«Η αγάπη του κόσμου αναγέννησε τη Σαπεκοένσε!»

Δεν θα ήταν εύκολο. Για όποιον έπαιρνε τη θέση του προπονητή. «Πρόκληση; Η μεγαλύτερη όχι μόνο της καριέρας μου, αλλά και της ζωής μου», λέει αφοπλιστικά από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής στο FourFourTwo του gazzetta.gr ο άνθρωπος που είπε το ναι στο κάλεσμα που ήρθε από την Σάντα Καταρίνα. 

Ο Βάγκνερ Μαντσίνι ήταν εκείνος που ανέλαβε τη διαδικασία της αναδόμησης της «Σάπε». Να περάσει τι διαδικασία του πένθους από το στάδιο της κατάθλιψης σε εκείνο της αποδοχής και να προχωρήσει την επούλωση. Με οδηγό το ίδιο το ποδόσφαιρο και την καθημερινότητά του. 



Από τον Ιανουάριο, όταν οι τρεις επιζήσαντες της αεροπορικής τραγωδίας σήκωσαν με δάκρυα στα μάτια το Κούπα Σουδαμερικάνα, μέχρι το πρώτο ματς για το Κόπα Λιμπερταδόρες τον Μάρτιο, μοιάζουν σαν να έχουν περάσει χρόνια. Στην αποστολή της Σαπεκοένσε ήταν μόλις δύο παίκτες από το περσινό ρόστερ και φυσικά αφιέρωσαν τη νίκη στους 19 αδικοχαμένους παίκτες, τον προπονητή και τα μέλη του συλλόγου που ξεκληρίστηκαν. Στο διάστημα που μεσολάβησε, η ομάδα χτίστηκε από την αρχή. 

Ο Βάγκνερ Μαντσίνι ανακοινώθηκε προπονητής τον Δεκέμβριο και μαζί με τον πρόεδρο Πλίνιο Νταβίντ ντε Νες Φίλιο και τον αθλητικό διευθυντή Ρούι Κόστα έκατσαν και σχεδίασαν την επόμενη μέρα. Γέμισαν το έμψυχο δυναμικό με παίκτες ως επί το πλείστον μικρούς σε ηλικία, εξελίξιμους.  Στην παρουσίαση της νέας ομάδας στις αρχές Ιανουαρίου, παρών ήταν μόνο ο Νέτο. Με πατερίτσες, πήρε το λόγο και έστειλε το μήνυμα. «Η επιστροφή στη Σαπεκοένσε μου δίνει δύναμη να μην βυθιστώ στην κατάθλιψη». Ο αθλητικός διευθυντής έδωσε το στίγμα της επόμενης μέρας. «Να τιμήσουμε την κληρονομιά εκείνων που έπεσαν».

Ο Μαντσίνι ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα σε ένα μικρό κλαμπ του Σάο Πάολο, την Ζουντιαΐ, την οποία το 2005 οδήγησε στην κατάκτηση του Κυπέλλου Βραζιλίας. Το 2006 πήγε στην Αλ Νασρ, αλλά επέστρεψε στη χώρα του το 2008, δουλεύοντας σε αρκετούς συλλόγους από το πάνω ράφι, όπως η Γκρέμιο, η Σάντος, η Βάσκο ντα Γκάμα, η Κρουζέιρο, η Μποταφόγκο. Ανάμεσα στους τίτλους του είναι το πρωτάθλημα της Μπαΐα του 2008 και της Σεάρα το 20011.

Πριν αναλάβει τη Σαπεκοένσε ήταν στη Βιτόρια και οι διοικούντες προτίμησαν να του αναθέσουν το δύσκολο έργο της ανοικοδόμησης, παρότι είχαν προπονητές που αυτοπροτάθηκαν να αναλάβουν το σύλλογο χωρίς μισθό. Ήθελαν τα θεμέλια να μπουν γερά, με επαγγελματικούς όρους. Να επαναφέρουν την ομάδα ψηλά, ως έναν ελάχιστο φόρο τιμής προς εκείνους που δεν είναι πια κοντά της.



«Η αναδημιουργία της Σαπεκοένσε έγινε με πολλές δυσκολίες, επειδή έπρεπε να φτιάξουμε όχι μόνο μια νέα ομάδα, με νέους ποδοσφαιριστές, αλλά επίσης να δημιουργήσουμε ξανά ολόκληρο το ποδοσφαιρικό τμήμα. Επειδή, εκτός από τους παίκτες, είχαμε κι άλλους ανθρώπους στο αεροπλάνο. Οπότε η όλη διαδικασία πήρε περισσότερο χρόνο, αλλά με πολλή δουλειά και με ένα σπουδαίο επιτελείο, που ήξερε την μεταγραφική αγορά, καταφέραμε να φτιάξουμε μια ομάδα που έδειξε αποτελέσματα αρκετά γρήγορα. Για παράδειγμα, στο πολιτειακό πρωτάθλημα, ολοκληρώσαμε τον πρώτο γύρο στη δεύτερη θέση. Κάναμε πρόσφατα το ντεμπούτο μας στο Copa Libertadores και η ομάδα πραγματοποίησε καλή εμφάνιση, με εκτός έδρας νίκη. Οπότε όλη η διαδικασία μέχρι αυτό το σημείο είναι θετική και σίγουρα έχουμε εκπλήξει πολύ κόσμο», λέει ο Μαντσίνι μιλώντας στo gazzetta.gr και το ελληνικό FourFourTwo. 

