Χημική ουσία του τυφλοπόντικα χαρίζει ανοσία στον καρκίνο

Οι άτριχοι ή γυμνοί τυφλοπόντικες (Heterocephalus glaber) είναι μικρά ζώα που ζουν κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Μέσος όρος ζωής τους είναι τα 30 χρόνια, κάτι ασυνήθιστο για τρωκτικό, καθώς τα ποντίκια ζουν έως τέσσερα χρόνια.

Αυτό όμως που κάνει ξεχωριστό τον τυφλοπόντικα είναι μια χημική ουσία που έχει και με την οποία οι επιστήμονες θεωρούν πως το τρωκτικό έχει ανοσία στον καρκίνο. Μάλιστα ελπίζουν να μπορέσουν να αξιοποιήσουν αυτή την ουσία για αποτελεσματικότερες αντικαρκινικές θεραπείες. 

Συγκεκριμένα η υαλουρονάνη -υψηλού μοριακού βάρους- (HMW-HA), που βρίσκεται στους δερματικούς ιστούς του άτριχου τυφλοπόντικα σε μεγάλες ποσότητες, έχει αντικαρκινική δράση. 

Σύμφωνα με την επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ των ΗΠΑ, με επικεφαλής τους Δρ Αντρέι Σελουάνοφ και Βέρα Γκορμπούνοβα, η υαλουρονάνη, ένα εξωκυτταρικό σακχαρώδες και κολλώδες συστατικό των ιστών τους, βοηθάει το δέρμα των τυφλοπόντικων να είναι εύπλαστο και να αποκαθίστανται γρήγορα οι ζημιές σε αυτό. Οι επιστήμονες εντόπισαν το γονίδιο HAS2, που ευθύνεται για την παραγωγή της εν λόγω προστατευτικής ουσίας στον οργανισμό των τρωκτικών και το οποίο διαφέρει από το αντίστοιχο γονίδιο σε όλα τα άλλα ζώα. Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι οι συγκεκριμένοι τυφλοπόντικες ανακυκλώνουν πολύ αργά την ουσία υαλουρονάνη, με αποτέλεσμα αυτή να συγκεντρώνεται σταδιακά στους ιστούς του σώματός τους.

Το επόμενο βήμα

Με στόχο να αξιοποιηθεί η εν λόγω ουσία για αποτελεσματικότερες αντικαρκινικές θεραπείες στους ανθρώπους, το επόμενο βήμα θα είναι να δοκιμαστεί η αντικαρκινική αποτελεσματικότητα της ουσίας σε ποντίκια και αν το τεστ πάει καλά, το επόμενο στάδιο θα είναι η δοκιμή σε καλλιέργειες ανθρώπινων κυττάρων.

Οι άνθρωποι παράγουν επίσης στον οργανισμό τους υαλουρονάνη, αλλά σε πολύ μικρότερες ποσότητες και οι φυσικές ιδιότητές της είναι διαφορετικές. 

Η ουσία πάντως ήδη χρησιμοποιείται στη δερματολογία ως αντιρυτιδικό και για την ανακούφιση ασθενών με αρθρίτιδα, χωρίς έως τώρα να έχουν αναφερθεί κάποιες σημαντικές παρενέργειες. 

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature.