Πριν από μερικά χρόνια, η Ένωση Εφημερίδων Αμερικής διέδωσε μια φράση για να προωθήσει την ανάγνωση στις Ηνωμένες Πολιτείες: «Η ανάγνωση είναι το νέο σέξι πράγμα», διαδίδοντας έτσι την ιδέα ότι πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα και ελκυστική δραστηριότητα.
Η ανάγνωση σήμερα φέρεται να πλέει ανάμεσα σε έναν ωκεανό εικόνων και ψηφιακών οθονών, που χαρίζουν έτοιμες πληροφορίες σε ένα κοινό αδρανές, χωρίς διαδραστικότητα και χωρίς συμμετοχή. Τα βιβλία και όλα τα έντυπα μέσα δίνουν πια μια μεγάλη μάχη επιβίωσης.
Δεν ήταν, όμως, πάντοτε έτσι. Κάποτε, η ανάγνωση αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος της ζωής των ανθρώπων, τουλάχιστον όσων είχαν την ευκαιρία να μορφωθούν. Όπως υπενθυμίζει η Silvia Hurtado González, καθηγήτρια στο Τμήμα Ισπανικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Valladolid, ο Άγιος Αυγουστίνος περιγράφει στα απομνημονεύματά του, στα τέλη του 4ου αιώνα, τις σκέψεις που του προκάλεσε η εικόνα του Άγιου Αμβρόσιου να διαβάζει σιωπηλά: «Καθώς διάβαζε, τα μάτια του έριξαν μια ματιά στις σελίδες και η καρδιά του έψαξε την αίσθηση, αλλά η φωνή και η γλώσσα του ήταν σιωπηλά. Πολλές φορές τον βλέπαμε να διαβάζει έτσι στον εαυτό του». Η Irene Vallejo σχολιάζει σχετικά: «Ο Αυγουστίνος συνειδητοποιεί ότι αυτός ο αναγνώστης δεν είναι στο πλευρό του, παρά την χωροταξική τους εγγύτητα, αλλά έχει δραπετεύσει σε έναν άλλο, πιο ελεύθερο και πιο ρευστό κόσμο της επιλογής του, ταξιδεύει χωρίς να κινείται και χωρίς να αποκαλύπτει σε κανέναν πού βρίσκεται».
Διαβάστε περισσότερα στο
ygeiamou
