Ποιος είναι τελικά ο Τζορτζ Σόρος;

Ένα από τα πλέον πολυσυζητημένα πρόσωπα των τελευταίων δεκαετιών στη χώρα μας και όχι μόνο, είναι αναμφίβολα ο Τζορτζ Σόρος. Ο επενδυτής ο οποίος έχει κατηγορηθεί για πολλά από τα δεινά της χώρας μας (και άλλων κρατών) και συνδέεται με πολλές από τις τουλάχιστον περίεργες ΜΚΟ (για τις οποίες ο διεθνής αγγλοαμερικανικός όρος είναι Non-Governmental Organization,NGO και χρονολογείται από το 1967 σύμφωνα με το «Χρηστικό Λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας της Ακαδημίας Αθηνών», έκδοση 2014).

Η, θεωρητικά ανεξάρτητη, WIKIPEDIA γράφει για τον Τζορτζ Σόρος(George Soros) ότι είναι Hungarian-born American billionaire investor and philanthropist, δηλ. γεννημένος στην Ουγγαρία, Αμερικανός δισεκατομμυριούχος, επενδυτής και φιλάνθρωπος, ενώ σύμφωνα με το www.georgesoros.com ,είναι ένας «διακεκριμένος διεθνής υποστηρικτής των δημοκρατικών ιδεωδών και θεσμών για περισσότερα από 30 χρόνια». Η φιλανθρωπική του οργάνωση, το Open Society Foundations, υποστηρίζει τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα σε περισσότερες από 100 χώρες. Διαβάζοντας αυτά τα λίγα όσοι δεν ξέρουν ,θα σκεφτούν ότι ο Τζορτζ Σόρος είναι ένας σπουδαίος, δισεκατομμυριούχος φιλάνθρωπος, που αγωνίζεται για τα δημοκρατικά ιδεώδη στον πλανήτη μας. Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα;

Ένα σύντομο βιογραφικό του Τζορτζ Σόρος

Ο Τζορτζ Σόρος,το πραγματικό ονοματεπώνυμο του οποίου είναι Γκιόργκι Σβαρτς γεννήθηκε στην Ουγγαρία το 1930 από Εβραίους γονείς, που είχαν απομακρυνθεί τόσο πολύ από τις ρίζες τους, ώστε μπορούσαν να ταξιδέψουν ακόμα και στη ναζιστική Γερμανία. Αυτό το γράφει ο ίδιος στο βιβλίο του «Soros on Soros, Staying Ahead of the Curve», σελ. 26 (Νέα Υόρκη 1995). Έζησε στην Ουγγαρία υπό την κατοχή των ναζί, αλλά μετά την επικράτηση του κομμουνισμού στη χώρα μετακόμισε στη Μ. Βρετανία το 1947 και εντάχθηκε στον κύκλο του φιλοσόφου Karl Popper στο «London School of Economics». Ο Popper ήταν σφοδρός πολέμιος του κομμουνισμού και επηρέασε πάρα πολύ τον Soros, ο οποίος σε όλα τα άρθρα και βιβλία του κάνει μνεία σ’ αυτόν και την επίδραση που άσκησε πάνω του.

Ο Popper το 1965 τιμήθηκε με τον τίτλο του ιππότη και ήταν ο εμπνευστής της έννοιας της «ανοιχτής κοινωνίας», απ’ όπου έχουν πάρει το όνομά τους τα ιδρύματα τους Σόρος. Ο Σόρος έφυγε από την Αγγλία το 1956 και πήγε στις ΗΠΑ. Προσλήφθηκε στη Wall Street και τη δεκαετία του 1960 επινόησε τα Hedge Funds, γνωστά στα ελληνικά ως «αντισταθμιστικά αμοιβαία κεφάλαια υψηλού κινδύνου» ή απλά «αντισταθμιστικά κεφάλαια». Πρόκειται για επενδυτικά κεφάλαια που ενσωματώνουν μια ευρύτερη γκάμα επενδύσεων και χρηματοοικονομικών προϊόντων σε σχέση με άλλα επενδυτικά μοντέλα. Όμως τα hedge funds είναι διαθέσιμα μόνο σε συγκεκριμένους επενδυτές, όπως τα ασφαλιστικά ταμεία, ιδρύματα, πανεπιστημιακά κληροδοτήματα και ιδιώτες με μεγάλα ποσά για επενδύσεις και εμπεριέχουν σημαντικό ρίσκο (πηγή: Βικιπαίδεια). Το 1969 ο Σόρος ίδρυσε το Quantum Fund και άρχισε να κερδοσκοπεί πάνω στις νομισματικές ισοτιμίες. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970 οι οικονομικές του δραστηριότητες μετατοπίστηκαν στην εναλλαγή μακροπρόθεσμων και βραχυπρόθεσμων επενδύσεων. Ο Σόρος κέρδισε τόσο από την άνοδο των τιμών και των ακινήτων όσο και από την κατάρρευσή τους. Μάλιστα κατά την 20ετή διαχείρισή του πέτυχε το εντυπωσιακό ποσοστό κέρδους 34,5 % επί των επενδύσεων ανά έτος. Η φήμη τουΣόρος εκτοξεύτηκε από τη νομισματική κερδοσκοπία και τη δράση του κατά των καθεστώτων στις τέως Ανατολικές χώρες.

