George Lois: Aυτός είναι ο Έλληνας Mad Man

Reebok, Tommy Hilfiger, MTV, Cutty Sark, Pirelli. Όλες αυτές οι φίρμες ζήτησαν από το γιο του μετανάστη Έλληνα ανθοπώλη να τους κάνει διάσημους και αγαπητούς. Και εκείνος το έκανε. Ο Bob Kennedy εμπιστεύτηκε το κοφτερό μυαλό του «χρυσού Έλληνα», για να κερδίσει μια θέση γερουσιαστή στη Νέα Υόρκη. Το θρυλικό περιοδικό Esquire του εμπιστεύτηκε το σχεδιασμό των εξωφύλλων του, όταν ψυχορραγούσε, κι εκείνος επί δέκα χρόνια σφυροκοπούσε με τις δημιουργίες του τις ανορθογραφίες της αμερικανικής κοινωνίας. Αν είναι απόλαυση να συζητάς μαζί του; Η ιδέα να γίνει η ιστορία του ταινία θα ήταν χρυσοφόρα, μόνο που έχει γίνει ήδη σίριαλ. Ονομάζεται Mad Men και είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα όλων των εποχών της αμερικανικής τηλεόρασης.

Ο George Lois γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, την οποία λατρεύει. «Κανείς δεν μπορεί να με πάρει από εδώ» λέει. Στα 20 του άρχισε να εργάζεται ως art director, ήταν δηλαδή εκείνος που θα έπρεπε να κάνει εικόνα μια διαφημιστική ιδέα, να σχεδιάζει logo, να φτιάχνει εξώφυλλα. Πλάνο ρομαντικά φιλόδοξο για το φτωχό γιο ενός Έλληνα μετανάστη. O πατέρας του έφτασε στη Νέα Υόρκη στα 13 του, έχοντας στην τσέπη του μερικά σεντς. Ήταν από τα Καστέλλια, ένα χωριό κοντά στη Ναύπακτο, γιος βοσκού, που θέλησε να ορίσει ο ίδιος τη μοίρα του, ρισκάροντας ένα ταξίδι για ένα φημολογούμενο παράδεισο. Μερικά χρόνια μετά, είχε το δικό του ανθοπωλείο και μια πενταμελή οικογένεια. Τον George τον προόριζε για διάδοχό του στο ανθοπωλείο. Μόνο που εκείνος βάδισε στο μονοπάτι του πατέρα του: θέλησε να ορίσει εκείνος τη μοίρα του. Και στα όνειρα που έκανε μικρός, κοιτάζοντας τους αγαπημένους του αναγεννησιακούς πίνακες στο παιδικό του δωμάτιο, το ανθοπωλείο δεν συμπεριλαμβανόταν.

Μεγαλώνοντας στο Μπρονξ
«Τα παιδικά μου χρόνια ήταν εξαιρετικά. To Μπρονξ ήταν μια σκληρή γειτονιά Ιρλανδών μεταναστών, σχεδόν ρατσιστική. Πέρασα τη νεότητά μου σε καβγάδες με Ιρλανδούς. Από τα 6 μου περνούσα τουλάχιστον τέσσερις ώρες καθημερινά ζωγραφίζοντας. Ακόμη και όταν αργότερα, μετά το σχολείο, βοηθούσα τον πατέρα μου στο ανθοπωλείο, συνέχισα να ζωγραφίζω». Η μοίρα κάνει την πρώτη της παρέμβαση όταν μια καθηγήτρια τον έστειλε στο Λύκειο Μουσικής και Τέχνης. «Έτσι, στα 16 μου ήξερα τι θέλω να κάνω στη ζωή μου».

Ο George αγαπούσε υπερβολικά τον πατέρα του. Ο τρόπος με τον οποίο του ανακοίνωσε τα σχέδια του, όμως, ήταν ανατρεπτικός. «Αποφοίτησα από το λύκειο Ιανουάριο. Και έπρεπε να περιμένω μέχρι το Σεπτέμβριο για να ξεκινήσω το κολέγιο. Οπότε επί εννέα μήνες δούλευα στο ανθοπωλείο. Μια ημέρα έρχεται ο πατέρας μου στο δωμάτιό μου, στις 4.00 το πρωί, να με ξυπνήσει για να πάμε στην αγορά και να αγοράσουμε λουλούδια για το μαγαζί. Μου λέει “Γιώργο, είναι 4.00 η ώρασ”. Εγώ δεν είχα κοιμηθεί όλο το βράδυ, τον περίμενα. “Πατέρα, δεν μπορώ να έρθω. Ξεκινάω το κολέγιο σήμερα”. “Κολέγιο;” ρωτά. Του εξήγησα πως γράφτηκα στο Pratt Institute. “Τι; Θα πρέπει να πληρώσεις;” ρωτά και του απαντάω καταφατικά. “Πόσα;” επιμένει. “400 δολάρια” του λέω. “Πού θα βρεις τα χρήματα;” ρωτά. “Αποταμίευα όλα τα φιλοδωρήματα, από 10 χρόνων” του εξηγώ “έχω λογαριασμό στην Atlantic Bank”. Με ρωτάει έκπληκτος “Τι;”. “Σήμερα είναι η πρώτη μέρα στο κολέγιο και πρέπει να είμαι εκεί στις 9.00″. Τότε ήταν που κατάλαβε πως δεν θα γίνω ανθοπώλης».

