Ζωή Λάσκαρη: Για πρώτη φορά μαζί με την κόρη της στο σανίδι

- Πώς προέκυψε η ιδέα της συνεργασίας με τη Μαρία-Ελένη;

Ηταν μια πρόταση-έκπληξη του Νίκου Μουτσινά. Συμφώνησα αμέσως. Ηταν πεπεισμένος πως η Μαρία-Ελένη θα υποδυθεί εξαιρετικά τον ρόλο της νύφης μου. Οι πρόβες και το αποτέλεσμα της δουλειάς έδειξαν πόσο δίκιο είχε στην επιλογή του αυτή και πόσο καλά έκανα που συμφώνησα.

- Πώς βλέπουν τα έμπειρα μάτια της Ζωής τη Μαρία-Ελένη ως ηθοποιό;

Δεν είναι επαγγελματίας ηθοποιός. Είναι η πρώτη της εμφάνιση στο θέατρο και ομολογώ πως πληροί όλες τις προϋποθέσεις για να γίνει ηθοποιός αν θέλει. 

- Μιλήστε μας λίγο για τον ρόλο σας...

Σπάω πολλή πλάκα με τη Βίβιαν. Είναι μια θεόμουρλη γυναίκα, εξαρτημένη από τη σχέση με τον γιο της και από τα Xanax. Θα μπορούσες να τη συναντήσεις σε οποιοδήποτε σπίτι. Ξέρεις, είναι αυτή η «μάρκα» του «εγώ, γιόκα μου, ξέρω καλύτερα από σένα». Ο Νίκος Μουτσινάς θίγει με ευφυή τρόπο μέσω της Βίβιαν πολλά ζητήματα της σχέσης μητέρας - γιου που συναντάμε σχεδόν σε όλα τα ελληνικά σπίτια. Κι εγώ, μέσω της Βίβιαν, μπορώ να πω πως βιώνω αυτή τη θυελλώδη αρχετυπική σχέση. Εχει ένα απίστευτα κωμικοτραγικό ενδιαφέρον.

- Προκαλεί φθορά το να δουλεύεις με συγγενείς;

Δεν υπάρχουν τέτοιου είδους μοντέλα σχέσεων στο θέατρο που κάνω εγώ. Δεν χαρίζομαι στον εαυτό μου, άρα πώς να χαριστώ σε αυτόν που παίζει μαζί μου και τυχαίνει να είναι συγγενής μου; Αυτό είναι κανόνας απαράβατος. Ολοι μας δουλεύουμε για το έργο υπό τη διδασκαλία του σκηνοθέτη και όλοι μας έχουμε τις ίδιες υποχρεώσεις απέναντί τους. Φθορά στο μέτρο που μιλάμε για κόπωση υπάρχει μόνο εάν ρημάζεσαι για έναν ρόλο. Για να γίνεις ο ρόλος.


«Νύφη κουράγιο», στη Θεατρική Σκηνή «Ζωή Λάσκαρη», πολυχώρος «Αθηναΐς» (Καστοριάς 34-36 και Ιερά Οδός, Βοτανικός). Κείμενο-σκηνοθεσία: Νίκος Μουτσινάς. Παίζουν: Ζωή Λάσκαρη, Βίβιαν Κοντομάρη, Βασίλης Μπαξεβάνης, Κωνσταντίνος Ζαμπάρας, Σύνθια Μπατσή, Δημήτρης Τσέλιος και η Μαρία-Ελένη Λυκουρέζου. Από Τετάρτη έως Κυριακή.


- Ποια ανάμνηση από τα παιδικά χρόνια της Μαρίας-Ελένης διατηρείτε έντονα στη μνήμη σας;

Εχω στη μνήμη μου ένα διαβολοκόριτσο, μια ιέρεια της σκανδαλιάς, που είχε από πολύ μικρή ιδιαίτερα αυξημένο το αίσθημα της ανεξαρτησίας και της αυτονομίας. Κι εμένα μου άρεσε πολύ αυτό, όσο και αν υπήρξαν οι αυτονόητες χαζοτιμωρίες. Μου άρεσε γιατί δεν πίστεψα ποτέ σε κανενός είδους καθοδήγηση. Πιστεύω μόνο στις έμπρακτες αρχές και στις γερές βάσεις. 

- Συμβουλεύετε την κόρη σας πάνω στη δουλειά;

Δεν συμβουλεύω την κόρη μου ποτέ. Με την κόρη μου κουβεντιάζουμε πράγματα. Για το θέατρο, για τη ζωή, για τις σχέσεις, για όλα. Λέει τα δικά της, λέω τα δικά μου. Αλλού συμφωνούμε, αλλού όχι. Προφανώς τα επεξεργάζεται και, αν την αφορούν, τα υιοθετεί. Νομίζω πως έτσι διατηρείς μια στοιχειώδη υγεία στις σχέσεις σου με τους ανθρώπους, ό,τι σχέσεις και αν είναι αυτές.


