Η προεδρία της Βουλής άργησε οχτώ μήνες για τον Νίκο Βούτση

Μία καραμπόλα της τελευταίας στιγμής τον περασμένο Ιανουάριο, κατά τη συγκρότηση της πρώτης κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, είχε στερήσει από τον Νίκο Βούτση την ανάδειξή του στην προεδρία της Βουλής, κάτι που όμως θα συμβεί τελικά τώρα, έστω και με καθυστέρηση κάποιων μηνών. Η ιδέα δηλαδή να αναλάβει το τρίτο τη τάξει πολιτειακό αξίωμα της χώρας το ιστορικό στέλεχος της αριστεράς δεν προέκυψε σε αυτό το σχηματισμό της κυβέρνησης, αλλά ήταν επιλογή ήδη από την πρώτη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Τότε όμως ο κ. Βούτσης είχε γίνει «θύμα» μίας απίστευτης καραμπόλας, που έφερε τον ίδιο στο υπουργείο Εσωτερικών και την Ζωή Κωνσταντοπούλου στην προεδρία της Βουλής – σε καμία περίπτωση δηλαδή η απερχόμενη πρόεδρος δεν ήταν τότε η πρώτη επιλογή του κ. Τσίπρα για το συγκεκριμένο αξίωμα. 

Ο αρχικός σχεδιασμός λοιπόν του πρωθυπουργού προέβλεπε τον Γενάρη να τοποθετηθεί ο κ. Βούτσης πρόεδρος της Βουλής και η Ζωή Κωνσταντοπούλου υπουργός Δικαιοσύνης. Οι αντιδράσεις όμως από το δικαστικό χώρο για την κυρία Κωνσταντοπούλου οδήγησαν τον κ. Τσίπρα να της προτείνει το υπουργείο Εσωτερικών, όπου δεν είχε επιλέξει κάποιο «ακλόνητο» και a priori αμετακίνητο στέλεχος. Η κυρία Κωνσταντοπούλου αρνήθηκε επιμόνως, με αποτέλεσμα να προκύψει η αλλαγή που έφερε την ίδια στην προεδρία της Βουλής και τον κ. Βούτση στο υπουργείο Εσωτερικών.

Αυτή τη φορά η καραμπόλα λέγεται ότι πήγε να γίνει με τον Γιάννη Δραγασάκη, στον οποίο κυκλοφόρησε η πληροφορία ότι προτάθηκε η προεδρία της Βουλής, πριν επιλεγεί να παραμείνει στην αντιπροεδρία της κυβέρνησης. Ωστόσο δεν επιβεβαιώνεται απολύτως ότι όντως αυτή ήταν η πραγματική πρόθεση του πρωθυπουργού, καθώς κάποιοι εκτιμούν ότι η σχετική φημολογία ήταν περισσότερο κίνηση αντιπερισπασμού παρά υπαρκτός σχεδιασμός. Ο κ. Βούτσης ήταν στην πραγματικότητα από την αρχή η πρώτη επιλογή του κ. Τσίπρα, καθώς ο πρώην υπουργός Εσωτερικών και γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ επί των ημερών της αντιπολίτευσης είχε αναπτύξει άριστες σχέσεις και διαύλους επικοινωνίας με τα άλλα κόμματα, στο πλαίσιο μίας εποικοδομητικής συνεργασίας για την κοινοβουλευτική λειτουργία. Εξ ου και απολάμβανε το κύρος και μία ευρύτερη αποδοχή στο κοινοβούλιο, που είχε οδηγήσει τον κ. Τσίπρα να τον επιλέξει αρχικά τότε για το αξίωμα, ασχέτως εάν ο νόμος της… «καραμπόλας», που ισχύει στους σχηματισμούς και ανασχηματισμούς κυβερνήσεων είχε άλλη γνώμη. Έστω κι αργά πάντως, ο σχεδιασμός του Ιανουαρίου δικαιώνεται τώρα.