Σόρος και ανατολικό μπλοκ

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ο Σόρος άρχισε να χρησιμοποιεί τα εκατομμύρια που είχε αποκομίσει από τις επενδυτικές δραστηριότητες, εναντίον του ανατολικού μπλοκ χρηματοδοτώντας όποιον ήταν διατεθειμένος να συνεργαστεί μαζί του. Ξεκίνησε τη δράση του από την Ουγγαρία, τη γενέτειρά του, όπου ανέλαβε τη σύσταση εκπαιδευτικών και πολιτιστικών θεσμών, που θα υπονόμευαν τα αντίστοιχα όργανα του υπαρκτού σοσιαλισμού. Μάλιστα οι ενέργειές του πέρασαν μέσα από την ουγγρική κυβέρνηση. Στη συνέχεια ο Σόρος άρχισε τη δράση στην Πολωνία χρηματοδοτώντας την «Αλληλεγγύη» του Λεχ Βαλέσα, η οποία επίσης εισέπραττε χρήματα από την CIA και στη συνέχεια ασχολήθηκε με την Κίνα, όπου δημιούργησε το ίδρυμα «Soros’ Fund for the Reform and Opening of China». Οι Κινέζοι κατήγγειλαν ήδη από το 1987, ότι το Ίδρυμά του για τη μεταρρύθμιση και το άνοιγμα της Κίνας είχε σχέσεις με τη CIA. Σχετικό είναι το δημοσίευμα της 8/8/1989 της “Washington Post”, σύμφωνα μάλιστα με το οποίο αντιπρόσωποι του Ιδρύματος του Σόρος για την Κίνα είχαν συλληφθεί.

Την ίδια εποχή η CIA είχε δραστηριοποιηθεί στις χώρες του ανατολικού μπλοκ με σκοπό την αποσύνθεση του σοσιαλισμού. Οι σκοποί της CIA ταυτίζονταν με εκείνους του Ταμείου για την ανοιχτή κοινωνία του Σόρος. Η δράση τους έφτασε μέχρι τη Νότια Αφρική όπου η CIA αναζήτησε συνεργάτες ανάμεσα στους αντικομμουνιστές αντιφρονούντες. Στην Ουγγαρία, την Πολωνία και την ΕΣΣΔ, η CIA με τη συνεργασία του «National Endowment for Democracy»(Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία), τα συνδικάτα της AFLCIO, την USAID και άλλους οργανισμούς υποστήριξε και οργάνωσε αντικομμουνιστές από τους ίδιους κύκλους, οι οποίοι σχετίζονται με το Ταμείο για την Ανοιχτή Κοινωνία του Σόρος, ο οποίος γράφει στο βιβλίο του « Soros on Soros..» (σελ 122 έως 125):Σε κάθε χώρα προσέγγισα έναν αριθμό ανθρώπων, από τους οποίους άλλοι ήταν ηγετικές φυσιογνωμίες και δημόσια πρόσωπα και άλλοι λιγότερο γνωστοί, που συμμερίζονταν τα πιστεύω μου. Έτσι ο Σόρος διοργάνωσε συνέδρια με τη συμμετοχή αντικομμουνιστών Τσέχων, Ρουμάνων, Σέρβων, Ούγγρων, Κροατών, Βόσνιων και Κοσοβάρων, δημιουργώντας πολλές υποψίες ότι συνεργάζεται με τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ. Στο μεταξύ από το 1987 ο Σόρος ήταν μεγαλομέτοχος στο «Carlyle Group», τη μεγαλύτερη εταιρεία χρηματοδότησης μη εισηγμένων στο χρηματιστήριο εταιρειών στον κόσμο, με ενεργητικό μεγαλύτερο των 12 δις δολαρίων. Διοικητές του ήταν μια σειρά πρώην ηγετών των Ρεπουμπλικάνων: από τον Frank Carlucci μέχρι τον Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο. Το «Carlyle Group» αποκόμιζε τα περισσότερα κέρδη από τις πολεμικές δραστηριότητες και δαπάνες.


