Γιώργος Παπαδόγαμβρος: Αυτή είναι η ματωμένη ιστορία του ανδρικού κουστουμιού

Ο Γιώργος Παπαδόγαμβρος είναι αυτή τη στιγμή ο top μόδιστρος στην Ελλάδα και έχει κάνει το χειροποίητο ανδρικό κουστούμι πραγματική επιστήμη.
Το έχει σπουδάσει στην Ιταλία, το μελετά καθημερινά, παρακολουθεί τις διεθνείς τάσεις, ενώ είναι και ρέκτης της ιστορίας του ανδρικού ρούχου, η οποία περιλαμβάνει ίντριγκες της βρετανικής βασιλικής αυλής, πολέμους και στρατιωτικές παραδόσεις.

Ίσως επειδή έχει βαθιά γνώση του αντικειμένου του, ο Παπαδόγαμβρος μπορεί να διαμορφώνει την εικόνα που ταιριάζει σε πολύ διαφορετικούς ανθρώπους: Από τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο Σάκη Ρουβά ή τον Γιάννη Αντετοκούμπο, διαμορφώνει ένα τελείως διαφορετικό στιλ για τον καθένα, προσαρμοσμένο στην προσωπικότητά του, τη δουλειά του και την περίσταση.

Επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, πολιτικοί, αθλητές, διάσημοι και άσημοι παρελαύνουν από το ατελιέ του στην Κηφισιά. Ο Παπαδόγαμβρος ασχολείται προσωπικά με τον καθένα (γιαυτό έχει και χρόνο αναμονής 2 μήνες για ένα κουστούμι) και κανονίζει μόνος του τιθς προμήθειες υφασμάτων από όλο τον κόσμο, κυρίως από την Ιταλία, όπου γνωρίζει με το μικρό τους όνομα τους υπεύθυνους των οίκων από όπου προμηθεύεται υλικά.

Όπως λέει ο ίδιος, «σήμερα για έναν επιτυχημένο άνδρα, το κουστούμι δεν είναι θέμα μόδας, ιδιοτροπίας ή κοκεταρίας, αλλά ένα σημαντικό εργαλείο, γιατί η εμφάνιση διαμορφώνει την εικόνα και την πρώτη εντύπωση. Πολλοί πελάτες μου με συμβουλεύονται όταν έχουν κάποια σημαντική συνάντηση ή δημόσια εμφάνιση».
Στην πραγματικότητα ο Παπαδόγαμβρος είναι ένας σοφιστικέ ίματζ μέικερ.

Έχει επίσης  ντύσει γαμπρούς πολλούς διάσημους, όπως ο Γιώργος Πριντεζης, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, ο Ανδρέας Σάμαρης, ο Μιχάλης Σηφάκης, ο Μπράιαν Ντάστον, ο Σοφοκλής Σκορτσιανίτης.

Ο Παπαδόγαμβρος έχει μεγάλο μεράκι για τον ανδρικό ρούχο και την ιστορία του.
Όπως εξηγεί το σύγχρονο ανδρικό κουστούμι έχει τις ρίζες του στην βασιλική αυλή της Αγγλίας στα μέσα του 17ου αιώνα. Ο βασιλιάς Κάρολος ο Β΄ ύστερα από το ξέσπασμα της πανούκλας του 1665 και της Μεγάλης Πυρκαγιάς του Λονδίνου το 1666, υποχρέωσε τους αυλικούς του να εγκαταλείψουν τις πολυτελείς και υπερβολικές ενδυμασίες με δαντέλες και βολάν και να ντύνονται με χιτώνες, πουκάμισα και παντελόνια μέχρι το γόνατο, για να δώσει ένα μήνυμα εγκράτειας και μετριοπάθειας στο λαό.

