Πίσω από τις ετικέτες γηγενούς ελληνικής ποικιλίας που ταξιδεύουν στην Ιαπωνία και την Αμερική βρίσκεται ένα οικογενειακό οινοποιείο με πρακτικές βιολογικής και αειφόρου καλλιέργειας στις πλαγιές του Φαλακρού - Ο Ακης Παπαδόπουλος, δεύτερη γενιά στο τιμόνι, μοιράζεται τα μυστικά του
Συνέντευξη στη Μαρίλη Ευφραιμίδη
Στο ιδιόρρυθμο τοπίο της Δράμας, με τα επιβλητικά βουνά και τις καταπράσινες κοιλάδες, ένα οικογενειακό οινοποιείο ξεχωρίζει για την αρχιτεκτονική του, τη φιλοξενία του και τον εκλεπτυσμένο χαρακτήρα των κρασιών του. Με οινολόγο τον Ακη Παπαδόπουλο, το κτήμα μετρά κάθε χρόνο νέα βραβεία σε παγκόσμιους διαγωνισμούς που, εκτός από αναγνώριση, δίνουν και θέσεις σε λίστες κρασιού σπουδαίων εστιατορίων σε όλο τον κόσμο. Τα δύο κτιριακά συγκροτήματα στις δύο πλευρές του δρόμου στο Μικροχώρι συνδέονται εσωτερικά με τους διαδρόμους των υπόγειων κελαριών, εκεί όπου φυλάσσονται φιάλες από τις πρώτες πειραματικές οινοποιήσεις και φυσικά τα βαρέλια στα οποία ωριμάζουν τα ερυθρά κρασιά.
Η ξενάγηση είναι μια ξεχωριστή εμπειρία, που ξεκινά από τον χώρο της οινοποίησης, περνά από τα κελάρια και καταλήγει στην πτέρυγα της γευστικής δοκιμής. Ολα άρχισαν όταν ο Γιάννης Παπαδόπουλος, πολιτικός μηχανικός, θέλησε να δημιουργήσει ένα κρασί για να απολαμβάνει με τους φίλους του. Λάτρης του οίνου, ξεκίνησε να αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο του στο να μαθαίνει, να ενημερώνεται για τις νέες τάσεις, να ταξιδεύει αναζητώντας κάθε φορά έναν πιο σύγχρονο εξοπλισμό, να δοκιμάζει. Ξεκινώντας από έναν πολύ μικρό οικογενειακό αμπελώνα το 1997, οι πρώτες παραγωγές έγιναν στο παλιό πατρικό του σπίτι στο Μικροχώρι, όπου διαμόρφωσε έναν στοιχειώδη χώρο οινοποίησης.
Με σπουδές Οινολογίας στο Μπορντό, ο Ακης Παπαδόπουλος, γιος του Γιάννη Παπαδόπουλου που ξεκίνησε το Κτήμα Τέχνη Οίνου στη Δράμα, έχει αναλάβει πλέον ο ίδιος την οινοποίηση φροντίζοντας να ανταποκρίνεται στα υψηλότερα πρότυπα ποιότητας
Σύντομα ο φίλος του Γιάννης Καλαϊτζίδης, αρχιτέκτονας - μηχανικός, συμπράττει και το κτήμα μεγαλώνει. Παράλληλα, ο γιος του Γιάννη Παπαδόπουλου, Ακης, έχοντας μεγαλώσει σ’ έναν κόσμο γεμάτο ποικιλίες και βαρέλια, ολοκληρώνει τις σπουδές του στην Οινολογία στο Μπορντό. Επιστρέφοντας, αναλαμβάνει πλέον ο ίδιος την οινοποίηση και φροντίζει ώστε να ανταποκρίνεται στα υψηλότερα πρότυπα ποιότητας και αριστείας και να θεωρείται ένα από τα σύμβολα της ελληνικής οινοποιίας.