Το «Ίδρυμα της Ανοιχτής Κοινωνίας», έγινε αποδεκτό από μια ολόκληρη γενιά της ρωσικής νεολαίας. Οι Ρώσοι αντέδρασαν οργισμένα στην ανάμειξή του. Σχετικό άρθρο της Chrysia Freeland, δημοσιεύτηκε στους «Financial Times», στις 19/1/1995.

Κατηγόρησαν τον Σόρος, ότι τα ιδρύματά του επιδίωκαν ν’ αποκτήσουν τον έλεγχο του ρωσικού οικονομικού συστήματος και ότι οργάνωσαν τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και τις ξένες επενδύσεις στη χώρα και άρχισαν να τον υποψιάζονται για σχέσεις με τη CIA. Ο Σόρος όμως συνέχισε τη δράση του, «στοχοποιώντας» τα ρωσικά Μ.Μ.Ε., τα σχολεία και τα άλλα εκπαιδευτικά και επιστημονικά ιδρύματα. Αφού ξόδεψε 250 εκατομμύρια δολάρια για τη «μεταρρύθμιση των οικονομικών και των ανθρωπιστικών επιστημών στα Λύκεια και στα πανεπιστήμια», ο Σόρος ίδρυσε το «Διεθνές Ίδρυμα για την Επιστήμη», δίνοντας 100 εκατομμύρια δολάρια για παρεμφερείς σκοπούς. H FSK, η ρωσική «Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Αντικατασκοπείας», κατηγόρησε για «κατασκοπεία» τα ιδρύματα του Σόρος που έδρευαν στη Ρωσία, καθώς πρόσεξαν ότι τα Ιδρύματα του Σόρος, δρούσαν παράλληλα με το Ίδρυμα Ford, το Ίδρυμα Heritage, τα αμερικανικά πανεπιστήμια Harvard, Columbia και Duke και με υποστήριξη από το αμερικανικό Πεντάγωνο και τις μυστικές υπηρεσίες. Η FSK κατηγόρησε τον Σόρος ότι οι χορηγίες του σε 50.000 Ρώσους επιστήμονες προωθούσαν τα δικά του συμφέροντα, καθώς αποκτούσε τον έλεγχο χιλιάδων επιστημονικών ανακαλύψεων και νέων τεχνολογιών και συγκέντρωσε τα κρατικά και εμπορικά μυστικά της Ρωσίας.

Έμμεσα, τουλάχιστον, ο Σόρος είχε εμπλακεί και στον πόλεμο της Τσετσενίας. Ο Fred Cuny, αξιωματούχος του State Department, το 1995 είχε αναπτύξει στην Τσετσενία έντονη δραστηριότητα, φαινομενικά για ανθρωπιστικά ζήτημα, ωστόσο οι Ρώσοι τον κατηγόρησαν ότι ήταν πράκτορας της CIA, με ειδική αποστολή να βοηθήσει την εξέγερση των Τσετσένων. Ο Τομ Κλάνσι, στο, πασίγνωστο, στο εξωτερικό βέβαια, βιβλίο του «The Sum of all Fears», γράφει ότι η εξέγερση των Τσετσένων, ήταν αποτέλεσμα μιας πολιτικής αποσταθεροποίησης, την οποία οι Η.Π.Α. αντιμετώπιζαν με συμπάθεια, ενώ ίσως και να την καθοδηγούσαν. Ο Fred Cuny, ο οποίος παρεμπιπτόντως εργαζόταν και σε ένα από τα ιδρύματα του Σόρος, κάποια στιγμή έφυγε από την Τσετσενία και χάθηκαν τα ίχνη του. Προφανώς η CIA και ο Σόρος, φρόντισαν να τον προστατεύσουν…

