Α, ρε κατακαημένε ...

Που φτάσαμε… Να παρακαλάμε να …τσουλήσουν οι ειδικές επιχειρησιακές συμβάσεις! Να μην "πνιγούν " μέσα στις γραφειοκρατικές διαδικασίες και στο "αντάρτικο" των σωματείων για να μην μας έρθουν τα χειρότερα, να μην ενσκήψει η λαίλαπα των ατομικών όπου συναινείς γραπτώς σε ότι βολεύει τον εργοδότη, για να μην γραφτείς στη λίστα των ανέργων.

Μείωση αποδοχών έως και 30%, 10ωρη απασχόληση , μετατροπή της πλήρους σε μερική, εργασία δύο φορές το μήνα ( για να δουλέψουν και οι άλλοι), σωματική έρευνα... Η Τρόικα μας βάζει dead line εως το καλοκαίρι. Μετά θα ζητήσει αλλαγή του νόμου με χειρότερα.  Φανταστείτε, δε, να τους λέγαμε ότι για να συσταθεί ένα νέο επιχειρησιακό σωματείο χρειάζονται 8 μήνες, δηλαδή …καλό φθινόπωρο…Θα απαιτούσαν κατάργηση όλων των συμβάσεων! Γιατί ο στόχος τους αυτός ήταν από την αρχή ....

Τί γίνεται λοιπόν στην πράξη; Οι μικρές επιχειρήσεις που αποτελούν το 92% των επιχειρήσεων στην Ελλάδα, δεν έχουν σωματείο για να διαπραγματευτούν. Έτσι, προκειμένου, να έρθουν αντιμέτωποι με τους " σκληρούς " του συνδικαλισμού , τις κλαδικές ομοσπονδίες , να καταλήξουν σε αδιέξοδο και να τρέχουν στις διαιτησίες , θα καθαρίσουν μόνοι τους το τοπίο , προτείνοντας στους εργαζόμενους να υπογράψουν νέες ατομικές συμβάσεις στις οποίες θα συναινούν γραπτώς την περικοπή του μισθού τους υπό την απειλή της απόλυσης.

Επιχείρηση " καθαρά χέρια ". Άλλωστε ένα μεγάλο κομμάτι της αγοράς για να μειώσει τη ζημιά - stop loss- επιχειρεί να "ψαλιδίσει " τους μισθούς που ξεπερνούν το πλαφόν των κλαδικών συμβάσεων . Αυτό βέβαια δε ρυθμίζεται με το νέο νόμο. Ισχύει ότι ίσχυε .. μπορείς να περικόψεις με γραπτή συναίνεση.

Κάποιοι πιστεύουν ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις δε θα χρησιμοποιήσουν τα νέα φονικά εργαλεία, γιατί φοβούνται ότι θα δυσφημιστούν. Η Ιντρακόμ διέψευσε την εικασία, έχοντας δρομολογήσει τη μείωση των μισθών κατά 10% -15% με “πάτωμα” το ύψος των κλαδικών συμβάσεων .
Προχθές πέρασα από την επιχείρηση ενός οικογενειακού φίλου , ο οποίος δυο βδομάδες τώρα μου ζητάει διευκρινήσεις και πληρώνει εργατολόγους για να βρει τον καλύτερο τρόπο να απολύσει και να κόψει μισθούς.
 
Ίσως όλο το σκηνικό να μοιάζει με χωρισμό ζευγαριού... Λένε ότι η γυναίκα δεν ξέρει πότε να το πει και ο άντρας πώς να το πει! Ο εργαζόμενος δεν ξέρει πότε θα του έρθει η κατακεφαλιά και ο εργοδότης δεν ξέρει πως να την δώσει και να φαίνεται νομότυπη...

Η επιχείρηση, λοιπόν, φαινόταν αστραφτερή ,με zen διακόσμηση . Ο πελάτες έξω γελούσαν περιμένοντας ταξί. Στα γραφεία των επάνω ορόφων, όμως, εξυφαίνονταν τα σατανικά σχέδια. Στην αρχή ο εργοδότης έδειξε ανθρώπινο πρόσωπο: " Τι;”- βγήκε από τα ρούχα του – “Τι να τους κόψω; Mισθούς πείνας παίρνουν". Στη συνέχεια όμως συνειδητοποίησε ότι αν δεν το κάνει ο ίδιος, μπορεί να το κάνει ο διπλανός του με αποτέλεσμα να πουλήσει φθηνότερα το προϊόν του και να γίνει ανταγωνιστικότερος.
 
Απέλυσε λοιπόν 10 " ακριβούς" υπαλλήλους και πήρε κορίτσια και αγόρια που τα πληρώνει 800 ευρώ , τον εισαγωγικό μισθό της κλαδικής σύμβασης …Τώρα θέλει να κόψει όλους τους μισθούς πάνω από 2000 ευρώ, πρώτα των διευθυντών.

Έτσι θα φτωχύνουμε σιγά - σιγά  και θα μας καταπιεί η ύφεση. Και αν ποτέ έρθει η ανάπτυξη και απορροφήσει την ανεργία ( μετά από κάμποσα χρόνια), τα “κομμένα " δε θα τα πάρουμε ποτέ πίσω .. Για κατακτήσεις χρόνων που είχαμε στο τσεπάκι , πρέπει να ξαναπαλέψουμε, να κατέβουμε στους δρόμους με αμφίβολα αποτελέσματα.
 
Υ.Γ. Ένας νεαρός εργαζόμενος από την επιχείρηση που λέγαμε , βγαίνει στο δρόμο για τσιγάρο... Έχει σεκλέτια, αγωνία. Περιμένει να του κληρώσει, σαν το ανέκδοτο: “Α’ ρε κατακαημένε Καραμήτρο… Θα προλάβεις να πετάξεις χαρταετό ;