"Green Dream 5": Όλα για την κορυφαία πεντάδα του Παναθηναϊκού στα κανάλια Novasports

H δημοσιογραφική ομάδα των καναλιών Novasports, ετοίμασε ένα ωριαίο ντοκιμαντέρ με τίτλο «Green Dream 5» στο οποίο ο Δημήτρης Καρύδας παρουσιάζει ανέκδοτες ιστορίες και γεγονότα από την πλούσια και γεμάτη τίτλους καριέρα των 5 κορυφαίων μπασκετμπολιστών του Παναθηναϊκού της τελευταίας 25ετίας, έτσι όπως ψηφίστηκαν από τους φίλους των «πρασίνων», Δημήτρη Διαμαντίδη, Ντέγιαν Μποντίρογκα, Φραγκίσκου Αλβέρτη, Αντώνη Φώτση και Στόγιαν Βράνκοβιτς.

Στο "Green Dream 5" το οποίο επιμελήθηκε ο δημοσιογράφος των καναλιών Novasports, Χρήστος Καούρης, μίλησαν ο δημοφιλής τραγουδιστής Αντώνης Ρέμος, οι πρώην άσοι του 'τριφυλλιού" Νίκος Χατζηβρέτας, Λάζαρος Παπαδόπουλος, Γιώργος Καλαϊτζής , ο παλιός παράγοντας Στράτος Κωσταλάς και ο Φραγκίσκος Αλβέρτης.

Το "Green Dream 5" θα μεταδοθεί σε επανάληψη  από τα Novasports 1 και Novasports 1 HD, τη Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου στις 22:00, αμέσως μετά την εκπομπή «Ώρα των Πρωταθλητών», την Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου στις 15:30, ενώ την Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου στις 18:30 θα μεταδοθεί και από το Novasports 3.

Ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση με τις δηλώσεις των πρωταγωνιστών του ντοκιμαντέρ.

Ρέμος: Ντέγιαν Μποντιρόγκα ολέ ολέ, αυτό το σύνθημα ξέρεις τι σημαίνει.

Ο Αντώνης Ρέμος μίλησε για τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα και πως μυήθηκε στα μυστικά της νυχτερινής Αθήνας: «Ήρθε και ο Ντέγιαν στην Ελλάδα και τον έφεραν. Στους Σέρβους και τους Βαλκάνιους αρέσει η ελληνική μουσική και ερχόταν στα μαγαζιά που τραγούδαγα και κατάλαβε τι θα πει ελληνική διασκέδαση. Ο Ντέγιαν ήταν ένα εξαιρετικό παιδί, ήταν το καλό παιδί της παρέας, δεν ήταν αυτός που έκανε πολύ φασαρία ούτε το μεγάλο πειραχτήρι, ήταν αυστηρός με τον εαυτό του και μετρημένος. Απολάμβανε πολύ τις στιγμές χαράς με τις ομάδες του και εκείνες τις στιγμές ήμουν κομμάτι της ζωής του. Πάντα θα θυμάμαι τον Ντέγιαν και μου έρχεται ένα αυθόρμητο χαμόγελο γιατί είναι ένας από τους πέντε καλύτερους ξένους που έχουν περάσει ποτέ από την Ελλάδα. Ντέγιαν να συνεχίσεις να υπάρχεις, σε χρειαζόμαστε, σε αγαπάμε, ξέρω πόσο αγαπάς τους Έλληνες και εμείς σε αγαπάμε. Να είσαι πάντα καλά και να συνεχίσεις να υπάρχεις με την οικογένειά σου και τους φίλους σου. Ντέγιαν Μποντιρόγκα ολέ ολέ, αυτό το σύνθημα ξέρεις τι σημαίνει. Να είσαι πάντα καλά».

Χατζηβρέττας: Διαμαντίδης, το πρότυπο για τα παιδιά

Από την πλευρά του ο Νίκος Χατζηβρέττας αναφέρθηκε στον επί σειρών ετών συμπαίκτη του στον Ηρακλή, στον Παναθηναϊκό και στην Εθνική ομάδα, Δημήτρη Διαμαντίδη. «Εγώ όταν πήρε το πρώτο αυτοκίνητο ο Διαμαντίδης στον Ηρακλή είχα φύγει γιατί είχα πάει τη Μόσχα και αυτό είναι αλήθεια. Δεν είχε ακόμα δίπλωμα και τον πηγαίναμε και εμείς στο σπίτι πολλές φορές. Στην αρχή για όλους μας είναι δύσκολο όταν οδηγείς. Στη ζωή είναι όπως μάθεις. Ο Διαμαντίδης έκανε μαθήματα με αυτόματο και είναι δύσκολο για κάποιον που έχει μάθει με αυτόματο να πάει στο χειροκίνητο. Οι Αμερικάνοι που έρχονται δεν ξέρουν να οδηγούν με χειροκίνητο γιατί έτσι έχουν μάθει. Είναι πολύ μεγάλος αθλητής αλλά ποτέ σούπερ σταρ. Δεν το έβγαζε προς τα έξω, δεν μου έδωσε αυτή την εντύπωση, είναι ένας μεγάλος αθλητής, προσέφερε πολλά αλλά δεν είναι ο χαρακτήρας του σταρ. Είναι χαμηλών τόνων και αφοσιωμένος σε αυτό που κάνει και δεν έχει δώσει ποτέ δικαιώματα. Τη δεκαετία του 90 δεν ήταν στη μόδα. Ο Διαμαντίδης και ο Παπαλουκάς έδωσαν κάτι άλλο στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και αυτό τους κάνει ξεχωριστούς. Από τη δεκαετία του 2000 και μετά άλλαξε το νόημα του παιχνιδιού γιατί εμείς στην εποχή μας κοιτάζαμε τους πόντους. Μόνο εάν έβαζες 30 πόντους ήσουν καλός. Πλέον αυτό έχει αλλάξει και τα παιδιά δεν το κοιτάζουν. Εμείς μεγαλώσαμε με τον Γκάλη και αυτοί οι δύο το άλλαξαν αυτό. Έβαλαν πλουραλισμό στο παιχνίδι τους και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και αυτό τους ξεχωρίζει. Αυτό που βγάζει είναι αληθινό, σε μεγάλη διάρκεια δεν δουλεύεται. Ο Διαμαντίδης το έχει, προσέφερε πολλά στον Παναθηναϊκό γιατί σε διάφορες περιόδους υπήρχαν παίκτες και παίκτες. Εγώ θυμάμαι τα χρόνια με Σπανούλη και Γιασικεβίτσιους που είναι μεγάλοι παίκτες και ο Διαμαντίδης έβαζε τον εαυτό του κάτω και έπαιρνε δύο ή τρία σουτ. Η ομάδα έπαιρνε πρωτάθλημα Ευρώπης και είχε δύο ή τρεις πόντους. Αυτό είναι η έννοια του αλτρουισμού και η έννοια της διάκρισης μέσα στο παιχνίδι καθώς και τεράστιο επίτευγμα να αναδεικνύεις τους άλλους. Ορόσημο είναι όλη η πορεία του όπως και άλλων αθλητών που προσέφεραν πολλά στο άθλημα. Είναι πρότυπο για τα παιδιά και όταν ένας τέτοιος παίκτης αποσύρεται δεν είναι εύκολο για το μπάσκετ γιατί είναι σημαντικό κομμάτι του. Κοινότυπη είναι η λέξη μου αλλά το Α και το Ω είναι να είσαι νικητής. Το απέδειξε σε όλα αυτά τα χρόνια, παίζει για να κερδίσει τη φάση».

