Ψυχοθεραπεία: Eπτά λόγοι που την αποφεύγουμε

Η αβεβαιότητα που αισθάνονται οι άνθρωποι για το αν πρέπει να ξεκινήσουν ψυχοθεραπεία είναι κοινό σημείο αναφοράς για την πλειονότητα. Μολονότι οι δικαιολογίες που εγείρονται δεν είναι αστείες -κάποιες από αυτές έχουν ερείσματα-, τις πιο πολλές φορές είναι προφάσεις «μη αλλαγής». Ασφαλώς, το άτομο θα αποφασίσει αν θα ξεκινήσει συνεδρίες ή θα αντιμετωπίσει διαφορετικά τα προβλήματά του.

Τα προβλήματά μου δεν είναι πραγματικά τόσο μεγάλα
Συχνά οι άνθρωποι αισθάνονται ότι η θεραπεία πρέπει να είναι η έσχατη λύση ή μόνο για όσους αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Αν και αυτή είναι σίγουρα μια επιλογή, μια άλλη ιδέα θα ήταν ότι η αναζήτηση υποστήριξης νωρίτερα, πριν διογκωθεί το πρόβλημα και πριν τα πράγματα γίνουν πραγματικά άσχημα. Γιατί κάθε μεγάλο πρόβλημα, κάποτε ήταν μικρό.

Πρέπει να λύσω τα προβλήματά μόνος μου
Ακριβώς όπως θα ζητούσατε ιατρική συμβουλή για ένα βιολογικό πρόβλημα, έτσι θα πρέπει να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό αν έχετε φοβίες, άγχος, υπερβολικό στρες, κατάθλιψη, δυσκολίες στη διαπροσωπική επικοινωνία κ.λπ. Ένας ψυχοθεραπευτής διαθέτει εξειδικευμένη εκπαίδευση για να βοηθήσει στην κατανόηση αρχικά και κατόπιν στην αντιμετώπιση προβλημάτων που σχετίζονται με τα συναισθήματά σας.

Εάν αρχίσω τη θεραπεία, θα είμαι μια ζωή σε συνεδρίες
Οχι! Η συχνότητα και η διάρκεια της θεραπείας συζητούνται μεταξύ του θεραπευτή και του ασθενούς και τελικά αποφασίζεται από τον ασθενή. Οι άνθρωποι επωφελούνται από ένα ευρύ φάσμα διαρκείας θεραπείας (βραχυπρόθεσμη, μακροπρόθεσμη, μεσοπρόθεσμη), ανάλογα με το άτομο, τους στόχους και τις ανάγκες του.