Τα πρησμένα «μέζεα» του Ζουράρι και η υψηλή τέχνη της βωμολοχίας

Ένα καλό λεξικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, κάτι σαν το περίφημο -και πολύτομο- έργο των Liddell & Scott θα πρέπει να συμβουλεύεται κάποιος που προσπαθεί να παρακολουθήσει τις ομιλίες του κ. Κώστα Ζουράρι από του βήματος της Βουλής. Ο βουλευτής των ΑΝ.ΕΛ, γνωστός συγγραφέας, διανοούμενος και πανεπιστημιακός, χρησιμοποιεί αριστοτεχνικά την βαθιά φιλολογική του καλλιέργεια προκειμένου να παρακάμψει τη βωμολοχία. 

Παρόλ' αυτά, ο κ. Ζουράρις επιτυγχάνει το ίδιο αποτέλεσμα σαν να χρησιμοποιούσε το χυδαιότερο των υβρεολογίων, μέσω λέξεων της αρχαίας ελληνικής, οι οποίες, μάλιστα, είναι και εντελώς ακατάληπτες.

Η λεξιμαγεία του κ. Κώστα Ζουράρι παρήγαγε άλλο ένα λαμπερό διαμάντι σε μία από τις τελευταίες συνεδριάσεις του Κοινοβουλίου, όταν οι βουλευτές και ο ελληνικός λαός άκουσε τον όρο «μέζεα». Συγκεκριμένα, αναφερόμενος στη Γερμανία, ο κ. Ζουράρις είπε ότι «πρόκειται περί ληστρικού κράτους. Και βεβαίως, υπενθυμίζω ότι μας έχουν πρήξει τα μέζεα του στεατοπυγικού μας υποσυστήματος οι Γερμανοί ότι 'τα κράτη έχουν συνέχεια'. Επομένως, εφόσον το ναζιστικό καθεστώς αναγνώρισε τις δύο πρώτες δόσεις, το μεταναζιστικό καθεστώς πρέπει να συνεχίσει, διότι τα μέζεά μας, μάς τα έχουν πρήξει. Η εχθροπραξία σημαίνει ότι με βάση τα χαρακτηριστικά των Γερμαναράδων θα είναι πολύχρονη και πολύνεκρη».

Το «στεατοπυγικό υποσύστημα» έστω ότι εμπίπτει στην ιατρική ορολογία, το «μέζεα» όμως είναι αμφίβολο ότι ακούγεται οικείο ακόμη και σε φιλολόγους. Προφανώς αναφέρεται στα ανδρικά γεννητικά όργανα, τα οποία κατά την νεοελληνική στερεότυπη έκφραση διογκώνονται πέραν του φυσιολογικού εξαιτίας ψυχολογικής ενόχλησης, εν προκειμένω από τις πιέσεις που ασκεί στη χώρα μας η Γερμανία. Ωστόσο, τα «μέζεα» είναι μια πολύ σπάνια μορφή της λέξης «μήδεα» η οποία εμφανίζεται στα πρώτα έργα της αρχαιοελληνικής ποίησης, στη Θεογονία του Ησιόδου και, βεβαίως, στα ομηρικά έπη που αποτελούν και προσφιλές σημείο αναφοράς για τον κ. Ζουράρι.

Στο πλαίσιο του φροντιστηρίου αρχαιομάθειας που εμμέσως προσφέρει ο βουλευτής, θα μπορούσε κάποιος να αναφέρει, όχι τόσο τα «μήδεα λαχνήεντα», δηλαδή τα «μαλλιαρά αχαμνά» του προσωκρατικού φιλοσόφου Εμπεδοκλή, αλλά μερικούς στίχους από την Οδύσσεια (ραψωδία σ', στίχοι 82-87), στους οποίους περιλαμβάνεται η λέξη «μήδεα» σε μια χρήση συμβολικά παραπλήσια με εκείνη που επέλεξε ο κ. Κώστας Ζουράρις στην ομιλία του. 

«αλλ' εκ τοι ερέω, το δε και τετελεσμένον έσται: αι κεν σ' ούτος νικήση ͅκρείσσων τε γένηται, πέμψω σ' ηπειρόνδε εν νηί μελαίνη,ω εις Έχετον Βασιληά, βροτών δηλήμονα πάντων, ος κ' από ρίνα τάμησι και ούατα νηλέι χαλώ, μήδεα τ' εξερύσας δώη κυσίνα ωμά δάσασθαι».

Στην μετάφραση των Νίκου Καζαντζάκη και Ιωάννη Κακριδή οι στίχοι μεταφέρονται στα νέα ελληνικά ως εξής: «Πάνω σ̓ αυτό κάτι άλλο θα 'λεγα, που σίγουρα θα γένει: Αν τούτος δείξει δυνατότερος και σε καταπονέσει,σε μαύρο πλοίο για την αντίπερα μεριά θα σε φορτώσω,στο ρήγα να σε παν τον Έχετο, τον ανελέητο, μύτη κι αφτιά να σου θερίσει με άσπλαχνο χαλκό, και τ ̓ αχαμνά σου να ρίξει στα σκυλιά ανασπώντας τα, που ωμά θα τα σπαράξουν».

Μπορεί κάποιος να εκτονώνει αναίμακτα την οργή του πχ κατά των καταπιεστών δανειστών της Ελλάδας κ.λπ στις φαντασιώσεις που εξάπτει η βάρβαρη ομηρική σκηνή. Διότι είναι άγνωστο πού θα οδηγεί το επόμενο λεκτικό χτύπημα του κ. Κώστα Ζουράρι, καθως το μόνο σίγουρο είναι ότι θα υπάρξει.