Στην επιστροφή της στις διασυλλογικές διοργανώσεις νίκησε 2-1 την Ζούλια. Ο Ρεϊνάλντο πέτυχε το πρώτο γκολ της νέας εποχής στο 33'. Όλοι έγιναν ένα κουβάρι. Γονάτισαν, και έδειξαν τον ουρανό. «Ήταν πολύ συναισθηματικό. Δεν γινόταν να δούμε αυτή την αναμέτρηση μόνο από την αθλητικής της πλευρά», προσθέτει ο 50χρονος προπονητής.


 

Η ομάδα από το Νότο της χώρας του καφέ συγκέντρωσε κύμα αλληλεγγύης από όλον τον κόσμο και όπως μας λέει ο Μαντσίνι, αυτό τη βοήθησε πολύ σε όλη τη διαδικασία. «Ο παλμός γύρω από την ομάδα και το σύλλογο είναι πολύ όμορφος. Όπου πηγαίνουμε, στα αεροπλάνα, τα γήπεδα, τα στάδια, τα ξενοδοχεία και σε κάθε πόλη υπάρχει πάντα μια θερμή υποδοχή για εμάς. Το αισθανθήκαμε πολύ στη Βενεζουέλα και τον Παναμά επίσης. Όλος ο κόσμος που βρίσκεται γύρω μας μας δείχνει τρομερή αγάπη και χωρίς αμφιβολία αυτό μας βοήθησε πολύ να αναγεννηθούμε».



Η σημαία της ομάδας στα χέρια του Ομοσπονδιακού προπονητή Τίτε

Όσον αφορά το μέλλον; ο τεχνικός αναγνωρίζει τη δυναμική που πηγάζει από τη συλλογική προσπάθεια. «Είμαι αισιόδοξο άτομο. Από τον Ιανουάριο προχωράμε, εξελισσόμαστε θετικά, νομίζω ότι το μέλλον της Σαπεκοένσε θα είναι πολύ ενδιαφέρον. Το τωρινό μας επίπεδο ανταγωνισμού είναι ήδη πολύ καλό, γινόμαστε καλύτεροι σε κάθε ματς. Η ομάδα λειτουργεί με συλλογική δυναμική και γι' αυτούς τους λόγους τα αποτελέσματα είναι πολύ καλά».

Στόχος όλων στη «Σάπε» είναι τα παιδιά που γλίτωσαν της τραγωδίας, να επιστρέψουν κάποια στιγμή στον αγωνιστικό χώρο. Κι εκείνος που δεν μπορεί λόγω των συνθηκών, να αναλάβει ένα διαφορετικό πόστο στο σύλλογο που έμελλε να σημαδέψει τη μοίρα του. «Οι επιζώντες ήταν ο Φόλμαν, ο Άλαν Ρούσελ και ο Νέτο. Δυστυχώς ο Φόλμαν έχασε το ένα του πόδι, αλλά αυτή την περίοδο κάνει θεραπείες και στο μέλλον θα αποτελέσει μέρος του ποδοσφαιρικού μας τιμ. Ελπίζουμε πως ο Άλαν Ρούσελ και ο Νέτο θα είναι διαθέσιμοι να αγωνιστούν σε 40 μέρες και λόγω αυτή της πεποίθησης που έχουμε τους δηλώσαμε στη λίστα για το Copa Libertadores. Η σκέψη μας είναι και θα είναι να τους δώσουμε τη δυνατότητα να παίξουν ξανά, θα είναι κάτι πραγματικά σπουδαίο».


 
Κλείνοντας, ο ο Μαντσίνι μιλάει στο FourFourTwo του gazzetta.gr για τον τρόπο που προσωπικά αντιμετωπίζει όλο αυτό που εξελίσσεται μπροστά του. Και τον ελάχιστο φόρο τιμής που έχει βάλει στόχο ζωής. «Είναι η μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας μου και της ζωής μου επίσης., όπως και όλων των ανθρώπων που επιλέχθηκαν να βοηθήσουν στην αναδόμηση της Σαπεκοένσε. Αυτή είναι μια εντελώς νέα κατάσταση στη Βραζιλία, κανείς δεν έχει βιώσει κάτι ανάλογο πριν εδώ. Και φυσικά είναι αρκετά ασυνήθιστο σε όλον τον κόσμο. Υπήρχαν ανάλογες τραγωδίες στην ιταλική Τορίνο, στην Αλιάντσα Λίμα του Περού για στην αγγλική Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ναι, είναι μεγάλη πρόκληση, αλλά μαζί της έρχεται και μια μεγάλη θέληση. Θέληση από όλους εμάς να αποδεχτούμε την πρόκληση και να προσπαθήσουμε να ξανακάνουμε αυτή την ομάδα ανταγωνιστική. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε...»