καραμανλή δεν προσλάμβαναν στο Δημόσιο ανθρώπους με ειδικές ικανότητες, ειδικότητες και  γνώσεις για την κάλυψη της λειτουργίας του κράτους. Προσλάμβαναν μαζικά ανθρώπους που δεν είχαν ικανότητες, δεξιότητες και γνώσεις και γι’ αυτό δεν έβρισκαν δουλειά στον ιδιωτικό τομέα.

Έτσι δημιουργήθηκε το κράτος-ιμαρέτ και οι κομματικοί στρατοί του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Με την κρίση η πλειοψηφία του κομματικού στρατού του ΠΑΣΟΚ μετανάστευσε στον ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. στη Χρυσή Αυγή και στους ΑΝ.ΕΛ. Γι’ αυτό στις εκλογές οι κομματικοί στρατοί εμάχοντο  λυσσασμένα να καταλάβουν την κυβέρνησηκαι να μπουν στο κάστρο του κράτους. Για να μοιραστούν τα δοσίματα του ιμαρέτ: θέσεις, μισθούς, αξιώματα, επιδόματα κλπ.

Για να σιτίζονται και να καλοπερνάνε οι κομματικοί στρατοί και άλλα στρώματα και ομάδες, δανείστηκε η Ελλάδα 430-440 δις. Ευρώ από τις Τράπεζες και χρεοκόπησε!

*Ο Θάνος Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας