Συγκλίνουν με τις θέσεις Μακρόν για την ΕΕ τα γερμανικά κόμματα της «Τζαμάικα»

Η γερμανική περιοδεία του υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας Μπρουνό Λεμέρ, κατά τη διάρκεια της οποίας συναντήθηκε με τον Γερμανό ομόλογό του Πέτερ Αλτμάιερ καθώς και τους βασικούς διαπραγματευτές των Φιλελεύθερων (FDP) και των Χριστιανοδημοκρατών , είχε σκοπό να παρουσιάσει στο Βερολίνο το μήνυμα του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν. «Κάντε συμβιβασμούς ώστε ο πρόεδρος της Γαλλίας και η Καγκελάριος Μέρκελ να μπορέσουν να παρουσιάσουν ένα σχέδιο για την Ευρωζώνη». 

Το μήνυμα του Γάλλου υπουργού φαίνεται να έγινε αποδεκτό και σε μια κίνηση – έκπληξη, ο Κρίστιαν Λίντερ, ο ηγέτης των Φιλελεύθερων, απαρνείται τις προηγούμενες θέσεις του κόμματος του σχετικά με την περαιτέρω ενοποίηση της Ευρωζώνης. «Δεν γίνεται ένα κόμμα όπως το δικό μας, του 11%, να ορίζει όλη την ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική» δήλωσε χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στον «Spiegel» .


Ο κ. Λίντερ εμφανίζεται έτοιμος να δεχθεί την πρόταση των Χριστιανοδημοκρατών της Άνγκελα Μέρκελ και του Εμανουέλ Μακρόν για την περαιτέρω ενίσχυση του ρόλου του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας. Οι Φιλελεύθεροι Γερμανοί εμφανίζονται να συγκλίνουν και με την θέση του πρώην υπουργού Οικονομικών αναφορικά με τον εποπτικό ρόλο του ESM στους εθνικούς προϋπολογισμούς, αλλά και με την ανάγκη τήρησης των όρων που προβλέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης.  


«Ναι μεν, αλλά» από τους Φιλελεύθερους 

Στην βασική πρόταση του Προέδρου της Γαλλίας για έναν προϋπολογισμό της Ευρωζώνης, οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα τρία (συν ένα) κόμματα στο Βερολίνο δεν έχουν ακόμα καταλήξει σε μια κοινή θέση, καθώς οι Φιλελεύθεροι απορρίπτουν την ιδέα, ενώ οι Πράσινοι την αποδέχονται. 

Ωστόσο, φαίνεται να υπάρχει και σε αυτό το σημείο αμοιβαίος συμβιβασμός, καθώς στο κείμενο των διαπραγματεύσεων που επικαλείται μερίδα γερμανικών ΜΜΕ, τα τρία κόμματα δηλώνουν πως «είναι απαραίτητο να δημιουργήσουμε την ικανότητα να επενδύσουμε και να αμβλύνουμε τις ασύμμετρες οικονομικές κρίσεις στα κράτη-μέλη της Ε.Ε.», απορρίπτοντας όμως κατηγορηματικά την πιθανότητα αμοιβαιοποίησης του χρέους.