Ελενα Παπαρίζου: «Αγγιξα πάτο, αλλά απέδειξα ότι είμαι survivor»

Το να βρεις αυτές τις ημέρες την Ελενα Παπαρίζου είναι πραγματική περιπέτεια. Η κυρία «Μy number one» βρίσκεται εδώ και κάποιο διάστημα στη Στοκχόλμη αποδεχόμενη την πρόταση της σουηδικής τηλεόρασης να συμμετάσχει στο Μelodifestivalen, κατά το οποίο θα επιλεγεί το τραγούδι που θα εκπροσωπήσει τη χώρα στον φετινό διαγωνισμό της Eurovision. Τελικά θα καταφέρω να την πετύχω στο σουηδικό κινητό της, μεταξύ συνεντεύξεων Τύπου και δηλώσεων, την ημέρα ακριβώς που οι Σουηδοί επιβεβαιώνουν και επισήμως την πρόθεση της Ελενας να εμπλακεί ξανά με τον διαγωνισμό.



- Πραγματικά αδυνατώ να καταλάβω τι σε έκανε να πεις «ναι» σε μία ακόμη συμμετοχή στη Eurovision!
Ηταν κάτι που μου συνέβη εντελώς αυθόρμητα. Οταν τον Σεπτέμβριο ανέβηκα στη Σουηδία για να κάνω κάποιες διορθώσεις στο άλμπουμ που ετοιμάζω, την ώρα που βρισκόμουν στο στούντιο ακούω από τη διπλανή αίθουσα ένα τραγούδι που έλεγε «Survivor». Με άγγιξαν η μουσική και ο στίχος. Μπαίνω μέσα για να δω τι τραγούδι είναι αυτό και βρίσκω κά­-ποιους παλιούς συνεργάτες και φίλους. Ηταν οι συντελεστές του τραγουδιού οι οποίοι, βλέποντας την αντίδρασή μου, με ρώτησαν αν θα μπορούσα να ξαναφανταστώ τον εαυτό του στη Eurovision. H αλήθεια είναι ότι δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ πολύ. Ενιωσα ότι το «Survivor» εκφράζει αυτό που συμβαίνει στη δική μου ζωή τον τελευταίο χρόνο. Πολλές φορές με ρωτούσαν κατά το παρελθόν αν θα ξαναπήγαινα στη Eurovision και έλεγα ότι εγώ τον κύκλο μου στον συγκεκριμένο διαγωνισμό τον έκανα. Ε, λοιπόν, η ίδια η ζωή αποδεικνύει ότι κανένας κύκλος δεν κλείνει. Το «ποτέ μη λες ποτέ» είναι μια μεγάλη αλήθεια.

- Εχεις άγχος δεδομένου ότι δεν υπάρχει απευθείας ανάθεση και ότι το τραγούδι σου θα διαγωνιστεί ανάμεσα σε άλλα;
Σαφώς! Γι’ αυτό και δεν λέω ότι θα πάω Eurovision. Θα συμμετάσχω στο Melodifestivalen και ο κόσμος θα επιλέξει τι τελικά θα γίνει. Με τη συμμετοχή μου αυτή είναι σαν να κάνω ουσιαστικά restart.  Ξεκινάω από την αρχή αφού έχω να βγάλω καινούριο τραγούδι στη Σουηδία από το 2006. Θα σου διηγηθώ μια ιστορία. Στη Σουηδία έχει καθιερωθεί η Εβδομάδα της Οικογένειας στα σχολεία, όπου κάθε παιδί μπορεί να παίρνει μαζί του στο σχολείο και κάποιο μέλος της οικογένειάς του. Ο γιος της αδελφής μου, γεννημένος το 2002, θέλησε να με πάρει μαζί του στο μάθημα της μουσικής. Μπαίνω στην τάξη, τα παιδιά έχουν ετοιμάσει ερωτήσεις και κάποιο κοριτσάκι μού απευθύνει το ερώτημα: «Εσείς είστε γνωστή;». Ομολογώ ότι ήταν μία από τις πιο ωραιότερες καλλιτεχνικές σφαλιάρες που έχω φάει στη ζωή μου, γιατί τότε συνειδητοποίησα ότι έλειπα από τη Σουηδία καιρό και ότι μια γενιά ούτε καν με γνώριζε.