Στο κολέγιο τον περίμενε κάτι πέρα από τις δυνάμεις του, ο έρωτας για τη Rosemary, ένα κορίτσι πολωνικής καταγωγής. «Ακόμη αγαπώ αυτό το κορίτσι, το αγάπησα με την πρώτη μάτια» λέει. Φυσικά, όταν πρόκειται για τον George Lois, τίποτε δεν συμβαίνει απλά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, έπρεπε να πάει κόντρα σε μια παράδοση ετών. Κι αυτό γιατί στη δεκαετία του 1950, η ιδέα πως ένα αγόρι Ελλήνων δεν θα παντρευτεί ένα κορίτσι Ελλήνων ήταν σχεδόν αμαρτωλή. «Η οικογένειά μου ήξερε τι συνέβαινε και δεν τους άρεσε καθόλου. Τελικά με τη Rosemary σχεδόν κλεφτήκαμε και παντρευτήκαμε κρυφά, κάτι που σόκαρε την ελληνική κοινότητα της Νέας Υόρκης. Νομίζω πως ήμουν ο πρώτος Έλληνας που δεν παντρεύτηκε Ελληνίδα στην Αμερική εκείνη την εποχή» σχολιάζει χαμογελώντας. «Την επομένη, η μητέρα μου με ρώτησε “παντρεύτηκες, ε;”. “Ναι” απάντησα. Μετά το γάμο την αποδέχτηκαν. Έτσι έγινα τότε γνωστός στην ελληνική κοινότητα».

Στο δεύτερο χρόνο του στο κολέγιο, μια καθηγήτρια του είπε πως χάνει το χρόνο του εκεί. Είναι τόσο καλός που του βρίσκει δουλειά σε ένα σχεδιαστικό στούντιο, «μια καταπληκτική εμπειρία». Τότε, όμως, ήταν που τον κάλεσαν στον πόλεμο της Κορέας. «Ευτυχώς επέζησα. Ήταν ένας βλακώδης πόλεμος, όπου η Αμερική δεν θα έπρεπε να είχε εμπλακεί».

Ο Αυθεντικός Mad Man
Στις 19 Ιουλίου του 2007 μια δραματική τηλεοπτική σειρά, το Mad Men, έκανε πρεμιέρα στην Αμερική. Τοποθετημένο στις αρχές των 60s, το σίριαλ ακολουθεί τις ζωές των -ανελέητα ανταγωνιστικών- διαφημιστών του Mανχάταν. Ένας ολόκληρος κόσμος που κινείται πάνω στο τεράστιο «εγώ» των πρωταγωνιστών και την τέχνη της πώλησης. Το σίριαλ σαρώνει σε βραβεία και απήχηση με την υψηλή αισθητική του. Και δεν είναι μυστικό πως η αποτύπωση εκείνης της εποχής γοητεύει, γιατί στον κεντρικό άξονα βρισκόταν ο άνθρωπος που μου μιλάει στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, ο . Βέβαια, η δραματουργική έως υπερβολική αποτύπωση της εποχής εκνευρίζει τον Lois, που βλέπει πως οι χαρακτήρες είναι εντελώς τραβηγμένοι. «Είναι προσβολή. Ο κόσμος που περιγράφεται στη σειρά είναι σοβινιστικός, ρατσιστικός, αντισημιτικός, οι άντρες είναι άπιστοι και μεθυσμένοι ήδη από το μεσημέρι. Επίσης, δεν έχουν ταλέντο» λέει χαμογελώντας. «Πάντα γινόμουν έξαλλος και τους έχω επιτεθεί πολλές φορές. Συνάντησα τους παραγωγούς και το καστ σε ένα πάρτι που είχε οργανώσει η Tina Brown. Μετά είδα μια φωτογραφία του Jon Hamm δίπλα μου και δήλωσα πως “ήμουν πιο όμορφος από εκείνον”».

Δείτε τον Lois από την εμφάνιση του στο TEDX Θεσσαλονίκη

Πηγή: περιοδικό PEOPLE (κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ)