Θέμος Αναστασιάδης

Απαξ και πάει άπατο, οι προαναφερθείσες κατηγορίες δεν θα υφίστανται και άπαντες θα γίνουμε τροφή για τα σκυλόψαρα. Τριγύρω μας παραπλέουν τα ευρωπαϊκά και τα αμερικανικά ρυμουλκά που για να μας σώσουν μας ζητάνε το μισό καράβι. Αυτά, γιατί κουραστήκαμε όλοι -μα όλοι, μα όλοι- και με τα πολλά-πολλά θα πάμε παρακάτω ή στον πάτο. Στην τελική, δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Να υπογράψουμε και ΝΑΙ, φτου κι απ’ την αρχή. Οσο επιπλέεις συνεχίζεται και η ζωή.

Τα «μα» και «μου» τα ξέρουμε. Μας τα ’παν, τα ’παμε, τα γράψαμε, μας γράψανε. Φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ που έδωσε ψεύτικες ελπίδες, φταίει το 36% που έψαχνε υποσυνείδητα μάγισσες και χαρτορίχτρες, φταίνε οι προηγούμενοι που έφεραν τον κόσμο σε τέτοια απόγνωση που να πιστεύει ό,τι να ’ναι, φταίει το Καστελόριζο (ακόμα και το ομώνυμο εστιατόριο!), φταίει η Παναγιά που δεν έκανε το θαύμα της ούτε εδώ, ούτε στη Συρία, φταίει ο Γκορμπατσόφ… που άφησε να πέσει η Ανατολική Γερμανία και μας προέκυψε η χονεκερθρεμμένη Μέρκελ; Ε, ό,τι και να φταίει, αυτή τη στιγμή δεν μετράει. Το μόνο που μετράει; Ή πάμε παρακάτω ή στον πάτο!

Του ’τυχε του Τσίπρα και όλα όσα κορόιδευε τα πλήρωσε με τρόπο τόσο άγριο που μπορεί και να μην του άξιζε, νέο παιδί. Εχει συμβιβαστεί τουλάχιστον πάνω από 70%, που ’λεγε κι ο τρελο-Βαρουφάκης (ψάξε-ψάξε, δεν θα τον βρεις! Θα σε βρει... ο Βρούτος). Το «ένας νόμος-ένα άρθρο» έγινε σύμβολο-ανέκδοτο των αντιπάλων του. Η Μέρκελ, που δεν υπήρχε «ούτε μία στο εκατομμύριο να μην υποχωρήσει», όπως διατυμπάνιζε προεκλογικά ανέμελα, έχει βαρεθεί να τον βλέπει εκτάκτως, όπως τους αναξιοπαθούντες στα φανάρια στην καθημερινή σου διαδρομή για τη δουλειά (αν έχεις). Ο,τι έχει πει το έχει λουστεί. Από το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης μπορεί να έχουν μείνει μόνο τα κουλούρια Θεσσαλονίκης. Είναι τέτοια η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ που δεν υπάρχει λόγος να τα απαριθμείς και να κλέβεις εκκλησίες. Ασ’ τα να πάνε. Κι όλα αυτά χωρίς να ’χει άλλο αντίπαλο, πέρα από τους εσωκομματικούς που το ’χουν ρίξει στο τσάμικο και κάνει ο καθένας την παλαβομάρα του για να εγγράψει υποθήκες εν όψει «γυριστής». Ο χειρότερος εφιάλτης του πια είναι ο ενδοκομματικός, γιατί όλη η υπόλοιπη κοινωνία το ’χει πιει το πικρό ποτήρι και τον κοιτά στα μάτια σαν να του λέει: Υπόγραψε, βρε παιδάκι μου, τη νέα συμφωνία, την… αμνημόνευτη, ας πούμε, πριν πάμε όλοι σε κανονική χρεοκοπία κι εσύ σε Ειδικό για εσχάτη προδοσία. Τέλειωσαν τα αστεία.

Κανείς δεν θα ’θελε να είναι στη θέση του Τσίπρα, είτε τον λυπάται λιγάκι είτε καθόλου. Η Ιστορία δεν γράφεται με τρίμηνα. Αμα είτε από αληθινή αδυναμία, είτε από μικροκομματικές ανισορροπίες, είτε ακόμη από ενδογενή ή εξωγενή συνωμοσία η Ελλάδα καταλήξει, με ή χωρίς χρεοκοπία, εκτός ευρώ, ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα κάτσουν σε Ειδικό Δικαστήριο για σκόπιμη χρεοκοπία της χώρας. Κι αυτό είτε ισοδυναμεί είτε όχι με εσχάτη προδοσία, οδηγεί σίγουρα σε ΙΣΟΒΙΑ. Δεν είναι πλάκα να έχεις αποτελειώσει μια χώρα και να κάνει ο κόσμος ουρές στα συσσίτια. Η καλή εκδοχή γι’ αυτούς, επαναλαμβάνω, αν ζήσουμε τέτοια τραγωδία, είναι να τη γλιτώσουν στη φυλακή. Η κακή, να τους πιάσει ο κόσμος -αυτός ο ίδιος που τους ψήφισε- στη μέση του δρόμου και να τους συμβούν αγριότητες που έχουμε δει σε άλλες χώρες. Ο εφιάλτης ήδη στοιχειώνει όσους αντιλαμβάνονται τα στοιχειώδη.
Αρα ο Τσίπρας, θέλει δεν θέλει, πρέπει να υπογράψει ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ αν επιθυμεί να επιβιώσει, ή να παραιτηθεί πριν το μοιραίο... Αν χρεοκοπήσει η χώρα στα χέρια του, καλύτερα να προλάβει να αυτοκτονήσει. Τότε όμως δεν θα νοιάζεται κανείς, γιατί θα αυτοκτονούμε κατά χιλιάδες… αλληλοκαθυβριζόμενοι φυσικά ότι μας φταίνε οι άλλοι. Αρα όλοι οι νουνεχείς θέλουν να κάνει αυτό που κι εκείνος πρέπει να κάνει. Μια νέα συμφωνία πάση θυσία. Ας βολευτεί με τη γραβάτα που του κρέμασε ο Γιούνκερ, εκτός κι αν προτιμά να θυσιαστεί σαν το σκυλί για τη δραχμή.

Αφού τα κάναμε όπως τα κάναμε, θα τα λουστούμε. Νέα συμφωνία παντί τρόπω. Να ξαναπληρώσουν, όσοι ακόμη κάτι έχουν, τις τιμημένες τις «έκτακτες» εισφορές, να προστατευτούν όσο γίνεται οι άποροι και οι άνεργοι, να σωθούν και οι συνταξιούχοι από την ολική απώλεια, αλλά υπό την προϋ­πόθεση ότι με τη συμφωνία θα μπει μπροστά η οικονομία. Αν δεν γίνει τώρα και πάνε να τη χρησιμοποιήσουν σαν φερετζέ για κομματική μακροημέρευση, τότε το ζόμπι της χρεοκοπίας θα επανέλθει πολύ γρήγορα. Αν θέλουν τα λεφτά για να συνεχίσουν τους… διορισμούς, και να το παίζουν εντός χώρας δήθεν «επαναστάτες», η ζωή θα εκδικηθεί πιο σκληρά κι απ’ τη Ζωή. Εντιμη συμφωνία με τους ξένους αλλά και τους Ελληνες. Δεξιοί ή αριστεροί, όλοι με τα μούτρα στη δουλειά, χωρίς μισαλλοδοξίες, φανατισμούς, άσκοπους ρεβανσισμούς. Αλλη μια βαθιά ανάσα να βγούμε απ’ τα… σπαρτά και βλέπουμε. Γι’ αυτό και όσο πιο γρήγορα γίνει η νέα συμφωνία, όσο σκληρή και να ’ναι, τόσο πιο γρήγορα θα αποφευχθεί και η χρεοκοπία. Ολων! Και πρώτων-πρώτων αυτών που είχαν υποσχεθεί το διαφορετικό δημαγωγώντας «τι χειρότερο να πάθουμε;». Το χείριστον προφανώς! Ε, λοιπόν, το πέτυχαν στο δόξα πατρί!