GALA: Ποιο είναι το πιο δημοφιλές κρασί του κτήματος στις αγορές του εξωτερικού; ΑKHΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Κάθε αγορά έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και προτιμήσεις σε ό,τι αφορά τις ποικιλίες. Στην Αμερική, για παράδειγμα, το όχημά μας ήταν τα blends ελληνικών και ξένων ποικιλιών. Με τη σειρά «Τέχνη Αλυπίας» τους συστήσαμε τις ελληνικές ποικιλίες αναμειγνύοντάς τις με ξένες, όπως το blend Chauvignon Blanc με Ασύρτικο. Στη συνέχεια τους μυήσαμε στα μονοποικιλιακά κρασιά με τις γηγενείς ποικιλίες Μαλαγουζιά, Ασύρτικο και Ξινόμαυρο. Σε άλλες χώρες, όμως, όπως η Ιαπωνία, που είναι μια αρκετά ψαγμένη αγορά, η ζήτηση ήταν εξαρχής για τις ελληνικές ποικιλίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ετικέτα μας «Ηδυσμα Δρυός Xi» (ξινόμαυρο), η οποία χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης στη συγκεκριμένη χώρα.
G.: Ποιο στάδιο στη διάρκεια της παραγωγής βρίσκετε πιο συναρπαστικό; Α.Π.: Ολα. Από τη στιγμή που θα σκεφτούμε να φυτέψουμε ένα αμπέλι και μια νέα ποικιλία σε πειραματικό επίπεδο, μέχρι να δοκιμάσουμε το κρασί στο ποτήρι, οι εξωτερικοί παράγοντες όπως οι καιρικές συνθήκες και η διαχείριση του παραγωγού παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στο αποτέλεσμα. Νομίζω ότι για έναν οινολόγο η στιγμή που δοκιμάζει το κρασί αφού έχει εμφιαλωθεί, είναι αντίστοιχη με εκείνη όπου ένας ζωγράφος παρατηρεί τον πίνακά του μετά την τελευταία πινελιά. Οταν μάλιστα το αποτέλεσμα σε ικανοποιεί, βιώνεις την απόλυτη συναισθηματική ανταμοιβή.
G.: Τι δυσκολίες αντιμετωπίζετε ως παραγωγός κρασιού στην Ελλάδα; Α.Π.: Μια πολύ σημαντική πρόκληση είναι η κλιματική αλλαγή. Ιδιαίτερα η Λεκάνη της Μεσογείου βρίσκεται στο επίκεντρο της αλλαγής αυτής, με αποτέλεσμα να βιώνουμε σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό τις αρνητικές επιπτώσεις (ακραία ζέστη, έλλειψη νερού κ.λπ.) στην ποιότητα της πρώτης ύλης. Το αισιόδοξο στοιχείο, από την άλλη, είναι ότι είμαστε μια από τις πιο ορεινές χώρες της Ευρώπης, με το περίπου 80% του εδάφους να καλύπτεται από ορεινούς όγκους οι οποίοι προσφέρουν διέξοδο στο πολύ σημαντικό αυτό πρόβλημα. Με το βλέμμα στο μέλλον, έχουμε ξεκινήσει την εγκατάσταση νέων αμπελώνων σε περιοχές με μεγαλύτερο υψόμετρο (από 600 έως και 1.100 μέτρα) όπου έπειτα από μετρήσεις ετών διαπιστώθηκε ότι η μέση θερμοκρασία είναι σημαντικά χαμηλότερη (έως και 9οC), με αποτέλεσμα να έχουμε ένα δροσερό κλίμα, ιδανικό για την καλλιέργεια των αμπελιών μας.
G.: Ποιο είναι το αγαπημένο σας κρασί; Α.Π.: Το αγαπημένο μου κρασί αλλάζει τόσο συχνά που η έννοια της λέξης «αγαπημένο» χάνει τη σημασία της. Γενικά δεν έχω κάποιο κρασί-πασπαρτού, οπότε το τι θα επιλέξω εξαρτάται από την περίσταση και πολλούς διαφορετικούς παράγοντες όπως η εποχή του χρόνου, η διάθεση, το φαγητό, η παρέα κ.ά. Για μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα δίπλα στη θάλασσα επιλέγω ένα αρωματικό λευκό ή ένα ανοιχτόχρωμο ροζέ, ενώ για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι θα είναι σίγουρα κάποιο παλαιωμένο ερυθρό. Ενα βέβαια το οποίο ξεχωρίζω για την ευελιξία του είναι η «Αναφορά», ένα μονοποικιλιακό ερυθρό κρασί με βελούδινες τανίνες από την ποικιλία Λημνιώνα. Το συγκεκριμένο κρασί το έχω απολαύσει τόσο τον χειμώνα συνοδεία κρεατικών -το προφανές άλλωστε- όσο και ελαφρώς δροσερό, στους 14ο-15οC, το καλοκαίρι με ψάρι πλακί στον φούρνο.
