Η «πρώτη κυρία της Κίνας» τραγουδούσε μετά τη σφαγή της Τιεν Αν Μεν

«Είναι αυτό το νέο πρόσωπο της Κίνας;», αναρωτιέται ο Independent προβάλλοντας μια φωτογραφία από το παρελθόν της νέας πρώτης κυρίας της χώρας, που οι κινεζικές αρχές φρόντισαν να «θάψουν» βαθιά. Μόνο που τα σχέδιά τους για αποσιώπηση καταστράφηκαν από έναν Κινέζο μπλόγκερ ο οποίος την ανήρτησε στον ιστοτόπό του.

Σε αυτή τη φωτογραφία, που οι αρχές φρόντισαν και πάλι να αποσύρουν, απεικονίζεται η Πενγκ Λιγουάν, με στρατιωτική στολή, με τα μαλλιά της να ανεμίζουν, ενώ τραγουδά για τον στρατό λίγες ημέρες μετά την αιματηρή επέμβαση στην πλατεία Τιεν Αν Μεν που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο εκατοντάδων, ίσως χιλιάδων, φοιτητών.

Ο κινεζικός Τύπος δεν κάνει καμία αναφορά στην σφαγή του 1989 και ό,τι έχει σχέση με αυτή έχει εξαφανιστεί από τα αρχεία. Όχι όμως και η συγκεκριμένη φωτογραφία, με την εικόνα μιας νεαρής τότε τραγουδίστριας να εμψυχώνει τους στρατιώτες, η οποία έρχεται σε αντίθεση με το πιο σύγχρονο και δημοκρατικό πρόσωπο που θέλει να παρουσιάσει η πρώτη κυρία.

Μπορεί να έκανε εντύπωση για το γούστο της στα ρούχα, όταν εμφανίστηκε δίπλα στον σύζυγό της τον πρόεδρο Σι Τζινπινγκ στην Μόσχα, στο πλαίσιο της πρώτης του περιοδείας στο εξωτερικό ως αρχηγού του κράτους, μπορεί οι Κινέζοι να την αποκαλούν «η δική μας Μισέλ Ομπάμα», όμως η κυρία Λιγουάν απέχει παρασάγγας από την πρώτη κυρία των ΠΑ.

Οργανισμοί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, βλέπουν στη θέα της φωτογραφίας την απουσία ουσιαστικής αλλαγής στο «πρόσωπο» της Κίνας και καμία διάθεση ανανέωσης στον τρόπο σκέψης των ηγετών της χώρας.

Κάποιοι μπορεί να σπεύσουν να αιτιολογήσουν ότι έδρασε επαγγελματικά, καθώς η σταδιοδρομία της στο τραγούδι ξεκίνησε στον στρατό με περιοδείες για την τόνωση του ηθικού των στρατιωτών και των αγροτών, όμως η πρώτη κυρία δε μπορεί να αγνοούσε ότι πριν λίγες ημέρες από την εμφάνισή της στο ίδιο σημείο που βρισκόταν εκείνη, είχαν σφαγιαστεί τόσοι νέοι άνθρωποι.

Παρόλα αυτά, το πιθανότερο είναι ότι στην Κίνα η φωτογραφία αυτή δεν πρόκειται να προκαλέσει σημαντική αναστάτωση, άλλωστε όπως δήλωσε ο Γουάνγκ Φάντι, πατέρας ενός από τους νεκρούς φοιτητές «αν είχα δει τη φωτογραφία αυτή εκείνη τη στιγμή, θα ένιωθα αηδία. Τώρα όμως, κοιτώντας την αντικειμενικά, σκέφτομαι ότι έχει να κάνει με το παρελθόν. Η Πενγκ ήταν τραγουδίστρια του στρατού και οι διοικητές της, της έδωσαν εντολή να τραγουδήσει, επομένως εκείνη έπρεπε να υπακούσει στις διαταγές τους».

Μπορεί για τον πατέρα του αδικοχαμένου νέου να μην κάνει διαφορά, για τους υπόλοιπους όμως –συμπεριλαμβανομένης και της Δύσης- πως θα επηρεάσει το γεγονός τον νέο πρόεδρο, ο οποίος θεωρείται άχρωμος και ελπίζει στην σύζυγό του για μια ευεργετική επίδραση στη δημόσια εικόνα του;