Ο Θάνος Ασκητής απαντά: Ο ερχομός ενός παιδιού «κόβει» το σεξ;

«Το παιδί μας άλλαξε τη ζωή», έλεγε η παντρεμένη γυναίκα, παρουσία του άνδρα της, αναφερόμενη στη σχέση τους. Εστίασε μάλιστα στο ότι το 6χρονο παιδί τους έγινε το κέντρο του κόσμου στη ζωή τους, ότι ασχολούνται μόνο μ’ αυτό, ενώ για τους δυο τους «δε μένει χρόνος», σημείωσε με έμφαση. Και βέβαια, φίλοι αναγνώστες, δεν ήταν η πρώτη φορά και φυσικά ούτε και η τελευταία που ακούω κάτι παρόμοιο από ζευγάρια που με επισκέπτονται.

Πότε ο άνδρας, πότε η γυναίκα βάζουν το θέμα επί τάπητος, εκφράζοντας το παράπονό τους, ότι όλα τους τα θέματα περιστρέφονται γύρω από το παιδί ή τα παιδιά που απέκτησαν και ζουν ουσιαστικά μόνο γι’ αυτά. Φορτισμένοι με ευθύνες, ρόλους, απαιτήσεις, αλλά και προσωπική-επαγγελματική ζωή, δεν τους απομένει καθόλου χρόνος για να δουν ο ένας τον άλλο, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε «δεν προλαβαίνουμε ούτε να μιλήσουμε μεταξύ μας. Σχεδόν δεν ανταλλάσσουμε κουβέντα που να αφορά στη μεταξύ μας σχέση, μιλώντας μόνο για ό,τι αφορά στα παιδιά μας».

Μητέρα 9χρονου αγοριού, όταν τη ρώτησα γιατί συμβαίνει αυτό, μου είπε: «Το γλυκούλι μου είναι τόσο όμορφο έτσι που κοιμάται μαζί μας. Πού είναι το λάθος δηλαδή;». Μια άλλη γυναίκα, 42 χρονών, μητέρα δύο παιδιών, όταν τη ρώτησα για τη σεξουαλική ζωή με τον άνδρα της, μου είπε ότι κοιμούνται μαζί στο ίδιο κρεβάτι, έχουν όμως μεγάλο διάστημα να βρεθούν ερωτικά, γιατί αφενός είναι και οι δυο τους πολύ κουρασμένοι, αφετέρου... «δεν μας έρχεται». Εκείνος ακούει ραδιόφωνο με ακουστικά και εκείνη βλέπει το «Κάτω Παρτάλι». Δηλαδή, πιο απλά, η απόλυτη ευτυχία μεταξύ τους κοιμάται κάτω από τα σεντόνια τους.

Μια άλλη εικόνα του γονεϊκού δωματίου είναι η ανοιχτή πόρτα. Αυτή δεν κλείνει ποτέ γιατί... δεν χρειάζεται. Πολλοί υποστηρίζουν ότι με τα παιδιά στο σπίτι δεν έχουν σεξουαλική επιθυμία και ακόμη και αν αυτή έρθει κάποια στιγμή, είναι σε λάθος χρόνο, με τα παιδιά να κυριαρχούν παντού. Ενας πατέρας μου είπε χαρακτηριστικά ότι κάνει σεξ με τη γυναίκα του όταν ο 9χρονος γιος τους πηγαίνει στα αγγλικά! Δηλαδή, σεξουαλική επιθυμία και αγγλικά πάνε μαζί...

Είμαι σίγουρος ότι θα αναρωτηθείτε γιατί αναφέρομαι στη ζωή των γονιών με τα παιδιά τους σαν να είναι λάθος αυτή η δεμένη σχέση μεταξύ τους. Πολλοί από εσάς θα ισχυριστείτε ότι υπάρχουν και γονείς που δεν ασχολούνται καθόλου με τα παιδιά τους. Εχουν έντονη κοινωνική και κοσμική ζωή, κάνουν ίσως και μέρες να τα δουν, ενώ οι αληθινοί γονείς μπορεί να είναι οι γιαγιάδες και οι παππούδες που συνήθως μένουν κοντά στα παιδιά τους, επιβεβαιώνοντας την παροιμία «του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου».

Βλέπετε, η κοινωνία μας ζει και τις δύο πλευρές που περιέγραψα, ενώ νομίζω ότι θεωρείτε πιο σωστούς εκείνους τους γονείς που έχουν έντονη ενασχόληση και είναι υπερπροστατευτικοί με τα παιδιά τους από εκείνους που τα ξεχνούν και τα αφήνουν σε άλλα χέρια να τα μεγαλώσουν, ακόμη κι αν είναι αυτά των γονιών τους. Και οι δυο κατηγορίες γονέων είναι λάθος. Γιατί και οι υπερπροστατευτικοί και οι αδιάφοροι γονείς συναντιούνται στην υπερβολή της ανωριμότητας, του φόβου και της εγωπάθειάς τους, που δεν τους επιτρέπει να καταλάβουν ότι έγιναν γονείς για να συνεχίσουν να αγαπιούνται μεταξύ τους, να εξακολουθούν να φροντίζουν ο ένας τον άλλον, να κάνουν έρωτα ο ένας στον άλλον και να δείξουν στα παιδιά τους ότι η σχέση τους σαν ζευγάρι είναι το πρώτο και καθοριστικό τους μέλημα, προκειμένου να μεγαλώσουν σωστά και εκείνα.

Τα παιδιά βλέπουν και καταλαβαίνουν ότι οι γεννήτορές τους έλκονται, αλληλοενδιαφέρονται και σέβονται ο ένας τη γνώμη του άλλου. Συνειδητοποιούν όσο μεγαλώνουν ότι η συντροφικότητά τους είναι η δική τους εγγύηση. Οτι δεν τα πνίγουν μέσα σε ένα νοσηρό περιβάλλον με δύο γονείς που ζουν μέσα από αυτά και υπάρχουν μόνο γι’ αυτά. Γιατί αυτό το ψέμα θα τους οδηγήσει σε έναν ψεύτικο εγωκεντρικό τρόπο ζωής, χωρίς αυτοπεποίθηση και «πιστεύω».

Ο γονιός γεννιέται από το παιδί του έχοντας ζήσει όμως την επιλογή του μ’ αυτόν που αποφάσισε να μοιραστεί ελπίδες και οράματα, αλλά και που παράλληλα πόθησε και ερωτεύτηκε.

«Εμείς οι δυο αν χαθούμε, επειδή βρήκαμε στόχο το παιδί μας και ενδιαφέρον να το μεγαλώσουμε σωστά, όταν αυτό θα φύγει από το σπίτι, κάτι που θα γίνει ως απαραίτητη προϋπόθεση της δικής του υγείας, τότε εμείς οι δυο ποιοι θα είμαστε, αλλά και πού θα είμαστε;».