Παυλόπουλος: Εμείς θα τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας, αλλά και οι εταίροι μας να τηρήσουν τις δικές τους

Νέα παρέμβαση προς τους Ευρωπαίους εταίρους για το κλείσιμο της αξιολόγησης έκανε από την Πρέβεζα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος.

Στην αντιφώνησή του προς τον δήμαρχο της πόλης, κατά την τελετή αναγόρευσής του σε επίτιμο δημότη της πόλης, ο κ.Παυλόπουλος επισήμανε ότι η Ελλάδα «δεν διανοείται το μέλλον της έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει μέλλον και προοπτική, υπό όρους Πολιτισμού και Δημοκρατίας, δίχως να έχει στους κόλπους της, και μάλιστα ως πυρήνα της, την Ελλάδα, την Ιστορία της, τον Πολιτισμό της και την Δημοκρατία της. Εμείς θα τηρήσουμε όλες τις δεσμεύσεις μας, υπό τον όρο ότι και οι Εταίροι μας θα τηρήσουν τις δικές τους δεσμεύσεις. Πρέπει όλοι να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους, που είναι στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Δικαίου».



 Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας βρίσκεται στην Πρέβεζα επ' αφορμή των εορταστικών εκδηλώσεων για τον πολιούχο Αγιο Χαράλαμπο. Τα βασικά σημεία της ομιλίας του, ακολουθούν:

Επιτρέψατέ μου να σας ευχαριστήσω θερμώς για την εξαιρετική τιμή που μου περιποιείτε, απονέμοντάς μου τον τίτλο του Επίτιμου Δημότη του Δήμου σας. Του ιστορικού Δήμου Πρέβεζας. Θέλω δε να σας διαβεβαιώσω ότι έχω πλήρη επίγνωση πρώτον, ότι ο τίτλος αυτός δεν απονέμεται στο πρόσωπό μου αλλά στον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Και, δεύτερον και συνακόλουθα, ότι ο ως άνω τίτλος συνεπάγεται αντίστοιχες υποχρεώσεις, οι οποίες συνίστανται στην, αυτονόητη θεσμικώς, υποχρέωσή μου να εμπνέομαι –καθ’ όλη την διάρκεια της θητείας μου και όχι μόνον- από τα διδάγματα που αναδίδει η ιστορία και η προοπτική της Πρέβεζας. Πολλώ μάλλον όταν η Πρέβεζα δεν είναι η «μελαγχολική πόλη» που σφραγίσθηκε από την τραγική αυτοχειρία του σπουδαίου μας ποιητή, του Κώστα Καρυωτάκη. Όλως αντιθέτως η Πρέβεζα, από το ίδιο το όνομά της και τις ετυμολογικές ρίζες του που κατά την ορθότερη άποψη σημαίνουν «πέρασμα», συμβολίζει την αέναη πορεία από το παρελθόν στο παρόν και, πρωτίστως, στο μέλλον. Τα ιστορικά δεδομένα της Πρέβεζας και η σημερινή της πορεία, παρά την δυσμενή γενική συγκυρία, μαρτυρούν αψευδώς.

Ι. Η μακραίωνη ιστορία της περιοχής της Πρέβεζας προβάλλει αενάως εμπρός μας. Αρκεί να σκεφθούμε ότι:

Α. Εδώ βρίσκεται ο ποταμός Αχέροντας μαζί με το ονομαστό νεκρομαντείο. Ακόμη, σύμφωνα με ορισμένα δεδομένα, η Πρέβεζα φαίνεται ότι αποτελούσε λιμάνι του Βασιλιά Πύρρου Α΄, κατά τα Ελληνιστικά χρόνια. Επίσης, η Αρχαία Νικόπολη ιδρύθηκε μετά την νίκη του Οκταβιανού στο Άκτιο.

Β. Εδώ, κήρυξε, ερχόμενος από την Ασία και οδεύοντας προς το Μαρτύριο, τον Αναστημένο Χριστό, ο Απόστολος των Εθνών, Παύλος.

Γ. Εδώ ήταν το «θέατρο» της ναυμαχίας του Ακτίου, που διεξήχθη λίγο έξω από τη σημερινή πόλη της Πρέβεζας, στις 2 Σεπτεμβρίου του 31 π.Χ. Πρόκειται για την ναυτική αναμέτρηση ανάμεσα στον Οκταβιανό από τη μια πλευρά και τον Μάρκο Αντώνιο και το ναυτικό της Κλεοπάτρας από την άλλη. Η ναυμαχία ήταν συνέπεια του εμφύλιου πόλεμου ανάμεσα στον Γάιο Οκτάβιο και τον Μάρκο Αντώνιο, που διεκδικούσαν, μετά τη δολοφονία του Καίσαρα, την εξουσία στο απέραντο κράτος της Ρώμης. Έληξε με την ήττα του Αντωνίου και της Κλεοπάτρας. Η ήττα αυτή σήμανε την αρχή του τέλους και για τους δύο, ενώ αυτό που έχει ευρύτερη ιστορική σημασία είναι το γεγονός ότι η βασιλεία της Κλεοπάτρας σηματοδοτεί το τέλος της Ελληνιστικής και την αρχή της Ρωμαϊκής Περιόδου στην Ανατολική Μεσόγειο.