- Ποια πιστεύετε ότι είναι τα προτερήματά της;

Για να είσαι καλός στη δουλειά σου πρέπει να έχεις καταρχάς προσωπικότητα. Υστερα να έχεις ένα όραμα. Και οπωσδήποτε να έχεις μεθοδικότητα, έναν σχεδιασμό, μια πλατφόρμα πάνω στην οποία να θες να βαδίσεις. Η Μαρία-Ελένη τα έχει αυτά έτσι κι αλλιώς. Και έχει και μια πολυπραγμοσύνη:  τα φέρνει βόλτα αποτελεσματικά με το γραφείο του πατέρα της, το οποίο διευθύνει, κάνει χορό και παίζει θέατρο. Είναι, λοιπόν, δυναμική και πολυπράγμων έτσι και αλλιώς, έξω και πέρα από τον επαγγελματικό χώρο στον οποίο επέλεξε να τα εφαρμόσει. 
Πώς είναι να δουλεύεις με τον Νίκο Μουτσινά; Ο Νίκος είναι ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της χώρας και το λέω αυτό από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε. Είναι πανέξυπνος και η διδασκαλία του τα έχει όλα: ψυχή, χιούμορ, μέθοδο, ευθυκρισία, ένστικτο. Κρατάω, όμως, εδώ λίγο το χιούμορ, που είναι βασικό συστατικό του χαρακτήρα του, αλλά και τόσο λυτρωτικό για όσους συνεργάζονται ή συναναστρέφονται μαζί του. Με το χιούμορ του βάζει φωτιά και τα «καίει» όλα. Είναι ένας διαβολεμένος πυρομανής κατά του συμβατικού. Τον λατρεύω και είμαι πολύ υπερήφανη γι’ αυτόν σαν να είμαι μητέρα του, για να μην πω γιαγιά του!

- Φέτος συμμετείχατε και σε μια ταινία. Πώς σας φάνηκε η επιστροφή σας στον κινηματογράφο;

Συμμετείχα στο «Republic» του Δημήτρη Τζέτζα, που θα βγει στους κινηματογράφους στις 19 Νοεμβρίου. Δεν θα πω πολλά, γιατί είναι ένας ρόλος-έκπληξη. Ενα γκεστ μερικών λεπτών. Ξαναμπήκα στα πλατό ύστερα από σχεδόν 40 χρόνια για δύο ολόκληρα βράδια. Συγκινήθηκα πολύ. Ηταν όλα άψογα οργανωμένα, ήταν σαν να ξανάμπαινα στα πλατό του Φίνου, τηρουμένων των αναλογιών φυσικά. Ολα τα παιδιά του συνεργείου ήταν απίστευτα. Μια πολύ όμορφη παρέα, όπως εκείνες στα πλατό του ’60. Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συντελεστές της ταινίας γι’ αυτή τη συγκίνηση που μου χάρισαν. 

- Ποια η διαφορά από το παλιό σινεμά;

Πρόκειται για άλλες εποχές, για μια άλλη κοινωνία. Οι αξίες της ζωής έχουν αλλάξει, επομένως αυτό αποτυπώνεται και στο σινεμά. Από εκεί και πέρα, όσο γίνεται σινεμά για να απευθύνεται στον κόσμο και όχι στην παρέα του παραγωγού και του σκηνοθέτη θα έχει ενδιαφέρον. Ο Δημήτρης Τζέτζας ξέρει να κάνει πολύ καλά εμπορικό σινεμά και να αξιοποιεί κινηματογραφικά ένα άριστο σενάριο. Το σινεμά είναι τέχνη για το ευρύ κοινό. Είναι μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Με ένα δυνατό σενάριο και δυνατή διανομή. Αν ο σκηνοθέτης θέλει να κάνει εντύπωση στην κοπέλα του και στους δέκα φίλους του, ας γυρίσει ένα βιντεάκι να το δουν όλοι μαζί σπίτι του στο DVD. 




- Η Ζένια Μπονάτσου, η εγγονή σας, θέλει επίσης να γίνει ηθοποιός. Τι τη συμβουλεύετε;

Μα το είπα και πριν. Δεν συμβουλεύω κανέναν. Η Ζένια είναι ένα ώριμο κορίτσι. Αποφάσισε να κάνει αυτό. Αν στρωθεί στη δουλειά και στο διάβασμα, θα το κάνει. Είναι ολόδική της επιλογή και είναι υπόλογη μόνο στον εαυτό της.

- Πώς είναι μια καθημερινή μέρα στην οικία Λυκουρέζου;

Οπως σε όλα τα σπίτια. Με χαρές, με εντάσεις, με τρέλα, με προβλήματα που πρέπει να λυθούν. Είναι ένα απολύτως κανονικό σπίτι με όλα τα χαρακτηριστικά της καθημερινότητας των άλλων σπιτιών.

- Γιατί επιλέξατε να μένετε μόνιμα στο Πόρτο Ράφτη;

Δεν είμαι πια άνθρωπος της πόλης. Και δεν είναι πια και η Αθήνα η πόλη που ήταν κάποτε. Είναι ένα φάντασμα του εαυτού της. Θέλω την ησυχία μου. Να διαβάζω, να βλέπω ταινίες, να μαγειρεύω και να βλέπω τη θάλασσα. Το Πόρτο Ράφτη, άλλωστε, είναι πια πολύ κοντά στο θέατρο. Είναι μια απόσταση 40 λεπτών.

- Ποιες άλλες δραστηριότητες έχετε εκτός από τη δουλειά σας;

Διαβάζω, βλέπω ταινίες, τηλεόραση, κολυμπάω όταν ο καιρός είναι ζεστός, ασχολούμαι με τις δουλειές του σπιτιού και φτιάχνω τα ρούχα και τα σκουλαρίκια μου. Αυτά τα σκουλαρίκια που βλέπεις είναι φτιαγμένα από εμένα με υλικά κόστους 2 ευρώ!