Η κυβέρνηση των Η.Π.Α., βοηθούσε εξόφθαλμα τον Σόρος και τα ιδρύματά του. Χαρακτηριστικά, το 1999 η γνωστή και σε μας Αμερικανίδα ΥΠΕΞ Μαντλίν Ολμπράιτ, δέσμευσε τα 500 εκατομμύρια δολάρια της εγγύησης που έδινε η Αμερικανική Τράπεζα Εισαγωγών-Εξαγωγών στη ρωσική πετρελαϊκή εταιρεία Tyumen, με την αιτιολογία ότι η πράξη αυτή στρεφόταν εναντίον των αμερικανικών εθνικών συμφερόντων. Η Tyumen επιθυμούσε ν’ αγοράσει εξοπλισμό και υπηρεσίες από την εταιρεία Halliburton του Ντικ Τσέινι, Υπουργού Αμύνης των Η.Π.Α. το 1991 και Αντιπροέδρου της χώρας, επί προεδρίας Τζορτζ Μπους του νεότερου (2001-2009) και την ABB Lummus Global. Ο Σόρος ήταν μέτοχος σε μια εταιρεία, που ήθελε να πάρει τη συμφωνία, σε βάρος της Tyumen.

Τόσο ο Σόρος, όσο και η BP Amoco, πίεζαν για να αποτρέψουν αυτή τη συμφωνία και η Ολμπράιτ έκανε τα πάντα για να τους βοηθήσει…

Σόρος και νομισματική κερδοσκοπία

Ο Σόρος βέβαια, άρχισε να γίνεται διάσημος από τη νομισματική κερδοσκοπία. Το 1992 κέρδισε 1 δισεκατομμύριο δολάρια μέσα σε μία μέρα κερδοσκοπώντας με την αγγλική λίρα και χαρακτηρίστηκε ως «ο άνθρωπος που κατέστρεψε την Τράπεζα της Αγγλίας». Κατηγορήθηκε ότι «κερδοσκοπώντας σε βάρος της στερλίνας, βγάζει λεφτά από τους Βρετανούς φορολογουμένους», αλλά η απάντησή του ήταν αποστομωτική: «Όταν κερδοσκοπείς στις διεθνείς χρηματαγορές, είσαι απελευθερωμένος από τους ηθικούς φραγμούς που αντιμετωπίζει ένας συνηθισμένος επιχειρηματίας. Προσωπικά, όταν ασχολούμαι με τις διεθνείς χρηματαγορές, δεν με απασχολούν ηθικές φύσεως ζητήματα», γράφει στο βιβλίο του «Soros on Soros…», στο οποίο αναφερθήκαμε και παραπάνω.

Το 1997, ο πρωθυπουργός της Μαλαισίας Μαχατίρ Μοχαμάντ, τον κατηγόρησε ανοιχτά για τη συμμετοχή του στις κερδοσκοπικές επιθέσεις εναντίον του νομίσματος της χώρας του. Σχετικό άρθρο, έγραψε ο T. Spencer στο περιοδικό «Fortune» τον Δεκέμβριο του 1999. Ο Ταϊλανδέζος ακτιβιστής Busaba Sivasomboom, δήλωσε:

«Θεωρούμε τον Τζορτζ Σόρος ένα είδος δράκουλα που ρουφάει το αίμα των λαών». Οι Κινέζοι τον αποκαλούν «κροκόδειλο», επειδή οι οικονομικές και ιδεολογικές του επεμβάσεις στην Κίνα ήταν διαρκείς και ακόρεστες, αλλά και επειδή οι κερδοσκοπικές του δραστηριότητες, οι οποίες του απέφεραν εκατομμύρια δολάρια, διέλυσαν τη μαλαισιανή και την ταϊλανδέζικη οικονομία…

Σόρος και ηγέτες ξένων χωρών

Φυσικό είναι, μέσα απ’ όλες αυτές τις παράνομες οικονομικές ραδιουργίες, ο Σόρος να έχει αποκομίσει κέρδη δισεκατομμυρίων δολαρίων. Οι εταιρείες του, εκτός των άλλων, ελέγχουν ακίνητα στην Αργεντινή, τη Βραζιλία και το Μεξικό καθώς και τράπεζες στη Βενεζουέλα.