Δ. Εδώ, επίσης, ήταν το «θέατρο» της δεύτερης, μεγάλης ιστορικής σημασίας, ναυτικής αναμέτρησης στην περιοχή, της αποκαλούμενης Ναυμαχίας της Πρέβεζας. Η οποία έλαβε χώρα στις 28 Σεπτεμβρίου 1538 μεταξύ του οθωμανικού στόλου, υπό τον Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, κατόπιν εντολής του σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, και του ενωμένου στόλου του Ιερού Συνασπισμού (Holy League) των Χριστιανικών Χωρών, η οποία συστήθηκε από τον Πάπα Παύλο Γ΄, υπό τον Γενοβέζο ναύαρχο Αντρέα Ντόρια.

ΙΙ. Εάν όμως η γεωγραφία καθορίζει αποφασιστικά την μοίρα ενός τόπου, άλλο τόσο και ακόμη περισσότερο μπορεί να την επηρεάσει η δύναμη και η δημιουργικότητα του Ανθρώπου.

Α. Τα τελευταία χρόνια, με την δημιουργία της γέφυρας του Ρίου-Αντίριου (2004), της υποθαλάσσιας Σήραγγας Πρέβεζας - Ακτίου (2002), και της Εγνατίας Οδού (2009) και της Ιονίας Οδού (2017), η ιδιότυπη γεωγραφική απομόνωση της Πρέβεζας έλαβε τέλος και νέες προοπτικές σημαντικής, πολύπλευρης, ανάπτυξης της Πόλης έχουν προκύψει.

Β. Κι εδώ επιτρέψατέ μου να προβώ σε μια, κρίσιμη για το μέλλον όχι μόνο της Πρέβεζας αλλά της Χώρας μας, επισήμανση: Όλοι μας γνωρίζουμε ότι η κατασκευή της γέφυρας του Ρίου χρηματοδοτήθηκε από το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά και από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Τέτοια μεγάλα έργα, που άλλαξαν την μορφή της Χώρας, δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν εάν η Ελλάδα δεν ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως, η Ελλάδα δεν διανοείται το μέλλον της έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει μέλλον και προοπτική, υπό όρους Πολιτισμού και Δημοκρατίας, δίχως να έχει στους κόλπους της, και μάλιστα ως πυρήνα της, την Ελλάδα, την Ιστορία της, τον Πολιτισμό της και την Δημοκρατία της. Εμείς θα τηρήσουμε όλες τις δεσμεύσεις μας, υπό τον όρο ότι και οι Εταίροι μας θα τηρήσουν τις δικές τους δεσμεύσεις. Πρέπει όλοι να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους, που είναι στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Δικαίου.

Κύριε Δήμαρχε,

Φεύγω από την Πρέβεζα αντλώντας δύναμη από τα μηνύματα της ιστορίας της αλλά και από την προοπτική του μέλλοντός της. Στη μνήμη μου θα μένει πάντα, από την πρώτη φορά που γνώρισα την Πόλη σας ως νέος βουλευτής το 1997, το «πέρασμα» με το πορθμείο της εποχής. Και σήμερα –κι αυτό, όπως ήδη είπα, δείχνει, φυσικά μεταξύ άλλων, την πρόοδο της Πόλης σας- η Πρέβεζα υπενθυμίζει στους κατοίκους της αλλά και σε όλους μας το «πέρασμα» που οφείλουμε να διαβούμε για να ξεπεράσουμε την κρίση, η οποία μαστίζει τον Τόπο και τον Λαό μας, και για να κατακτήσουμε το μέλλον που αρμόζει στην Ελλάδα και τους Έλληνες. Επιπλέον δε για να εμπνέουμε στους Εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον σκληρό πυρήνα της, την Ευρωζώνη, τα ιδανικά που στηρίζουν διαχρονικώς το Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα. Ιδίως δε στις μέρες μας, όταν το Οικοδόμημα αυτό κλυδωνίζεται επειδή έχουμε απομακρυνθεί επικινδύνως από αυτά τα ιδανικά, τα οποία αποτελούν τις αναντικατάστατες αντηρίδες του.