Λ. Παπαδόπουλος: Τα προσόντα του Φώτση αντίστοιχα με αυτά των Αμερικανών

Ο Λάζαρος Παπαδόπουλος μίλησε για τον καλό του φίλο Αντώνη Φώτση και όσα έχουν μοιραστεί μαζί όλα αυτά τα χρόνια. «Ο Φώτσης την αξίζει, είναι δίκαιη επιλογή, έχει διάρκεια, παίζει απ’ τα 16 του σε μεγάλο επίπεδο, κοντά στα 20 πήγε Αμερική και τα πρωταθλήματα που πήρε ήταν για δεκαετίες. Αξίζει μια τέτοια θέση. Όλες οι φιλίες ξεκινούν στο γήπεδο, ήμασταν και συγκάτοικοι στο δωμάτιο, από 16 χρονών μαζί, στις Εθνικές, στον Παναθηναϊκό, στη Δυναμό, τίτλους μαζί, ήττες, νίκες, διακοπές μαζί. Δεν υπάρχουν άλλες συνθήκες για να γίνεις με κάποιον κολλητός. Σαν χαρακτήρες ταιριάζουμε γιατί είμαστε χαβαλέδες με την καλή έννοια, έχουμε ίδιο χιούμορ, μας ενδιαφέρουν πολλά κοινά, παιχνίδια, αυτοκίνητα, υπολογιστές, έχουμε ίδιες απόψεις. Μας αρέσει το μπάσκετ φυσικά, παίζουμε την ίδια θέση πάνω κάτω, αυτός δεν μπαίνει καθόλου στη ρακέτα, εγώ το αντίθετο, αυτός με πειράζει και λέει ότι δεν μπορώ να σουτάρω και τέτοια πράγματα. Όντως υπήρχε ένας κουμπαράς, τον λέγαμε φιδοκουμπαρά και όποιος έλεγε κάποιο ψέμα έβαζε ένα ευρώ και σε κάποια φάση είχε υπερβεί τόσο πολύ το ποσό μέσα που όλοι μας έλεγαν φτάνει. Αν μιλάμε σοβαρά έχει ένα μεγάλο χάρισμα, είναι λευκός, έμαθε μπάσκετ στην Ευρώπη αλλά τα προσόντα του αντιστοιχούν σε αυτά των Αμερικανών. Οι σκάουτερ τα ψάχνουν αυτά τα προσόντα και δίκαια ήταν ο πρώτος παίκτης. Εκείνη την εποχή εάν κοιτούσες ποιος μπορεί να παίξει στο ΝΒΑ ο πρώτος που θα σου ερχόταν στο μυαλό ήταν ο Φώτσης. Είχε πολλά παιχνίδια, έπαιζε πολλά με αμάξια, του άρεσαν πολύ τα παιχνίδια με αμάξια και παίζαμε συνέχεια το Civilization, εγώ έπαιρνα Ρωσία και εκείνος Αμερική και παίζαμε μέχρι να λιώσει ο υπολογιστής. Κορυφαία πλάκα ήταν όταν βάζαμε τον φιδοκουμπαρά και λέγαμε ότι λέει κάποιος ψέματα. Όταν πήραμε το Πανευρωπαϊκό είχαμε πάει στον Κώστα τον Καραμανλή και μου είπε ότι ξέρει πως ασχολούμαι με το ψαροντούφεκο. Με ρώτησε πόσα μετράω βουτάω και του λέω τριάντα μέτρα και κάνει ο Φώτσης «ψέματα, φιδοκουμπαράς» και όλοι πέθαναν στα γέλια. Για χάρισμα πρόκειται να μην μπορείς να επηρεαστείς στα δεδομένα, στο άγχος, δεν έχει άγχος και αυτό είναι το πλεονέκτημα στα κρίσιμα σημεία, τον έχουμε δει πολλές φορές να παίρνει τα κρίσιμα σουτ, να παίζει δυνατές άμυνες σε δύσκολα σημεία και θα πάρει σίγουρα το κρίσιμο ριμπάουντ, την κρίσιμη άμυνα. Δεν έχει την αίσθηση του άγχους, έχει ένα σταθερό παλμό. Πιστεύω ότι ξεκίνησε σε πολύ μικρή ηλικία στον Παναθηναϊκό, έχει μεγάλη σημασία αυτό, σε εκείνη την ομάδα με Μποντιρόγκα, Ρέμπρατσα, κορυφαίες προσωπικότητες. Φανταστείτε τώρα να υπάρχει ένα παιδάκι που οι φίλαθλοι θα τον προσέχουν, να παίζει, να κερδίζει τίτλους και αυτό είναι ένα συναίσθημα που δεν χάνεται. Αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα για να βγάζουν οι ομάδες παίκτες».