- Δεν φοβάσαι όμως μη χάσεις κάποια κεκτημένα σε σχέση μ’ αυτούς που σε γνωρίζουν; 
Η σχέση με το κοινό δεν είναι αυτονόητη και σαφώς ούτε δεδομένη. Και τη Νάνα Μούσχουρη, που έχει πουλήσει 300 εκατομμύρια δίσκους, αν τη ρωτήσεις, θα σου πει ότι αγωνίζεται καθημερινά. Οι καριέρες για να συντηρηθούν απαιτούν κατάθεση ψυχής και διαρκή προσπάθεια.

- Τα μπουζούκια τα βαρέθηκες;
Δεν τα βαρέθηκα, απλά δεν τα επέλεξα σε αυτή τη φάση της ζωής μου. Είπα «τώρα φτάνει, θέλω να κάνω κάτι άλλο». Δεν τα σνομπάρω και ποτέ δεν το έκανα. Η δουλειά σε νυχτερινά κέντρα της Αθήνας ήταν για μένα μεγάλο σχολείο. Εμαθα τι σημαίνει άμεση σχέση με τον κόσμο.

- Κάποιοι πάντως σου καταλογίζουν ότι με τις εμφανίσεις σου στην πίστα δεν εξαργύρωσες σωστά την πρωτιά στη Eurovision. 
Στη Eurovision κάνει καριέρα το τραγούδι και όχι ο καλλιτέχνης. Για να κάνει καριέρα ο καλλιτέχνης απαιτούνται άλλα.



- Πριν από λίγους μήνες σού έγινε πρόταση να πρωταγωνιστήσεις στο θέατρο ενσαρκώνοντας την Εβίτα Περόν. Αν και αποφάσισες να μην πάρεις τον ρόλο για ποιον λόγο πήγες στα δοκιμαστικά;
Μου αρέσει να δοκιμάζω τον εαυτό μου σε καινούρια πράγματα. Οταν οι επαγγελματικές προκλήσεις εναλλάσσονται, υπάρχει όρεξη για δημιουργία και ενθουσιασμός. Αλλιώς είσαι σαν ένα βαγόνι τρένου που απλά πηγαίνει την καθιερωμένη διαδρομή πάνω στις ράγες.

- Ποια ήταν η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής σου; Από το 2008 μέχρι το 2011 μου έτυχαν πολλά πράγματα μαζεμένα. Είχα κουραστεί από τη δουλειά, έχασα τον πατέρα μου και χώρισα. Επαθα κατάθλιψη και ήμουν έτοιμη να  εγκαταλείψω το τραγούδι γιατί είχα αγγίξει πάτο.

- Τελικά όμως αποδείχτηκες «Survivor»...
O τίτλος του τραγουδιού με το οποίο θα διεκδικήσω τη συμμετοχή μου στη Eurovision μου ταιριάζει γάντι. Αγωνίστηκα για να βγω από το σκοτεινό τούνελ στο οποίο βρέθηκα για τρία χρόνια και να ξαναδώ φως.

- Είσαι ευτυχισμένη αυτή την εποχή;
Πάρα πολύ! Τα βρήκα με τον εαυτό μου και κατ’ επέκταση με τους άλλους. Στο πρόσωπο του συντρόφου μου ανακάλυψα τον άνθρωπο που πάντα αναζητούσα. Παρόλο που είμαστε μαζί καιρό, διαθέτουμε το πάθος της πρώτης γνωριμίας.

- Μπορείς να μου περιγράψεις μια στιγμή καθημερινής ευτυχίας;
Οταν ο ένας έρχεται ή φεύγει τον περιμένει πάντα ο άλλος στην πόρτα. Κι όταν το βράδυ επιστρέψουμε, είτε αυτό είναι στις 8 είτε στις 2 τα μεσάνυχτα, θα καθίσουμε στο τραπέζι, θα κοιταχτούμε στα μάτια και θα συζητήσουμε.