Η ανερχόμενη αστική τάξη, όπως και οι ευγενείς που ζούσαν στην επαρχία, ακολούθησαν το παράδειγμα, ενώ το ανδρικό ντύσιμο έγινε ακόμα πιο απλό μετά τη γαλλική και την αμερικανική επανάσταση, ακολουθώντας το κλασσικό ντύσιμο των Άγγλων ευγενών της επαρχίας, με σκούρο πανωφόρι, βράκα ιππασίας και μπότες.
Εκείνος που έβαλε τις βάσεις για το σύγχρονο ανδρικό κουστούμι, εξηγεί ο Παπαδόγαμβρος, ήταν ο George “Beau” Brummel, ένας άγγλος αξιωματικός του τάγματος των Ουσάρων,  που κέρδισε τη φιλία του Πρίγκηπα και μετέπειτα βασιλιά Γεωργίου του Δ’. Την εποχή εκείνη οι αξιωματικοί έραβαν μόνοι τους τις στολές τους και ο Beau Brummel, καθιέρωσε τον όρο του «δανδή», καθώς υποστήριζε ότι ο καλός τζέντλεμαν ξεχωρίζει από το ντύσιμό του -αλλά και από την επαναστατική για την εποχή ιδέα ότι πρέπει να καθαρίζει τα δόντια του, να ξυρίζεται και να κάνει μπάνιο κάθε μέρα!

Ο Μπρουμέλ καθιέρωσε ένα νέο στιλ ντυσίματος, με στενά παντελόνια, σακάκια που αγκάλιαζαν το σώμα και απλά χρώματα, το οποίο υιοθέτησε και ο Πρίγκηπας με αποτέλεσμα όλη η κοινωνία της εποχής να το αντιγράψει.
Ορισμένοι ιστορικοί της μόδας αποδίδουν στον Brummel και την εφεύρεση του σύγχρονου παντελονιού, λέγοντας ότι αντικατέστησε τις βράκες μέχρι το γόνατο και τις ψηλές κάλτσες, με τα μακριά παντελόνια που φορούσαν οι ιππείς του 10ου τάγματος των Δραγόνων.

Άλλοι, όμως υποστηρίζουν ότι το σύγχρονο παντελόνι προέρχεται από το ρωσικό ιππικό των Κοζάκων, οι οποίοι στις αρχές του 19ου αιώνα φορούσαν παντελόνια που κάλυπταν τις μπότες.
Το σύγχρονο ανδρικό κουστούμι άρχισε να παίρνει τη μορφή του από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα στο Λονδίνο, όπου είχαν συγκεντρωθεί ράφτες από όλη την Ευρώπη, οι οποίοι δούλευαν τα μάλλινα υφάσματα και είχαν επηρεαστεί από τις στρατιωτικές σχολές και τα ρούχα που φορούσαν οι ευγενείς στο κυνήγι και την ιππασία.

Τα ραφτάδικα εγκαταστάθηκαν στην περίφημη οδό Savile Row, εκεί όπου προηγουμένως ήταν το κέντρο των γιατρών και των χειρουργών. Οι χειρουργοί φορούσαν σακάκι όταν εργάζονταν -σε αντίθεση με τους εργάτες που δούλευαν με το πουκάμισο- και  ήθελαν κουμπιά στα μανίκια του σακακιού, για να μπορούν να τα διπλώνουν όταν χειρουργούσαν, για να μην λερώνονται με αίμα.

Η έλευση της βιομηχανικής επανάστασης σηματοδότησε και τον θρίαμβο του ανδρικού κουστουμιού με τη γενική μορφή που το ξέρουμε σήμερα, καθώς η εξέλιξη της τεχνολογίας επέτρεψε τη μαζική παραγωγή ομοιόμορφων υφασμάτων ενώ επέβαλε και την απλούστευση της φόρμας του ανδρικού ενδύματος, για λόγους πρακτικούς.

Ωστόσο, οι στρατιωτικές και κυνηγετικές παραδόσεις διατηρούνται, είτε πρόκειται για τις βάτες στους ώμους που κληροδότησαν οι στρατιωτικές στολές, είτε τα σχίσματα στο πίσω μέρος της πλάτης του σακακιού που υπήρχαν για να διευκολύνουν τους καβαλάρηδες.