Οι προσωπικές στιγμές των Green Dream 5

Ο πρώην παράγοντας του Παναθηναϊκού Στράτος Κωσταλάς αποκάλυψε άγνωστες πτυχές της Green Dream 5. «Ο Στόικο είχε μία ιδιαιτερότητα, ήθελε να πηγαίνει πρώτος στα duty free για να ψωνίζει επειδή είχε τις κόρες του και εμείς πιεζόμασταν λίγο γι’ αυτό και μας φώναζε λίγο όταν αργούσαμε. Είχε αρχίσει να γίνεται μεταξύ πλάκας και εκνευρισμού. Είχαμε πάει ένα ταξίδι στο Πόρτο και εκνευρίστηκε επειδή αργήσαμε, ζήτησα ένα κενό από μία κοπέλα, του το έσκισα όμως μπροστά του και αυτός πίστεψε ότι ήταν πραγματικό. Οι άλλοι γελούσαν γιατί ήξεραν ότι ήταν ψεύτικο. Η γυναίκα του τον λάτρευε, είναι φοβερός οικογενειάρχης, μια μέρα μας πήρε τηλέφωνο και μας είπε βοήθεια. Ήταν κουρασμένος αλλά ήθελε να προπονηθεί. Ζητούσε βοήθεια γιατί η γυναίκα του τον είχε κλειδώσει μέσα γιατί ήταν άρρωστος και ήθελε να προπονηθεί. Στον εμφύλιο όλοι ξέραμε πόσο πατριώτης είναι και φοβόμασταν μην υπάρξει πρόβλημα. Υπήρχε μεγάλο μίσος, καταζητούσαν αθλητές, τους έκαναν τατουάζ για να μην μπορούν να παίξουν. Ο Ζάρκο λέει τρελοί είστε, μαζί θα είμαστε, στο μπάσκετ δεν υπάρχουν Σέρβοι και Κροάτες. Ήταν μεγάλη μου τιμή που ο Θεός με ευλόγησε που δούλεψα με Γκάλη, Γιαννάκη, Χριστοδόλου. Ήταν όλοι φοβερά παιδιά. Στην αρχή της σεζόν, είχε μόλις τελειώσει ένα γεύμα και ο Γιαννάκης βλέπει τους «μικρούς» (Οικονόμου, Αλβέρτης, Μυριούνης κλπ) και περιμένουν το ασανσέρ και τους λέει τι κάνετε; Λένε ΄περιμένουμε το ασανσέρ…΄ και τους λέει: ΄όταν γίνετε πενταδάτοι τότε θα πάρετε το ασανσέρ αλλά μέχρι τότε με τις σκάλες θα πηγαίνετε΄. Ο Μυριούνης και ο Οικονόμου ήταν από ομάδες Α2, αλλά ο Αλβέρτης ήρθε από μικρή ομάδα, η οποία του δημιούργησε μεγάλο πρόβλημα γιατί διαλύθηκε η ομάδα πόλο του Παναθηναϊκού και παρά το νεαρό της ηλικίας του το διαχειρίστηκε άψογα. Φαινόταν ότι θα έκανε μεγάλη καριέρα. Παιδάκι ήταν και έμενε με τον Γκάλη στο δωμάτιο. Με παίρνει και μου ζήτησε ένα μηχάνημα για να σκοτώνει τα κουνούπια γιατί ο Γκάλης νόμιζε ότι υπάρχει ένα κουνούπι στο δωμάτιο και τον είχε βάλει να το βρει και δεν μπορεί να κοιμηθεί. Έβαλα κάτι ψεύτικο για να νομίζει ο Γκάλης ότι θα πεθάνει το κουνούπι».