Όπως είναι λογικό, έχει εξαιρετικές σχέσεις με ηγέτες διαφόρων χωρών, αλλά και με προσωπικότητες διεθνούς κύρους, που τον «βοηθούν» στις οικονομικέ του δραστηριότητες. Είχε στενές σχέσεις με τον Χένρι Κίσινγκερ, τον Τσέχο αντικαθεστωτικό (αντικομμουνιστή) και μετέπειτα πρόεδρο της Τσεχίας Βάτσλαβ Χάβελ(1936-2011), τον Στρατηγό Γιαρουζέλσκι, τελευταίο κομμουνιστή ηγέτη της Πολωνίας (1923-2014), τον Δαλάι Λάμα, που αποτελεί κόκκινο πανί για την Κίνα και τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Μάλιστα, το Ινστιτούτο του Δαλάι Λάμα και το Ίδρυμα «Μιχαήλ Γκορμπατσόφ» έχουν την έδρα τους στο Σαν Φρανσίσκο.

Ο Σόρος, έσωσε τον Τζορτζ Μπους τον νεότερο από την καταστροφή, καθώς αυτός από τη θέση του διευθυντή είχε οδηγήσει μια εταιρεία άντλησης πετρελαίου σε χρεοκοπία. Ο Σόρος, ιδιοκτήτης εκείνη την εποχή της εταιρείας Harken Energy, εξαγόρασε ένα μεγάλο κομμάτι της εταιρείας του Μπους λίγο πριν την κατάρρευσή της.

Ο Μπους εκταμίευσε τότε εκατομμύρια δολάρια και ο Σάρος δήλωνε αυτάρεσκα ότι λειτούργησε έτσι προκειμένου να αγοράσει «πολιτική επιρροή» (David Corn, «Bush and the Billionaire, How Insider Capitalism Benefited W», «The Nation», 17 Ιουλίου 2002). Ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος, ήταν πρόεδρος των Η.Π.Α. από το 2001 ως το 2009, οπότε μάλλον η βοήθεια του Σόρος, θα εξαργυρώθηκε ποικιλοτρόπως…

Σόρος και Σκόπια

Ο Σόρος άρχισε να γίνεται ευρύτερα γνωστός και μάλιστα ιδιαίτερα αντιπαθής στη χώρα μας, από την εμπλοκή του στο σκοπιανό, στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Όταν η γειτονική χώρα κήρυξε την ανεξαρτησία της από τη Γιουγκοσλαβία, ως έθνος με το όνομα «Μακεδονία», η οικονομική της κατάσταση ήταν τραγική.

Τον Σεπτέμβριο του 1992, στο πλαίσιο μιας περιοδείας του στα ανά τον κόσμο τμήματα του Ιδρύματός του, ο Σόρος επισκέφθηκε τα Σκόπια. Νωρίτερα, είχε μεταβεί στη Βουλγαρία, όπου ένα μέλος του εκεί ιδρύματός του, παρέθεσε την κυρίαρχη βουλγαρική άποψη, ότι δεν υπάρχει μακεδονική εθνότητα και ότι οι έντονες προσπάθειες να αποκτήσει ταυτότητα το κράτος την Σκοπίων, έκρυβαν αλυτρωτικές διαθέσεις, που είχαν τις ρίζες τους στην εποχή του Τίτο. Ο Σόρος τότε, δεν είχε ιδέα για το «μακεδονικό» Όταν πήγε στα Σκόπια, συνάντησε τον Κίρο Γκλιγκόροφ και τον πρωθυπουργό Μπράνκο Τσερβενκόφσκι. Μετά τις συναντήσεις αυτές άλλαξε τις απόψεις του. Σε μία συνέντευξη τύπου που έδωσε, ανακοίνωσε ότι αυξάνει κατά 1 εκατομμύριο δολάρια τον προϋπολογισμό του Ιδρύματος του στη χώρα. Παράλληλα, ανακοίνωσε ότι μετονομάζει το «Ίδρυμα για την Ανοιχτή Κοινωνία των Σκοπίων», σε «Ίδρυμα για την Ανοιχτή Κοινωνία της Μακεδονίας».

Εκτελεστικός διευθυντής του Ιδρύματος αυτού, ήταν ο Βλαντιμίρ Μίλτσιν. Το Ίδρυμα Σόρος στα Σκόπια, εξέδιδε προπαγανδιστικά έντυπα, όπως μια συλλογή κειμένων με τίτλο «Οι σύγχρονοι Έλληνες δεν κατάγονται από τους αρχαίους Έλληνες» (!). Προφανώς, το προνόμιο αυτό το έχουν οι Σκοπιανοί, οι Αλβανοί, οι Τούρκοι κλπ, και εμείς, οι σύγχρονοι Έλληνες, είμαστε κάποιοι άσχετοι, «φυτευτοί» στον τόπο όπου έζησαν και μεγαλούργησαν οι αρχαίοι Έλληνες.

