Π-οτέ!

Βλέπω τους πολιτικούς στη Βουλή που πλακώνονται για τον ΟΤΕ και τον παρουσιάζουν ως «πολύφερνη νύφη». Νομίζω, όμως, ότι το παζάρι θυμίζει κάτι από τα προξενιά της Γεωργίας Βασιλειάδου στη «Θεία απ’ το Σικάγο» και πως, αν ήξεραν πραγματικά τι παίρνουν οι Γερμανοί, θα… έκοβαν λάσπη!

Αρνούμαι πεισματικά καιρό τώρα να συνδεθώ με έναν από τους εναλλακτικούς παρόχους και παραμένω στον ΟΤΕ για λόγους ψυχολογικούς. Τα τελευταία τρία χρόνια, προσπαθώντας να παρακολουθήσω την εξέλιξη της τεχνολογίας, έχω τραβήξει τα πάνδεινα - όσο και αν κάποιοι υπεύθυνοι του ΟΤΕ προσπαθούν να με πείσουν αρμοδίως (όταν επικαλούμαι τη δημοσιογραφική μου ιδιότητα) πως ό,τι μου συμβαίνει είναι σειρά συμπτώσεων. Διευκρινίζω προκαταβολικά ότι δεν ανήκω στο γενεαλογικό δένδρο της οικογένειας… Μητσοτάκη!

Αρχικά ο ΟΤΕ είχε λάθος τα στοιχεία μου. Μετά έκανε… δύο μήνες (με μέσον) για να μου βάλει γραμμή DSL. Μου έκοψε τη γραμμή απροειδοποίητα, διότι μου είχε χορηγήσει (λόγω μέσου) προσωρινή σύνδεση. Οταν ζήτησα αναβάθμιση, έκοψε την παλιά σύνδεση και ξεκίνησε τη διαδικασία από την αρχή, κρατώντας (πάλι με μέσο) δύο μήνες. Και αμέσως μετά έμεινα χωρίς τηλέφωνο. Οι δε τεχνικοί του ΟΤΕ προσπαθούσαν να βρουν τη βλάβη επί έναν μήνα, χωρίς επιτυχία!

Εκεί που τα κατάφεραν και νόμιζα ότι ηρέμησα, ήρθε το… εγκεφαλικό. Ο λογαριασμός κατέφτασε σε ποσό σχεδόν… τετραψήφιο, αντί για τα συνηθισμένα 80-100 ευρώ. Ο λόγος; Επί έναν χρόνο έρχονταν διπλοί λογαριασμοί και, παρά τις επανειλημμένες γραπτές και προφορικές οχλήσεις, η κατάσταση αυτή συνεχιζόταν. Οταν οι διπλοχρεώσεις σταμάτησαν, ήρθε ένας λογαριασμός. Αλλά με… αναδρομικές διπλοχρεώσεις! Μαζί και μια συστημένη επιστολή με συστάσεις για «συμμόρφωση προς τας υποδείξεις» και άμεση καταβολή του ποσού χωρίς αντιρρήσεις. (Γνωρίζατε ότι ο ΟΤΕ έχει αναθέσει την είσπραξη των λογαριασμών στις γνωστές «τσαμπουκαλίδικες» ιδιωτικές εταιρείες, στα πρότυπα των τραπεζών;).

Ξανά-μανά βόλτα στον ΟΤΕ της γειτονιάς. Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει τι συμβαίνει, κανείς δεν μπορεί να δώσει λύση. Γραπτά παράπονα πάλι. «Δεν θα γίνει και τίποτα. Θα πρέπει να πληρώσετε», λένε οι… έμπειροι -προφανώς- από τέτοια περιστατικά υπάλληλοι.

Η καλύτερη απάντηση έρχεται όταν ο αγανακτισμένος πελάτης προειδοποιεί ότι θα διεκδικήσει το δίκιο του δικαστικά. «Και τι μας νοιάζει εμάς; Δικός μας είναι ο ΟΤΕ;». «Εννοείτε επειδή πουλήθηκε στην Deutsche Telekom», η απορία. «Οχι. Δεν είμαστε εμείς αφεντικά. Αρα, δεν θα κυνηγήσετε εμάς», αποστομωτική η απάντηση!

Μετά από αυτά, το πιο εύκολο είναι να δώσω δίκιο στον Αλογοσκούφη και να πω: «Στον διάολο ο ΟΤΕ και ακόμα παραπέρα». Επειδή διαφωνώ, όμως, ιδεολογικά με την πώλησή του, αναρωτιέμαι: πρόκειται για συνωμοσία, όπως λέει η αντιπολίτευση, για να απαξιωθεί ο Οργανισμός; Ή πρόκειται απλά για την κλασική ελληνική… μακακία;

Δεν ξέρω εάν χρειαζόμαστε Γερμανό υπουργό, όπως είπε ο Αλαβάνος στη Βουλή, αλλά ένα είναι βέβαιο: εάν απαιτήσεις «γερμανική» πειθαρχία στην Ελλάδα, θα σε περάσουν για εξωγήινο. Και όλα τα υπόλοιπα περί «επανίδρυσης του κράτους» είναι απλώς… παπαρολογίες.

Τι; Αν θα φτιάξουν οι Γερμανοί τον ΟΤΕ; Π-οτέ!