Καρύδας: Οι Green Dream 5 όπως τους έζησα

Για τους Green Dream 5, μίλησε ο δημοσιογράφος των καναλιών Novasports, Δημήτρης Καρύδας.  «Όταν ακούει κάποιος το όνομα του Στόγιαν Βράνκοβιτς, το πρώτο πράγμα που του έρχεται στο μυαλό είναι ότι μιλάμε για έναν από τους κορυφαίους μπλοκέρ και ριμπάουντερ όλων των εποχών στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Στο ξεκίνημα του στη Ζαντάρ ήταν ένας κορυφαίος σκόρερ και στις πρώτες του σεζόν είχε τερματίσει στις πρώτες θέσεις των σκόρερ όλου του ενιαίου Γιουγκοσλαβικού πρωταθλήματος. Τι μεσολάβησε και άλλαξε το παιχνίδι του; αυξήθηκαν οι βαθμοί της μυωπίας του και προσπάθησε να κάνει το μειονέκτημα πλεονέκτημά του. Το πρόβλημά του δεν λύθηκε. Αυτό που πήρε ο Παναθηναϊκός ήταν ξεκάθαρο. Πήρε έναν παίκτη που οι περισσότεροι τον αποκαλούσαν τερματοφύλακα και μεγάλο παράδειγμα είναι το μπλοκ στον τελικό του Μπερσί για να πιστοποιήσει ότι ο Βράνκοβιτς θα μπορούσε άνετα να είναι τερματοφύλακας. Ο Στόγιαν δεν διέφερε, ήταν λίγο μποέμ, αρκετά μπον βιβέρ και πολύ καπνιστής. Ωστόσο, ελάχιστοι μπορούν να πουν ότι τον έχουν δει να καπνίζει δημόσια καθώς πάντα πρόσεχε την εικόνα του και ειδικά σε αυτό το ζήτημα δεν έδινε αφορμές. Μια μάλλον άγνωστη ιστορία για τον Βράνκοβιτς έχει να κάνει με την πρώτη του σεζόν στον Παναθηναϊκό. ο Βράνκοβιτς ήταν μανιώδης με την προπόνηση και το γυμναστήριο, αυτό που οι Αμερικάνοι αποκαλούν «gym rat», «ποντικός των γυμναστηρίων» δηλαδή και μια βραδιά, στη βραδινή προπόνηση της ομάδας στη Γλυφάδα, επί ημερών Παβλίσεβιτς, κάθισε μαζί με τον Γκόμαζετς να κάνουν βάρη αλλά τους πήρε η ώρα και τελικά ο φύλακας βαρέθηκε να τους περιμένει ή δεν ήξερε ότι ήταν εκεί και τους κλείδωσε μέσα. Προκλήθηκε ένας πανικός μέχρι να το καταλάβουν, τελικά πήγαν και τους άνοιξαν. Ο Φώτσης είναι γνωστός, εκτός του μπάσκετ, για δύο λόγους. Για τη λατρεία του στα ηλεκτρονικά παιχνίδια αλλά και την αδυναμία του στα μεγάλα και γρήγορα αυτοκίνητα. Εσχάτως έχει αποκτήσει και μία τρίτη αγάπη, ο σκύλος του, τον οποίο υπεραγαπά. Μοιάζει σχεδόν απίστευτο αλλά ένας από τους κορυφαίους μπασκετμπολίστες όλων των εποχών δεν έπαιξε ποτέ στην Εθνική παίδων καθώς και την Εφήβων. Ο Διαμαντίδης φόρεσε για πρώτη φορά φανέλα Εθνικής στα 21 του χρόνια και αυτή ήταν της μεσογειακής ομάδας. νωρίτερα κανείς δεν τον είχε καλέσει. Στα χρόνια που παίζει στον Παναθηναϊκό, ο Διαμαντίδης έχει δημιουργήσει τη φήμη του αντιδημοσιογραφικού και η αλήθεια είναι ότι ο Διαμαντίδης αντιπαθεί να μιλάει για τα κατορθώματά του και για τον εαυτό του. Όταν του ζητά κάποιος να μιλήσει για την ομάδα και η συζήτηση στρέφεται γύρω από εμείς είναι εντάξει αρκεί βέβαια να μην αρχίσουν οι προσωπικές ερωτήσεις. Γενικά, ο Διαμαντίδης είναι άνθρωπος με πολύ μετρημένη