- Σε τι ακριβώς σε βοήθησε η σχέση σου με τον Ανδρέα Καψάλη;
Βρήκα έναν άνθρωπο-συμπαραστάτη ο οποίος νοιάζεται ουσιαστικά για τους ανθρώπους που έχει γύρω του. Με έβαλε εξάλλου στη διαδικασία να ανακαλύψω και σε μένα πράγματα. Δεν τραγουδώ για εκείνον, ζω για εκείνον!

- Γάμος θα προκύψει;
Νιώθουμε την ανάγκη να περάσουμε την υπόλοιπη ζωή μας μαζί. Δεν έχει γίνει αρραβώνας, όπως γράφτηκε. Εγινε πρόταση γάμου και την αποδέχτηκα.

- Ενα παιδί δεν θα πήγαινε πίσω την καριέρα σου;
Στη Σουηδία μια γυναίκα μπορεί να κάνει καριέρα έχοντας ένα ή και δύο παιδιά. Τα πιτσιρίκια τα αγαπάω και θα ήθελα να αποκτήσω παιδιά. Είναι ωραίο να μοιράζεσαι μεταξύ οικογενειακών υποχρεώσεων και δουλειάς γιατί έχω την αίσθηση ότι έτσι δεν βαλτώνεις και δεν πέφτεις σε τέλμα.

- Εγινες γνωστή σε πολύ μικρή ηλικία. Aισθάνθηκες ποτέ ότι καβάλησες το καλάμι;
Oχι, γιατί οι γονείς μου φρόντιζαν πάντα να με κρατούν κοντά στη γη. Θυμάμαι τον πατέρα μου που μου έλεγε: «Ελενάκι, μην ξεχνάς ποτέ από πού ξεκίνησες!».

- Υπήρχαν ελληνικές συνήθειες στο σπίτι;
Yπήρχαν σουηδικές συνήθειες, αλλά η νοοτροπία και το ταμπεραμέντο παρέμεναν πάντα ελληνικά. Οι γονείς μου, για παράδειγμα, μου απαγόρευαν να μιλώ ελληνικά μπροστά στους Σουηδούς. Οταν όμως συζητούσαμε μεταξύ μας, ήμασταν τελείως Ελληνες: μιλούσαμε δυνατά διακόπτοντας συνεχώς ο ένας τον άλλον - κάτι που μάλλον δεν ξεπέρασα ποτέ. Σήμερα, στη συνέντευξη Τύπου, από όλους τους υποψήφιους μόνο η δική μου φωνή ακουγόταν.

- Και οι Ελληνες που λένε «τι κρίμα, είναι Ελληνίδα αλλά θα διαγωνιστεί με τα χρώματα της Σουηδίας»;
Αυτό δεν θέλω να το νιώσει κανένας Ελληνας. Οπως στο «Μy number one» οι Σουηδοί ένιωσαν ότι ένα δικό τους παιδί διαγωνίζεται, έτσι θέλω να αισθανθούν και οι Ελληνες τώρα. Είμαι μια Ελληνίδα που γεννήθηκα στη Σουηδία και διαφημίζω παντού την πατρίδα των γονιών μου και τον τόπο μου. Χάρη στο ταμπεραμέντο μου κουβαλάω πάντα μαζί μου την Ελλάδα! Αλλωστε ο τίτλος «Survivor» ταιριάζει και στους Ελληνες.

- Για τις δηλώσεις του Νότη Σφακιανάκη τι έχεις να πεις;
Καθένας μπορεί να εκφράζει τη γνώμη του, αλλά θεωρώ ότι είναι κρίμα το 2013 να υπάρχουν απόψεις που σχετίζονται με τα άκρα. Το είπα και σε μια συνέντευξή μου στη σουηδική τηλεόραση. Δεν μου αρέσει ο φασισμός και απεχθάνομαι τον ρατσισμό όποιους κι αν αφορά: τους άσπρους, τους μαύρους, τους χοντρούς, τους λεπτούς, τους gay, τους μετανάστες, τους άρρωστους. Τον Νότη τον σέβομαι ως καλλιτέχνη, αλλά κατανοώ και τη λογική της Δέσποινας που έγραψε ότι είναι παιδί μεταναστών. Εγώ δεν είμαι απλά παιδί μεταναστών. Εγινα και η ίδια μετανάστρια. Επομένως έχω δύο λόγους παραπάνω να συμφωνώ με τη στάση της.