Το 1992, ήταν η εποχή που γίνονταν προσπάθειες για την εξεύρεσης συμβιβαστικής λύσης για την ονομασία της γειτονικής χώρας (π.χ. το «Πακέτο Πινέιρο»). Ο Μίλτσιν, ήταν τόσο φανατικός, ώστε δήλωνε: «Εάν αλλάξουν το όνομα, θα πάω στα βουνά και θα πολεμήσω με τους αντάρτες!».

Ο Σόρος δεν επισκέφθηκε την Ελλάδα, δεν «άκουσε» τις απόψεις της χώρας μας και φρόντισε να χορηγήσει δύο δάνεια 25 εκατομμυρίων δολαρίων στα Σκόπια.

Το ποσό αυτό, ίσως φαντάζει σχετικά μικρό. Όμως, η αντιπρόσωπος των Σκοπίων στην Ουάσινγκτον Λιούμπικα Ασέβσκα, δήλωνε: «Ο λαός ακόμα δεν μπορεί να το πιστέψει… Θυμηθείτε, 25 εκατομμύρια δολάρια στη «Μακεδονία», αξίζουν όσο δισεκατομμύρια εδώ… Το γεγονός ότι ο Σόρος βοήθησε την κυβέρνηση είναι πολύ σημαντικό», ενώ ο φίλος του Σόρος, Μόρταν Αμπράμοβιτς, δήλωσε: «Ο Σόρος είναι ο σωτήρας της «Μακεδονίας».

Ο Σόρος δεν έμεινε εκεί. Άρχισε να ασκεί έντονες πιέσεις, στην κυβέρνηση Κλίντον, να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Μακεδονία», κατηγορούσε δημόσια την Ελλάδα και το ελληνοαμερικανικό λόμπι, ενώ προσπαθούσε να πείσει τον Στρόουμπ Τάλμποτ (Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας του Κλίντον) και άλλα μέλη του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας να στηρίξουν τα Σκόπια. Το ίδιο έκανε και με χώρες μέλη της Ε.Ε., ωστόσο η Ελλάδα, που είχε την Προεδρία της Ένωσης το πρώτο εξάμηνο του 1994, μπλόκαρε κάθε προσπάθειά του.

Ο Σόρος δρούσε όχι μόνο δημόσια, αλλά και παρασκηνιακά. Η χρηματοδοτούμενη απ’ αυτόν οργάνωση «Action Council for Peace in the Balkans», δραστηριοποιήθηκε έντονα στα Σκόπια. Τον Φεβρουάριο του 1994, η οργάνωση αυτή εξέδωσε τη «Λευκή Βίβλο για τη Μακεδονία», που περιείχε πλήθος κατηγοριών της κυβέρνησης της γειτονικής χώρας εναντίον της Ελλάδας.

Γενικά, ο Σόρος χαρακτηρίζεται από ακραίες απόψεις. Εξιδανικεύει τη μία πλευρά και δαιμονοποιεί την άλλη. Και δεν είναι μόνο ένας αδίστακτος κερδοσκόπος, αλλά κάποιος που χρησιμοποιώντας, τουλάχιστον, επιλήψιμες μεθόδους, θέλει να επιβάλλει τις ιδέες του, οι οποίες προφανώς είναι και ιδέες μερικών άλλων, σε όλο τον κόσμο…

Ακόμα και σήμερα, η δράση του Σόρος, μέσω των διαφόρων Μ.Κ.Ο., ιδιαίτερα στο «προσφυγικό-μεταναστευτικό», συνεχίζεται. Με αυτό το θέμα θα ασχοληθούμε σε επόμενο άρθρο μας.

Πηγές: Χέδερ Κόφιν, «Ο Αυτοκρατορικός Μάγος»

Κόλιν Μπρακ: «Ο Κόσμος σύμφωνα με τον Σόρος».

Και τα δύο άρθρα, υπάρχουν στο βιβλίο «ΜΚΟ και παγκοσμιοποίηση στην Ελλάδα», με επιμέλεια του Γιώργου Καραμπελιά, ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ, 2014.