ζωή, δεν του αρέσουν οι αλλαγές, για πολλά χρόνια οδηγούσε το ίδιο αυτοκίνητο και κρατάει την ενεργητικότητά του για μέσα στα γήπεδα. Σπάνια βγαίνει και ξενυχτάει ακόμα και όταν ήταν εργένης, είναι ο άνθρωπος που αποτελεί τον τέλειο αρχηγό. Πάντα ζητούσε βοήθεια όταν σήκωνε ένα Κύπελλο για να τους δώσει την τιμή, στους συμπαίκτες του. Ο Ντέγιαν ήταν ανακάλυψη του Τσόσιτς, αυτόν τον πρωτοείδε σε κάποια εφηβικά παιχνίδια και τον έφερε στην Ελλάδα. Ωστόσο, ο Τσόσιτς ήταν προπονητής στην ΑΕΚ αλλά η ομάδα δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του 17χρονου τότε Μποντίρογκα και έτσι βρέθηκε στο ΣΕΦ για να προπονηθεί με τον Ολυμπιακό, εντυπωσιάζοντας τον Ιωαννίδη. Όταν ήρθε η ώρα για να μιλήσουν για τα συμβόλαια και την ελληνοποίησή του, ο παίκτης πρόβαλε αντιρρήσεις και στα δύο. Ο Ιωαννίδης έκανε τη λάθος πρόβλεψη. Ο παίκτης του είπε ότι θα πήγαινε στην Τεργέστη γιατί τον ήθελε ο Τάνιεβιτς για δεύτερο ξένο και ο Ιωαννίδης του είπε ότι κανένας 17χρονος δεν παίζει δεύτερος ξένος σε ιταλική ομάδα και πως θα γυρνούσε στην Ελλάδα. Αυτό δεν συνέβη καθώς ο Ντέγιαν έπαιξε και άλλαξε αρκετές ομάδες. Γύρισε επτά χρόνια αργότερα για τον Παναθηναϊκό. Ο Αλβέρτης, από τα πρώτα του χρόνια, ήταν σπουδαίος σουτέρ, από την Γλυφάδα ακόμα, η οποία ήξερε το «θησαυρό» που είχε και ζήτησε στη μεταγραφή τον «ουρανό με τα άστρα». Ο Παναθηναϊκός ικανοποίησε τις απαιτήσεις, ζήτησε πολύ έμψυχο δυναμικό από την ομάδα πόλο των «πρασίνων» όπως και τον διεθνή πολίστα, Σελετόπουλο και έτσι διαλύθηκε το τμήμα πόλο ουσιαστικά για χάρη του Αλβέρτη. Ο Αλβέρτης δεν δούλεψε με πολλούς προπονητές και τον μεγαλύτερο χρόνο ήταν πλάι στον Ομπράντοβιτς. Η συνύπαρξή τους δεν ξεκίνησε ομαλά καθώς στην αρχή ο Ομπράντοβιτς ζητούσε άλλα πράγματα από αυτόν και ο Αλβέρτης είχε συνηθίσει να παίζει αλλιώς και έτσι επήλθε κάποια στιγμή η ρήξη με έναν μεγαλειώδη καυγά στο κλειστό της Δάφνης την πρώτη του χρονιά στην ομάδα. Μετά το τέλος ενός ματς, οι δυο τους διαφώνησαν έντονα και χρειάστηκε να τους χωρίσουν οι παίκτες στα αποδυτήρια. Ο Ομπράντοβιτς δεν έκρυψε ποτέ τον καβγά, ο Αλβέρτης έσπευσε να ζητήσει συγγνώμη και ενώ πολλοί πίστευαν πως το καλοκαίρι οι δρόμοι θα χωρίσουν, με τον Αλβέρτη να αποχωρεί, συνέβη το αντίθετο. Υπήρξε ταύτιση απόψεων και μαζί πήραν πολλούς τίτλους. Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να αποκαλύψει ο Αλβέρτης σε κάποιες του συνεντεύξεις πως πολλές φορές, όταν τελείωνε το συμβόλαιό του, είχε προτάσεις από ομάδες του εξωτερικού, αλλά η διοίκηση δεν το μάθαινε ποτέ. Ποτέ δεν είχε βάλει σε πλειστηριασμό τις προτάσεις και απλά απαντούσε σε όλες αρνητικά. Μάλιστα, κάποια στιγμή η Μπολόνια του είχε κάνει μία «μυθική» πρόταση αλλά δεν κάθισε καν να συζητήσει με τους Ιταλούς».

