Ο Δημήτρης και ο Λουκιανός

Ο Δημήτρης Μικιός σπούδασε σκίτσο στην σχολή του Σπύρου Ορνεράκη κατά την περίοδο 1995-98. Από μικρός ήθελε να γίνει σκιτσογράφος και για αυτόν τον λόγο σχεδίαζε κόμικς μέχρι τα άγρια χαράματα. Τα θέματά του ήταν κυρίως εμπνευσμένα από την ελληνική μυθολογία.

Παράλληλα συνήθιζε να παίζει θέατρο στην ερασιτεχνική ομάδα του δήμου Λαυρίου. Εκεί γνώρισε τον δάσκαλό του, Λάκη Καραλή , και έμεινε μαζί του για περίπου οκτώ χρόνια. Κοντά του έμαθε πως ο σκοπός της τέχνης δεν είναι η επίδειξη της ματαιοδοξίας μας, αλλά η παιδεία του κοινού, η ανακούφιση των υπαρξιακών μας ανησυχιών και των ψυχικών μας αγωνιών - κάτι που μπορούσε να γίνει μέσω του θεάτρου και της επικοινωνίας. Έτσι, έμαθε πώς να διαχειρίζεται μία ομάδα και πώς να κάνει ένα θέατρο που να χωράνε όλοι.

Αργότερα θα γνωρίσει τη μεγάλη δασκάλα του στο θέατρο, την Ασπασία Κράλλη

. Θα μείνει δίπλα της για τρία χρόνια, ανακαλύπτοντας μαζί της τον ήχο και το συναίσθημα του «θεάτρου της σιωπής»-παντομίμας. Στη συνέχεια θα παρακολουθήσει σεμινάρια σωματικού θεάτρου, commedia dell’ arte, μάσκας, αυτοσχεδιασμού, μαριονέτας και αφήγησης παραμυθιού.



Το 2005, έπειτα από ένα σεμινάριο παντομίμας στο ΚΕΘΕΑ «Διάβαση», θα προληφθεί εκεί για να κάνει μαθήματα θεάτρου στα μέλη της θεραπευτικής κοινότητας και να ανεβάζει παραστάσεις. Σήμερα, ο Δημήτρης είναι μέλος της ομάδας του παιδικού θεάτρου «Αστροναύτες», ενώ διδάσκει θέατρο και σκηνοθετεί σε δύο ομάδες θεάτρου του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Αυτήν την περίοδο ετοιμάζει και ανεβάζει μία παράσταση θεάτρου σκιών με αφορμή τους«
«Νεκρικούς διαλόγους» του Λουκιανού. Έχει κάνει θέατρο και παντομίμα στα πιο απίθανα μέρη. Σε θεατρικούς χώρους, σε πλατείες, σε καταστήματα, σε καταλήψεις, σε σχολεία και σε αυλές, μέσα σε σπίτια και σε εγκαταλελειμμένα εργοστάσια, σε μπαρ και σε μουσεία και μου δηλώνει ότι αυτό είναι το θέατρο που αγαπάει: « Το θέατρο που μπορεί να βρει ξανά τον τρόπο να βρει το κοινό του και όχι να περιμένει το κοινό να πάει σε αυτόν».

Βρεθήκαμε στην πλατεία Κουμουνδούρου και ήταν μεσημέρι. Στην αρχή μπορώ να διακρίνω μία αμηχανία στον Δημήτρη, αλλά σε μερικά λεπτά αρχίζει να μου εξηγεί τι είναι το έργο «Οι κυνικοί στον Άδη».

«Η παράσταση ‘Οι κυνικοί στον Άδη’ είναι μια παράσταση θεάτρου σκιών που τα κείμενα της είναι διασκευές εμπνευσμένες από κείμενα του μεγάλου σατιρικού συγγραφέα Λουκιανού και κυρίως από τους ‘Νεκρικούς διαλόγους’ του. Οδηγός μου σε αυτό το ταξίδι, τα κλειδιά του ελληνικού θεάτρου σκιών όσον αφορά στην εκφορά του λόγου, τα χαρακτηριστικά των ηρώων του έργου, αλλά και την δραματουργική δομή. Η παιδεία μου στο σκίτσο, την τέχνη των εικόνων, είναι αυτή που με βοηθάει να κάνω θέατρο, πόσο μάλλον όταν αυτό συνδυάζει τόσο έντονα την εικαστική εικόνα όπως είναι το θέατρο σκιών. Έτσι όταν ξέρεις να φτιάχνεις ένα κόμικ και ξέρεις να λες μία ιστορία μόνο με εικόνες, τότε σίγουρα μπορείς να κάνεις και μια παράσταση θεάτρου σκιών. Η παράσταση αυτή ενώνει με τον πιο πετυχημένο τρόπο τις δύο μου τέχνες, σκίτσο και θέατρο».



Και συμπληρώνει ο Δημήτρης: «Επίσης αισθάνομαι πως κατάφερα να συνδέσω την κυνική φιλοσοφία με τον νεοέλληνα κυνικό φιλόσοφο Καραγκιόζη και να φέρω έτσι στο φως ένα μικρό κρυφό νήμα που ενώνει αυτός τους δύο κόσμους», ενώ καταλήγει: «Ο Λουκιανός πραγματεύεται στους νεκρικούς διαλόγους την αγωνία για τον θάνατο και την ανακούφιση αυτού του φόβου μέσω της αναζήτησης της φιλοσοφίας. Ένα κείμενο γραμμένο αιώνες πριν έχει ακόμα τη δύναμη να μας ταρακουνήσει για τα επουσιώδη της ζωής, να μας μιλήσει για τη σχέση μεταξύ ύλης και πνεύματος, αλλά και για το πώς θα βελτιώσουμε τη σχέση μας με τον εαυτό μας και με τους άλλους. Οι τρόποι για να ανακουφίσεις τον φόβο του θανάτου, αλλά και του φόβου εν γένει, είναι το γέλιο, το τραγούδι, η φιλοσοφία και η τέχνη. Αυτό νομίζω πως προσπαθώ να κάνω με αυτή την παράσταση, να ενώσω τις δυνάμεις αυτές, να τις μετουσιώσω και να μιλήσω στις ψυχές μας για τα αρχέγονα πάθη».

Η παράσταση «Οι κυνικοί στον Άδη» θα ανέβει για δύο παραστάσεις στο θέατρο «Μαιρηβή» (Σαχτούρη 4, Ψυρρή) στις 25 και 26 Απριλίου και στην συνέχεια θα κάνει το μαγικό της ταξίδι σε μπαρ και πλατείες στην Αθήνα και σε ολόκληρη την Ελλάδα. Σπουδαίος βοηθός του ο μουσικός του Μάριος Κωστάκης που παίζει μουσική και αυτοσχεδιάζει ζωντανά σε κάθε παράσταση.