Καλαϊτζής: Εμβληματική προσωπικότητα ο Αλβέρτης

Ο Γιώργος Καλαϊτζής από τη μεριά του μίλησε για τον Φραγκίσκο Αλβέρτη.
«Ο Αλβέρτης είναι μια τεράστια προσωπικότητα, εγώ δεν θα τον κρίνω δίκαια γιατί είναι φίλος μου, πέρα από συμπαίκτης. Αυτό το έχει κερδίσει, είναι ένας άνθρωπος που έμαθα πολλά και το ευτύχημα είναι ότι αυτή η σχέση συνεχίζεται μέσω της ακαδημίας του Παναθηναϊκού, μία εμβληματική προσωπικότητα. Είναι σαν τον Μαλντίνι του μπάσκετ, έχουν μακρύ μαλλί και είναι είδωλα. Ένας άνθρωπος που όλοι τον αποδέχονται και παραδέχονται και τέτοιοι άνθρωποι ευτυχώς μένουν στο χώρο μέσω των ακαδημιών του Παναθηναϊκού. Ήταν ο αναρχικός του μπάσκετ, με σκουλαρίκια, τατουάζ και μακρύ μαλλί. Δεν θα είχε τατουάζ αν ξεκινούσε τώρα. Ένας άνθρωπος που δεν τον χωρούσαν οι κλειστοί χώροι, σε κάθε ρεπό εξαφανιζόταν είτε στο βουνό είτε στη θάλασσα. Όλοι το είχαμε αποδεχτεί αυτό. Σε μία ιστορία, γυρίζοντας από ένα κυνήγι στο βουνό, η αστυνομία του πήρε τις πινακίδες λόγω ταχύτητας ήρθε σπίτι μου να κοιμηθούμε και επειδή κάτι έγινε έπρεπε να πάμε σπίτι του. Έτσι, με το αμάξι του, χωρίς πινακίδες και γεμάτο όπλα, έτυχε να μας σταματήσει η αστυνομία οπότε καταλήξαμε σε ένα τμήμα προσπαθώντας να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε η 17 Νοέμβρη και πως τα όπλα ήταν για το κυνήγι. Οι αστυνομικοί έκαναν τη δουλειά τους αλλά αυτό κράτησε τρεις τέσσερις ώρες αλλά ήταν μια ευχάριστη ιστορία. Ο Φράγκι έχει ένα ένστικτο με το σουτ και αυτό δεν γίνεται με την προπόνηση. Το ανακάλυψε και όταν η μπάλα φεύγει από τα χέρια του, αν συνεχίσει και κάνει μία νοητή τροχιά θα καταλήξει ξανά στα χέρια του. Έχει το σουτ και ο τρόπος μπορεί να είναι περίεργος αλλά με αυτό καταφέρνει κάθε φορά να σουτάρει. Ήταν καθαρά αγωνιστικό το θέμα, τέτοιες διάφορες φάσεις μεταξύ δύο προπονητών ή παικτών είναι συχνές απλά ο ένας ήταν ο Ομπράντοβιτς και ο άλλος ο Αλβέρτης. Θα διαφωνήσω με το νερό στο κρασί τους, ήταν απόλυτοι και δεν έκανε κανένας πίσω, κάθισαν και μίλησαν και βρήκαν τη χρυσή τομή για όλες αυτές τις επιτυχίες. Δόθηκαν αμοιβαίες εξηγήσεις και το αποτέλεσμα ήταν θετικό.
Η πρώτη λέξη, την έμαθα από τον Ρεντζιά, τον φώναζε «ζούγκλα» όλα τα χρόνια και ανταποκρίνεται στην εξωγηπεδική ζωή. Η δεύτερη λέξη είναι πολύ δύσκολο να χαρακτηρίσεις κάποιον με μία λέξη, αλλά θα έλεγα ότι είναι ένας άνθρωπος ευθύς και ήταν αρχηγός με όλη τη σημασία επειδή τον έζησα στα αποδυτήρια. Συσπείρωνε πριν τα παιχνίδια τους παίκτες. ήταν αρχηγός, αληθινός και παραδοσιακός. Είναι απλός, γρήγορος και περιεκτικός και σαν χαρακτήρας είναι πιο κλειστός. Αυτοί που είναι κοντά του όμως έχουν μόνο να κερδίσουν».

Αλβέρτης: Ο Βράνκοβιτς άφησε το στίγμα του

Τέλος, ο Φραγκίσκος Αλβέρτης επισήμανε:  «Ήμασταν μεταξύ πρώτης και δεύτερης θέσης, με το κλασσικό κουρτινάκι να χωρίζει. Εγώ πιτσιρικάς, στη μέση ο Βολκόφ και στο διάδρομο ο Στόγιαν. Ήμασταν λίγο στριμωγμένα και ο Στόγιαν τα είχε όλα σε μία τσάντα και ο μπροστινός κάνει το κάθισμα πάνω του. Προσπάθησα να του εξηγήσω να κάνει λίγο πιο μπροστά το κάθισμα αλλά δεν καταλάβαινε. Η λύση ήταν να τραβηχτεί η κουρτίνα και να του έρθει η αφίσα στο κεφάλι από την τσάντα του Στόγιαν αλλά το κάθισμα δεν το μετακίνησε. Μετά από ένα λεπτό η ίδια σκηνή, αυτός έβγαζε αφρούς αλλά την τρίτη φορά μόλις είδε τον Στόγιαν και η καρέκλα μπήκε μπροστά, και η κουρτίνα έκλεισε και ταξιδέψαμε ήσυχα και ωραία. Ο Στόγιαν είναι από τις προσωπικότητες που αφήνουν το στίγμα τους και το άφησε και στον Παναθηναϊκό. Μία ξεχωριστή προσωπικότητα και ένας πολύ καλός φίλος για όλους μας».